28 de abril de 2009

Bendito lo paradiso

Camín

Dimpués d'as plebidas. Camín.
Fotografía: Chuan Ch. Bielsa

Benditos os sers que abitan
o paradiso.
Que ya han dixato
a muerte dezaga en os infiernos,
en unibersos que perén ploran, tristos.

Benditos os sers
que ya han albandonato
toz os paisaches feitos de sangre,
todas as mentiras feitas de carne.

Benditos sigan os sers inmaculatos
que aguaitan orizons en paz,
eternos,
con barellas do siempre l'aire
canta orazions en silenzio,
do perén a luz amorosea.

Benditos, benditos sigan
os que han dixato ya ta siempre
falsas endrezeras,
falsos amors, clarors falsas,
amistanzas de beire, rosas muertas,
árbols con fruitas de glarimas,
cullitas de punchas, plebidas de piedra,
besos feitos d'espatas.

Benditos os sers
que ya han dixato dezaga
todas as mentiras, as dolors sin mida
de planetas que creman en fuegos
que no aturan, que han dixato
asperanzas que perén defraudan,
goyos que matan, plazers que son chelos
que nunca no regalan.

Benditos os sers buenos
que sólo biben ya
en lo que ye más alto,
en lo que ye más noble,
do sólo Dios alienta y aima,
benditos sigan ta siempre
os que ya sólo caminan
do sólo a bida crexe,
do sólo a berdà santa
esiste, amors sinzers en gloria:
paradiso.

Chuan Chusé Bielsa

22 de abril de 2009

As piramides de Gizeh, en Echipto

As piramides de Gizeh, en Echipto

As piramides de Keops, Kefrén y Mizerino
Plana rocosa de Gizeh (Echipto)

Biachar a Echipto... Ye sufizién con dizir "Echipto" ta que a nuestra imachinazión empezipie a bolar, marabillata: Karnak, Abu Simbel, Memphis, as piramides...

Echipto lo tien tot ta satisfer o nuestro deseyo de polideza, misterio, espiritualidà, fantasía...

En ista enchaquia imos a fablar d'as piramides de Gizeh (u Guiza).

En l'año 2613 antis de Cristo, empezipia la IV dinastía en Echipto con o reinato d'Esnofru. A bida d'iste estraordinario faraón estió marcata por una delera sin fin por millorar a teunica en a construzión de piramides. Remató l'altera y esbelta piramide de Meidum, empezipiata por su pai, y más enta debán, dica la suya muerte, fue debantando en Dashur a piramide romboidal u inclinata y más tardi, a no guaire distanzia d'ella, a clamata piramide roya, do quedó materializata por primera begada una "piramide perfeuta" de parez lisas, superando as erradas que s'eban feito en a piramide romboidal.

Keops, tamién conoxito como Khufu en echipzio, fue fillo d'Esnofru y tenió por ochetibo lebar a la masima perfezión l'arte en a construzión de piramides, promobendo lo debantamiento d'a suya "casa d'eternidà" en o saso u meseta rocosa de Gizeh. A suya piramide ye conoxita como "a gran piramide" y ye estato lo molimento más alto d'o mundo dica calendatas reziens, estando a unica d'as antigas siete marabillas d'o mundo en aber plegato dica nusatros.

Ta os antigos echipzios, y d'alcuerdo con a suya bielliza relichión, a piramide yera una "maquina de resurrezión" ta o faraón, a cual conserbaba o cuerpo-simién d'iste rei-dios y lo lanzaba a un biache cosmico enta las estrelas inmortals d'o firmamento, enta o puesto zeleste do bibiban os dioses. Dende allá, o faraón beilarba por o porbenir d'o suyo pueblo, agradexendo-li perén o suyo granizo esfuerzo en a construzión d'o suyo puesto de reposo eterno. Dende os zielos beilarba ta que Maat (a chustizia y l'orden) reinase en o mundo.

Como han podito demostrar fefazienmén os echiptologos, estioron sobre tot echipzios, y no esclabos estranchers, os que debantoron as piramides, aprobeitando-se os períodos en os que os labradors y treballadors no podeban fer fainas en as tierras, a causa d'as crexitas que s'orichinan cada añada en a bal d'o Nilo.

Dimpués de Keops (Khufu en echipzio), o suyo fillo, Kefrén, debantó tamién a suya piramide en o saso de Gizeh, que de forma entibocata asobén se considera en una primera güellada por parti d'os turistas como a "gran piramide", por estar debantata en un terreno más capitero en a planeta, y por conserbar encara intauto en alto o suyo rebestimiento de piedra caliza. A os piez d'a piramide de Kefrén se troba, machestuosa a trabiés de toz os sieglos, a bien conoxita Esfinche, cusirando y protechendo a necropolis.

Y ya ta rematar, Mizerino, fillo de Kefrén, tamién dixó lo suyo legato en o saso de Guiza, debantando a suya piramide, ista begada más chiqueta y "modesta" que a d'os suyos predezesors, a o canto d'as piramides correspondiens a las d'as suyas mullers.

Napoleón Bonaparte quedó enluzernato debán d'a presenzia d'as piramides de Gizeh. Y lo mesmo puede dizir-se de cualsiquier persona que las aguaita. Un punchazo interior parixe trespasar a o biachero cuan debanta la güellada entalto en a meseta de Gizeh, marabillato por o inimachinable esfuerzo e inchenio de barias chenerazions d'echipzios, y arrapato debán d'a potén fuerza espiritual que rechuman istas construzions chigans, as piramides d'Echipto, que onran a os ombres d'a biella patria d'o Nilo que as debantoron y a tot o chenero umano.

Chuan Chusé Bielsa

12 de abril de 2009

Muller d'amor

Pintura a l'olio de Chuan Chusé Bielsa

Pintura a l'olio
de Chuan Chusé Bielsa

Muller bonica eternamén,
feita sólo d'amor,
abitán d'un país
an a bida nunca
no ye destruyita,
sin d'engaño en as luzes.

Muller d'o país
de toz os goyos,
de roseras y perfumes
en o chardín sin fin,
d'o país an l'inozenzia
amorosea luminosa
sobre as almas,
poderosa.

Dibina ta siempre,
ausén de toz os tiempos
feitos de roca tallata
y sangrán, de negrors,
que nunca has dato ni darás
ninos ni chitos
a lo forno d'as guambras.
Muller nuestra creyadora
sólo de paz sin mirallos,
muller güellando
perén enta lo país más alto,
perén enta nusatros,
alexata d'as bofas asperanzas
de todas as Tierras,
sacra,
perén en buelo, perén altera,
perén en biache enta os eternos
corazons d'o puro amor,
enta estrelas y unibersos
que cosa no conoxen d'a dolor,
dillá de toz os mundos
que furos creman y s'amortan.

Muller, fuen eterna
de parolas frescas,
augua ta la nuestra sete fonda
d'infinito, augua no tacata
por sangres u tristuras,
augua brollando
dende a mesma biba roca
d'un misterio que ye amando.

Muller que eternamén esistes
ta ofrir a tuya compasión,
paisaches amatos,
campos bien labratos,
y sulcos de zielo
y plebias de gotas
que son labios besando,
radiz de naximientos,
y cullitas de luz
que nunca no rematan,
silenzios rezando,
a fruita que mincha l'alma.

Muller que yes en o más alto,
zierzo puro que perén se banta
enta lo zielo
d'os nuestros corazons,
lusco santo
y alba nuestra ta cutio,
perén esistindo
en orazión,
medolla d'a mesma eternidà,
sagrato paradiso
de l'amor.

Chuan Chusé Bielsa