26 de enero de 2010

Poema d'Ángel González

Olio sobre cartón de Chuan Chusé Bielsa

Luen
Olio sobre cartón - Chuan Ch. Bielsa

Atura-te

Dixa ta maitín
lo que poderbas aber feito uei
(y que empezipiés ayer
sin saper cómo).

Y que maitín perén
siga maitín.

Que a galvana
no dixe rematar tot ixo
destinato a morir;
que no intervienga o tiempo,
que no trobe cosa que destruyir.

Evita que o esdevenidero
te desfaiga
tot lo que tu mesmo
podebas aber feito no esistir.

Ángel González
(d'o libro Lecciones de cosas)
Traduzión libre feita por Chuan Chusé Bielsa

• Articlos parellanos en ARTEBIELSA :

  "No rebles", poema de Mario Benedetti.

  "A callar", poema de Pablo Neruda.

21 de enero de 2010

Prosa poetica en aragonés

Camín de meditazión - Chuan Ch. Bielsa

Dimpués d'a plevia
Foto: Chuan Ch. Bielsa

Silenzio de plevia

A tardi de plevia en una modesta casa en o campo, nos mena a bonico _doviello de boiras_ a la isla d'a serenidà. Plevia lenta, pazifica, contemplativa. Plevia que envita a repenchar a vida sobre columnas fortals, reyals. Medita cada sereno pensamiento en o suyo ibón calmo, meditan, dezaga d'a finestra, zerezeras, figueras, laurelers... roseras y árbols d'o paradiso, y tamién meditan, mulladas, as bonicas bancadas de piedra que fizo mi pai, y o zielo grisenco y os sembraus, y meditan os mons adormius en l'orizón, perdida la suya color. Tot aculle en a suya meditazión frescor y tovas morisquetas, as gotas desveilan frescas luzetas, uellos d'amors en tot lo que van besando con os labios. Oblidada inozenzia.

En bels intes, que van caindo sin tiempo, s'ubren puertas bien fondas, y o nuestro interior nos charra de mundos oblidatos y posibles. E imos columbrando con claredà, con seguranza, os eszesos bofos de todas as nuestras dispersions en a vida, camins inlumerables por os que caminemos y que no aconsiguioron alportar a paz que perén imos buscando.

A gata, a o costau de l'amorosa estufa, ye sondormida en un rebullo inverosímil, bonica y goyosa en o suyo yoga sin tacas, sentindo _pued'estar en o silenzio_ a musica d'os filos d'augua. Yo he quiesto leyer, he quiesto pintar, y he leyito y he pintato, como en suenios, embolicato en una pobra luminaria silenziosa, pero lo he dixato tot, a la fin. He desembocato sin más remeyo, a la tardada, en o ritmo y a fondura d'a mar d'a plevia.

Asinas, inmóvil, asentato en a silleta viella de madera, vivindo _cuasi sin tiempo_ en o supremo luxo d'o silenzio, uno aguaita la serenidà d'os espazios, uno ye o cuerpo de veire d'a plevia, se viacha con a plevia, uno se transforma en as nogueras solencas que valiens alientan _ramas cara o zielo_ dezaga d'as cortinas de gotas y, en as grisas ringleras de viñers, en jarmientos reziamén aunitos a la zepa. Bi ha charqueras d'auguas bien claretas en os camins que s'adentran y s'enfoscan en as varellas pobladas de pinadas, reino d'a soledà.

Chuan Chusé Bielsa

6 de enero de 2010

Poema en aragonés común

Almendrera y ababols - Fotografía de Chuan Chusé Bielsa

Almendrera y ababols
Fotografía: Chuan Chusé Bielsa

Suezia suenia

A vegadas, sobretot en ibierno,
Suezia suenia
con figueras caliens, misticas,
perditas en silenziosas varellas
y baxo sols femeninos,
allá en o sur,
más allá de chelatas
boiras pretas.

A vegadas Suezia suenia
como si fuese un armitaño,
y traviesan os suyos uellos
meyo ubiertos a finestra azul
d'una perdita stuga,
a o canto d'un lago
que ya teneba suenio
y zarró los parpiellos.

Como un mistico poeta
Suezia suenia,
y aguaita oliveras zentenarias,
orando altos ramos y altos niedos
enta eraldicos azuls;
aguaita zepas
de biblicos jarmientos
en viñers sin amo,
rezando ya ta cutio
entre una machia de silenzios.

A vegadas, sobretot en ibierno,
cuan a tierra y l'alma se cubren
con mantas de frior, de nieu,
d'as luminarias d'o lusco,
cuan o Baltico forma parti
d'as mars de chelo,
Suezia suenia
con un amable sur poetico,
con días de sols renaxiens,
con casetons en os yermos
do descansar bel ratet
dimpués d'un calido paseyo
por camins que cullebrean, solencos,
contemplando allá luen
ristolers orizons de montañas,
azulencos.

Suezia suenia con carrascas,
con almendreras, nogueras,
con laurelers y roseras,
con paxaros de colors
danzando y cantando entre aireras
y amplos zielos,
con pinadas, con olors
de tremonzillo u rumero,
con montañas _islas_ amariellas
laminatas por a mar d'os trigazals,
con olas verdas u doratas
amorosiatas, besatas,
por o viento.

A vegadas,
Suezia suenia
como si fuese una muller
enamorata de l'alba
y d'a vida;
dende a suya intima
simién preñata de frescors,
deseya dar a luz o suyo fruito más bonico:
o sol d'a poesía.

Chuan Chusé Bielsa