28 de marzo de 2017

ser en tu, amor (poema en prosa)

Lago Wanaka, Nueva Zelanda
Imachen: www.pinterest.com

ser en tu, amor

ser dengún ta naixer en tu e ser tot, ser esclau d'a dama más bonica, e antimás con una polideza que no amague más uambras u ardiens lagos, que no seiga simple bafo u fumo en un día que remata

en a tardada más tardana s'endevina una luna más dura que a roca más indiferén, bi ha foscors e angunias que tot quieren afogar; da-me as tuyas mans, doncas, salva-me d'iste río royo que desemboca en un chilo sin vida, en un mar sin ondas ni escumas

uella-me, claror eterna, seré esclau d'una uellata, amorosea-me con luz, cal que mire os tuyos uellos, cal que mire as tuyas mans, a tuya vida que no mingua, a tuya augua ye parola en un planeta que renaix, prengo l'aniello que bi ha en o tuyo dido, sólo tiengo iste tresoro, reflexos d'un nuevo melico, vida zanzera, muller de compasión, que devantas una casa de paz en un inte, en o zentro mesmo de l'amor

prene o mío corazón con a tuya voz de luminarias e no deixes que truquetíe entre esboldregatos callizos en perditas nueis, u baixo lo cremazo d'o más furo verano, d'unas flamas más que ardiens, prene a mía alma, fe d'ella una chisleta en a frescor d'a tuya fuen, caños de delizias en un sin-tiempo de nineza, ye tot lo que aspera iste branquil e ista sete e iste frío que van aturando-se a bonico a o costato tuyo, como unas mans que enta tu s'aturan asperando, cansas e feritas

plega en a mía casa, enziende una a una las lampas en as cambras desolatas, ye arribando l'aurora de lo eterno, parolas plantarás como simiens en os míos yermos, torna en recordanza tanto oblido, en amoranza tanto polvo de tristura en os recuerdos, torna en seguranza tanto umano tierratremo sobre carne e tiempo, que plorón chilando tantos años en rituals de matazías

torna en residenzia de l'amor ista falsa mía feita mar de soledá, ista falsa ya cuasi espaldata por abismals aireras e a más concreta ausenzia, traye chuegos d'amorosiatas colors como aquellas plevidas de besos en as carreras d'a nineza, con o suyo arco sanchuán en uns uellos coloriatos de sonrisos, con as botas nuevas, blancas, ya me cansé de plevidas de novallas en nueis que no rematan, da-me os tuyos chuegos d'alba, álbums que tu implas, puzles que tu ordenes con sentito e polideza, puedes creyar-los en un inte con parolas sembratas en a luz

te clamaré amor e asinas quedará tota la mía casa iluminata, te clamaré alba e quedará asinas a vida mía devantata, te clamaré con toz os nombres con que tu quieras que te clame, parolas-augua que arruxien e alimenten a radiz d'iste árbol ya cuasi moredizo, no deixes amor mío que quedemos perditos aquí como uambra en un destín de fuego, que vienga la gola de l'oblido ta que perdamos tot aliento, o tuyo amor fa que aimemos un camín enta un día de verdadera luz, que deixemos a carrera enta o mazelo, tantos cuitiellos, escurinas e verenos en l'altar d'a feredá

da-me onestos labios, amor, da-me parolas escoscatas e danzes de poesía, da-me un despertar de nino a o tuyo costato, si me uellas yo d'amor seré un sonriso, da-me sols, e cuan arribe a tuya alba misteriosa, yo quererba devantar-me en un nuevo naiximiento, en tu amor, e deixar ta cutio tanta tiniebra, ixo quiero, sentir cómo me vas clamando como luz que tot renueva, devanta-te, devanta-te, amor mío, has dormito muito e tot yera un malsuenio, viene con yo, siente a mía alma que t'abraza

© Chuan Chusé Bielsa

20 de marzo de 2017

Muller eterna

Muller eterna

astí van os amors falsos
siempre una falsa
polideza
e frías mans e falsos labios
e tristura e suenios imposibles
perén negando besos
perén negando abrazos

sin parolas
dulzes u amables

astí va
un aire vano que nos guida
por a no-cosa enta desiertos
con sete inacabable

perén bi ha en l'alma una sequera
d'ixa augua que buscamos

eterna plevida d'escarnios
caye siempre en istas tierras
sin oasis
con engaños
e se rezibe arena
cuan l'alma pide abrazos
e nos quedamos a la fin
como viellos
abandonatos
en a soledá

astí son
os labios e as mans e os uellos
d'ista mascara

fosco mirallo evaneszén

falsas luminarias
falsos zielos
boiras falsas
fuyen de desiertos
sin deixar gota d'asperanza

e dimpués torna la rabia
e as más furas tronadas
correndo arriban
sobre caminans
en sasos sin emparo
sin alcorzes ni masadas
sin parolas ni miradas
compasivas
sin un bocau de luz
que calme l'alma

astí vas
falso amor
cavando fuesas infinitas
astí con goyos
afogatos en pozos
sin redenzión
con mans inútils ta carizias
sin uellar nunca
allá do bi ha vida

astí vas sin sentir o corazón

e tot asinas ye un desierto
una plana d'enrunas e de uesos

pero agora
aimata mía
amor
a tu te uello
e sólo en tu paro cuenta
a tu sólo te veigo
e asinas sólo aspero
que a bonico baixes dende os zielos
d'a inozenzia

con a tuya compasión
irán marchando
as uambras que cusió
tanta tristeza

muller de l'unico
universo verdadero
plegas e nos das
lo que busquemos
tanto tiempo

muller eterna
plegas e nos das
o más sinzero beso
que arriba con o viento

l'alba nos abraza
e nos redime a calma
d'a tardada con silenzios

fruitos eternos
descubre o lusco
en l'árbol de l'alma

en o peito
rechita l'alegría

e nos n'imos
amor
con tu de compañía
deixando ya ta cutio
lo que sin aturar
enverenaba o corazón

e deixamos de ser
mendigos en o polvo
deixamos de buscar
más goyos en o planto

no somos más esclaus
d'os amors falsos

e te damos
amor
tot lo que tenemos
devantamos
os nuestros uellos cara o zielo
e no bi ha miradas
catando enta os ibiernos

una plevida mansa
en os campos va cayendo

en o chardín de l'alma
una primavera va naixendo
e tot l'amor que somos
e perdiemos
torna a la vida

Chuan Chusé Bielsa

19 de marzo de 2017

18 de marzo de 2017

augua brincando en a galleta (haiku)

uerto d'a nineza
augua brincando en a galleta

radiz

Chuan Chusé Bielsa

Estoi aimando

Raquel Jiménez Núñez

Estoi aimando

Yo estoi aimando
por primera vegata en a mía vida...
Tu m'amostrés
lo que ye o verdadero amor.
No puedo deixar de pensar en tu,
dentro de yo
brila o tuyo recuerdo.

Con tu quiero vivir, e quiero aimar-te
como a primera vegata
que te trobé,
aimar-te eternamén.
Tu yes o sol, a luna e o zielo
que iluminan os míos días
con ixe amor que sonié.

Yo te siento...,
ye cualque cosa espiritual
que no saperba esplicar,
tu yes ixo que li cal
a la mía vida.

Da-me o tuyo amor
e leva-me en o tuyo mundo,
desfá ista distanzia
que me desepara de tu.

E l'aire me traye suavezas
e orazions d'o tuyo ser:
m'implo d'amor e bondá.

E viacho a o tuyo corazón
e m'aduermo en o tuyo peito
con a canta más tierna.

Raquel Jiménez Núñez

Traduczión dende o castellano
feita por Chuan Chusé Bielsa

cuan remata la tardada (haiku)

o millor inte:
bisasbesos
cuan remata la tardada

Chuan Chusé Bielsa

17 de marzo de 2017

d'oro-amaneixer (haiku)

despierto d'o suenio
con letras ebreas
d'oro-amaneixer

Chuan Chusé Bielsa

en nau de suenios (haiku)

nuei        e voi viachando
en alta nau de suenios

OLYMPUS MONS

Chuan Chusé Bielsa

en un altro planeta (haiku)

as estrelas...
en un altro planeta
chugas en a falsa

Chuan Chusé Bielsa

te deixo tot (haiku)

te deixo tot        amor
e tot ye un danze
en Os tuyOs uellOs

Chuan Chusé Bielsa

eterna floreix (haiku)

ista lengua aragonesa
e    t    e    r    n    a
mesmo muerta floreix

Chuan Chusé Bielsa

pasa-un-inte (haiku)

empezipia         la mañana
pasa-un-inte

e ya remata

Chuan Chusé Bielsa

ye melico (haiku)

pienso en tu         amor
o hara ye melico

d'o paradiso

Chuan Chusé Bielsa

sin más canseras (haiku)

o silenzio         sol
en a escureldà nuestra

sin más canseras

Chuan Chusé Bielsa

como un libro amorosiato (haiku)

en a nuei         zarrar
os uellos como un libro

amorosiato

Chuan Chusé Bielsa

3 de marzo de 2017

Un viello poema publicato en 1992

Finestra amariella
Ilustrazión: Chuan Chusé Bielsa (1992)

Vueda casa abitata

Me preguntas por a mía casa
A o canto de campos y campos

A mía casa de finestras que veyen
Partir os camins enta soledaz

Dezaga d'as puertas bi ha espazios
Do lo tiempo ye polvo de luz cansa

Amplos uellos de gatos como estatuas
Trespasan a frescor fosca d'o patio

Paixaros dende luen ritornan emigratos
Y fan niedos entre os aires d'o granero

Y reforman os años os muros grisencos
Y son campo tamién as cambras y o pasato

Me preguntaz por a mía pobra casa
A o canto d'o mío país de yermos

Ó, sí, encara i torno de vegatas
Anque os pais y os lolos sigan muertos

Encara i vivo entre as enruenas y as parabras
Anque siga solamén dende a presenzia
                              / d'o ricuerdo

Chuan Chusé Bielsa
Poema publicato en o lumero 90 (de chulio-agosto de 1992) d'a revista FUELLAS

O mío amor

Foto de Raquel Jiménez Núñez

O mío amor

Oré durante añadas,
oraba a o nuestro Dios,
a o Dios d'os dos.

E asinas también orabas tu, e Dios
aunió los nuestros corazons
emplindo-los de fe,
cada día tu buscando-me e yo
asperando-te.

E yéranos aunitos
en a distanzia, sin saper
que chuntos orabamos,
alimentando-nos d'amor.

Nos trobemos dimpués
chusto en l'inte preziso,
que ye l'inte de Dios.

Te fablé e tu m'azeptés,
tu, a mía estrela divina,
emplindo a mía vida
de tot lo polito que asperé,
e asinas tu yes
o mío amor, o rei
d'o mío corazón.

Raquel Jiménez Núñez
Traduczión dende o castellano
feita por Chuan Chusé Bielsa

2 de marzo de 2017

Mami

Foto de Raquel Jiménez Núñez

Mami

Estoi aquí
arredolata de luzetas
baixatas d'o zielo.

Saltan, arriguen, cantan,
corren, fablan
en a lengua de l'amor
e l'asperanza,
brilan por o Dios
que les dio a vida.

Son estrelas rebutitas
de goyo e luminarias.

Son os míos tresoros, iluminan
a mía vida cada día
con a parola más tierna:

mami, mami, mami...

Son ixas estrelas
os míos ninos
e a mía nina:
dos reis e una reina.

Veyendo a suya alegría
soi feliz.

Estoi aquí,
e cuan me miran
van dizindo:

mami, mami, mami...

Yo les doi
a mía vida.

Nuei e día
rezo a Dios ta que bendiga
las mías estrelas:

Racheli, Francisco, Francis.

Son as mías bendizions,
m'iluminan
con amor.

Raquel Jiménez Núñez
Traduczión dende o castellano
feita por Chuan Chusé Bielsa