27 de diciembre de 2020

DIZIR FALSA

Asperanza
Foto: Chuan Chusé Bielsa

DIZIR FALSA

Dizir
falsa
ta viachar muito luen,
dillá d'as estrelas.

Dizir
almendrera
ta rebutir-nos de belleza,
beber flors blancas
en un veire azul.

Dizir
fogaril,
sentir-nos arredolatos
d'amor e luz.

Dizir
cantés, bailés, roquetas,
ta recordar a la mía yaya
fablando a fabla
d'ista tierra.

Dizir
varella
e tener sapia a saso e olivas,
allá con mi pai replegando-las.

Dizir
dorondón
en o maitino,
as oliveras umedencas,
buscar
enzendallo en a pinada,
fer una chera, calentar-nos.

Dizir
as parolas d'a nineza
ta escalfar-nos
ya a la tardada d'ista vida.

Cuan seigamos cansos
pensar en caloretas
que nos dion os que nos quison.

Dizir
melico,
dizir
rechito,
dizir
envero,
primavera, plevida,
fuellas verdas.

Dizir
vos aimo e vos quiero.

Cualque día l'amor
crebará o chelo
d'o imposible,
arredol
d'un fogaril en alto
nos arrechuntaremos,
fablará de nuevo
lo corazón.

Dizir
Chesús,
inozenzia,
Dios bueno e eterno,
dizir esprito.

Dizir naxenzia,
nino,

cuan solo calga zielo.

© Chuan Chusé Bielsa

25 de diciembre de 2020

BI HA UN ALBA EN A TUYA GÜELLADA

Colors d'a primavera
Foto: Chuan Chusé Bielsa

EN AIMAR

bi ha un alba en a tuya güellada
o día amanexe
cuan ubres os tuyos güellos

tot se devanta con a tuya luz

redimes anguniosos tiempos
con a tuya polideza

prengo d'a tuya cara
la inozenzia

amor
me'n voi con tu

en o tuyo camín
ya i soi en casa

tiens colors zelestes
pintas paisaches alegres

digo adiós a mundos
secallosamén
mezquinos

en a radiz chenerosa d'a vida
m'acubillo
ta crexer en plenitú

en aimar
o zielo tien l'azul
d'o tuyo goyo

as bisas
son fiestetas de terneza

danzan boiras

a plevida
va besando con gotetas

amoroseos s'esbarizan
sobre rostros u flors

dende iste
melico
naxe a paz

en ixa mar
somos uno
desaparexen os mundos
d'a soledá

cantarán fuens
e zaicas nuevas
con brilos d'o sol e d'as estrelas

crexerán sagratos árbols
e flors d'o corazón
en o que yeran sasos
yermos

vivirá
la nuestra güellada en ista tierra
en iste zielo

amor

© Chuan Chusé Bielsa

19 de diciembre de 2020

ISTAMAR

ISTAMAR

en Istamar
marcho e navego

entre islas
a mía nau de zielo

a mía vida
dende as costas d'Anatolia

se bandea
como paxaro en l'aire

solenco navegaire
enta l'aimada

dende a nineza
oloré a salitre e yodo

en puertos de miraches
ancorando ist'alma

tantas
e tantas vegadas

dende Istamar recosirando l'abrazada
de qui m'aima

ya seiga en a mar funda
u rechirando-la en as plachas

a güellada ilusionata
e a man en o timón

cuántas e cuántas vegadas
rematé perdito

esmicazato
en pielagos furos

se'n eban ito
os dioses de lifara

solenco
en a nuei sin rumbo e muto

cuántas vegadas
dende luen o mundo

me clamó
con cantas de sirena

espisguardato Ulises
e con güellos escuros

de l'aimada
perdié a vista enamorata

estió lo esprito suyo
en a distanzia

qui me clamó
cuan a nuei ya s'amanaba

(a mía vida
por Calipso enluzernata)

dalfins doratos
volaban en o lusco

d'a mar que Penelope
cusiba e descusiba

tornaré amor
e asinas l'alba

naxerá

veyeré l'oro
que a luz alza

tantas e tantas añadas
veyé en l'augua o tuyo rostro

tornar ta Itaca
aimar e dizir o tuyo nombre

tu e yo
e a mar tan calma

Istamar

dillá de toz os dioses

© Chuan Chusé Bielsa

10 de diciembre de 2020

PAROLAS E FUENS

Rosera en a fuen
Foto: Chuan Chusé Bielsa

FUEN ARAGONESA

a la fin se torna
a las viellas parolas

dimpués de viachar
por as mars de luen

te cuaca fablar
lenguas inozens

sin más sapia a guerras
u furos imperios

sapes que bi ha vozes
con Dios en os güellos

a fuen más clareta

bi ha lenguas-nino
chugando en os zielos

fablas que han perdito
en os mundos baxos
totas as batallas

como a lengua mía
como a lengua que aimo

son as más polidas
con l'alma escoscata

lenguas ta miraglos
e ta paradisos

mesmo Chesucristo
fabló en una fabla
que pocos ya parlan

l'amor más profundo
ye raro en o mundo

más que toz os libros
valen as parolas
de Cristo en l'arena

a la fin nos n'imos
a ixas fontanetas
d'oblidatas lenguas

ixas sin orgüellos
bofos en a tierra

ixas que conservan
encara la grazia
d'o nino
más bueno

os güellos divinos
plenos d'inozenzia

bendiga o Dios nuestro
ista lengua nuestra

rezando enta o zielo
naxión en a Rioxa
parolas escritas
ya fa muitos sieglos

divinas as Glosas
siempre aragonesas

El baxo un luzero
naxió en estrabilla

o pobre ye rico
o pobre primero

furtaires ultimos
farutes no pasan
por cansos d'agulla

silenzio:
que veigan os ziegos
que fablen os mutos

malencos vocables
El los torna puros

divinas as fablas
defuera d'o tiempo

anque aquí se parlen
son d'un atro regno

© Chuan Chusé Bielsa

6 de diciembre de 2020

SOLIDA LUZ

SOLIDA LUZ

ha pasato lo tiempo

como si tenese alas
como si ese volato

m'adormié
e agora despierto

por as finestras
güello

carreras disiertas

chisletas de plevida
que ya zesa

fuellas cayitas
e mullatas
en o terrau

siento l'airera

ye una fin
e un empezipio

te veigo
amor

se desfán
suenios perditos

m'aguaitas

tuyos son os güellos míos

amor
yes a radiz
e encara yes aquí
cuan s'amortan os días

van marchando miraches
e remane o sonriso d'a vida

con sols de güelladas
revilcan
carreras
terrau
fuellas muertas

no bi ha paisaches
feitos de boiradas

yes
amor
solida luz

yes a unica alfaya

a tuya voz
en o silenzio
ye paz que perdura

ye musica funda

tu yes
l'abrazada

© Chuan Chusé Bielsa

4 de diciembre de 2020

CHESÚS A LA TARDADA

Paxaros en os lusco
Foto: Chuan Chusé Bielsa

CHESÚS A LA TARDADA

remató lo maitino
e o meyodía

remata la tardada

o lusco s'endevina
defuera e dentro de nusatros

dezaga quedón años
que volón como paxaros

muito treballemos
por creyar amistanzas
en o tiempo

pero agora s'amorta la tardada
e as suyas colors que parexeban d'oro

a bonico
lo sol baxa ta os pueyos

luen remane o nino
aquel que estiemos

e tot s'ha feito viello

muito treballemos
sin fer o que caleba

güellamos o tresoro
as mans tan vuedas

chesús
amigo santo

si tu m'agafas
nos n'imos por camins
sin más engaños

ta tu totas as oras
ta tu l'amor
perén entalto

malfurrié fol
tiempo sagrato

pero encara en remane
una miquina
ta fer o que te cuaque

zaguer tresoro
luzes ultimas
d'a mía tarde

aimar-te aimar-te

ta tu as pensadas mías
ta tu as parolas mías

que tot sane
(o tuyo amor por medizina)

goyosos nos n'imos cuan arriba
l'aire más sereno
e tot ya va callando

o silenzio
reza a o pai en mons sagratos

gran miraglo
tornar nuevo lo viello

agora tot ya ye tan fázil
güellar os tuyos güellos

vivir enamorato
beber o tuyo lusco
minchar d'ixe pan tuyo

volar (espritos puros)
entalto entalto

© Chuan Chusé Bielsa

26 de noviembre de 2020

TA SEGUIR AIMANDO-TE

TA SEGUIR AIMANDO-TE

O zielo que yo aimo
ye o mirallo d'os tuyos güellos,
ye a güellada tuya
o espazio en que despierto,
o tuyo sol alumbra
la inozenzia que perdié,
te doi
a cullita d'os míos años:
iste disierto que t'asperó en a boira.

En aimar-nos, o misterio se desveila,
con seguranza
en bel puerto de l'alma nos aspera
ixa calma que buscamos,
a mar ye ixa mar
que bandea la nau nuestra
e nos dexa en isla alta,
paradiso sin saper-lo.

Goyo ye tener-te por paisache,
aunión en ista placha,
os tuyos güellos debuxando-me,
gloria ye veyer ixe sonriso
devantando l'alegría,
labios en o zielo,
e que ixa au bonica
feliz viva e feliz marche.

Aimar-te
ye o mío privilechio,
e ye a bondá tuya a mía compañía,
yo soi feliz en ascuitar-te:
¡sentir ixa voz tuya,
divina fuen en danze!

E no importarba tanto
aimar-te dende luen,
pero aimar-te,
me penarba ir caminando
por o mundo
e nunca no trobar-te.

Pero...
estar a o canto tuyo
u un poquet más alpartato,
como ánchel
oblidato;
día de fiesta serba
cuan trobases
ixo que vas buscando
por a vida.

Porque t'aimo e t'aimarba
anque o mío tiempo s'apagase
(silenzio
d'os míos campos ya chelando-se).

S'adormirban
os recuerdos
en bel sulco de l'agüerro,
dende o mundo d'os suenios
continarba asperando-te,

ubrirba os güellos
en bel tiempo remoto

ta seguir aimando-te.

© Chuan Chusé Bielsa

22 de noviembre de 2020

ἡσυχία

Marte
© Nasa

ἡσυχία

un paisache muito quedo
menestarba

solo
ixo

allora yo i vivirba
con corazón enamorato

qué poco me calerba
ta zarrar os güellos de felizidá

dimpués ubrir-los
contemplando-te

un yermo ta volar
(vantando-me con l'aire)

que l'augua vienga
d'a fuen d'a eternidá

ixa mena
de paisaches menestarba

cualque marte
en colors siena

meditarba
sobre fredos de narancha

qué importarba
la mía soledá

si veyese a tuya cara
en o disierto

si a parola tuya
sentise en o silenzio

da-me quietú
e cualsiquier planeta

será luz
da-me cansera

cuan o que veiga
tu no seigas

da-me camins
esborratos por l'airera

viacharé
agafato a tu

que como faro
m'acucutas

d'o tuyo amor
seguiré a ruta

d'o cosmos en faremos
un danze iluminato

goyo sin taca
que no atura

nos n'iremos
con bel zierzo

trobaremos
un puesto en calma pura

podrás veyer o que aimo
si güellas enta adentro

una estrela
oblidata

un planeta
d'inozenzia

a la tardada
falsa sin deseyos

© Chuan Chusé Bielsa

15 de noviembre de 2020

καιρός

καιρός

en iste inte
te clamo

soi
en casa tuya

truco
e m'ubres

se zarra o zerclo
e en trobar-nos

me portias a corbiella
plena a caramuello

as pensadas datas
son agora fruitas

as parolas ditas
día zaga día

son agora vida
e nunca estión suenios

o que yo diziba
trobés por os mundos

que perén yo creye
luz ta os nuestros güellos

que perén yo seiga
tardada bonica

lusco poetico
color carmesina

m'aturé en o pueyo
bien enamorato

i vide en o zielo
a cara divina

cullita d'os años
de yo en tu sembratos

agora en as mans
futuro presén e pasato

yes a primavera
con fruitos en alto

zaicas d'auguas claras
marchón en quietú

tierras umedencas
se tornón en luz

agora ye tiempo
d'a trobada nuestra

yes agora yo
e yo ya soi tu

chuntos somos
o miraglo

güellos
ya brilando

d'os aimans
aimando

en a infinitú

© Chuan Chusé Bielsa

9 de noviembre de 2020

PAROLA DE L'AMOR

PAROLA DE L'AMOR

Remató lo tiempo
d'as nazionalidaz escluyens,
d'as relichions escluyens,
d'os credos escluyens,
d'a fuerza por a fuerza.

Tot ixo remató.

Remanerán as fablas e culturas
e a suya promozión sinzera,
remanerán paisaches puros
e sers t'aimar,
remanerá la espiritualidá onesta
como a más gran
manifestazión d'o esprito umano.

Adoraz a Dios dillá
d'os templos partidarios,
Dios ye uno
e ye lo más polito,
Dios ye poderoso,
Dios cosa ha que veyer
con a guerra e con l'absurdo
de totas as angluzias vuestras,
cosa ha que veyer
con cutiellos e con armas,
con odios, seutarismos.

Cal buscar a Dios en soledá,
en cada corazón naxe o suyo regno
e dillá d'ixe silenzio
de comunión intima no cal ya buscar-lo
en dengún puesto,
no lo busquez defuera de vusatros,
porque astí nunca no bi ye.

Remató lo tiempo d'a violenzia
de pueblo cuentra pueblo,
de dioses vuedos cuentra dioses vuedos,
partidarios d'idolas cuentra
partidarios d'idolas.

No, que no bi aya más
falsas relichions que deseyen
imposar-se sobre atras,
nazions que deseyen
ser grans destruyindo
atras nazions,
no bi ha lenguas ni culturas
merexedoras de medrar
minchando-se-ne d'atras.

Ya remató tot ixo, o mundo
ya no adempribia os vuestros
satanicos chuegos,
Dios ya no adempribia
tanta sangre tacata de dolor,
tanta manca de compasión e luminaria.

Una nueva era empezipia,
e solo sin buegas ista tierra
tien a suya libertá e l'asperanza,
l'amor ye uno
e uno ye Dios,

una oportunidá tenez
ta no veyer un planeta de zenisa,
no clamez con divisions
a guerras e destrozas que acotolen tot.

güellaz, güellaz entalto
e dentro de vusatros
e fez d'a inozenzia o vuestro credo,
solo en cada corazón abita la verdá
e defuera d'el
tot se trafuca e s'enverena,
dentraz, dentraz en ixe templo
unico que ye a vuestra alma

solitaria,

astí Dios vos trova
e soz ninos renovatos
chugando en chardins suyos.

En a suya casa buena,
iluminata d'inozenzia,
dentraz, dentraz
con a parola de l'amor.

© Chuan Chusé Bielsa

5 de noviembre de 2020

O LIBRO AIMATO

O LIBRO AIMATO

Leyer
un libro bueno ye
contemplar un paisache.

Puedes eslechir o tuyo paradiso
de silenzios, con os suyos perfumos,
puedes recorrer-lo con os güellos:

fuellas machicas
de primavera u agüerro,
yermos poeticos
de sol u ibierno;

i triga o tuyo puesto en alto.

Un libro bueno ye
ta cutio aimar-lo, t'alzar-lo
muito adentro, en a tuya
casa ye luz, astí ensonea
en l'altar de l'alegría.

Yo no leigo libros, i foi conversa
cutiana, por as suyas planas
m'esbarro cada día
ta trobar o mío aliento,
astí perén aguaito
poeticos vieros,
cordeleras azulencas,
armitas calmas,
chardins de flors-en-zielo,
bi ha sin comparanza
intes sin tiempo,
sabiezas-polidezas
por toz os puestos amagatas,
soniaderas imáchens, espazios
sacros e vuedos,

bi ha
miraglosas auroras,
amor siempre e amistanza.

Yo no leigo
libros, i ascuito plevidas
tinglando en as carreras d'o misterio,
sin aturar contemplo
machicas parolas
de falsa e de nineza,
con yo me trobo cuan i siento
silenzios d'espelunga.

No, no leigo libros, vagabunda
la imachinazión por as ringleras,
i viacho por disiertos
en caravanas lechendarias,
marcho por selvas
e tresoros trobo
cuan me pierdo en contemplazions
verdas, porpras, vrioletas,
navego por as mars en busca
d'Insulindias ya perditas e amariellas,
vuelo por distanzias ya sin buegas
en busca de planetas
con luscos de colors nunca veyitas.

Leyer un libro bueno
ye beber luz en fuens de goyo,
ye ixa
l'augua más prezisa,
ye minchar vida,
perén amorosiando con os güellos,
con as mans, con tot o que tenemos
o quiesto cuerpo
feito d'esprito
(pelleta de paper),

aimar-lo ye
puyar, puyar con el
por blosos zielos...

© Chuan Chusé Bielsa

28 de octubre de 2020

PITAÑAR ENTA A O ZIELO

PITAÑAR ENTA A O ZIELO

dende aquí
marcho enta tu

dende iste
melico d'o zielo

aquí bi ha
albandonatas almendreras
flors de silenzio

voladetas
d'aires calmos e fundos

ubro un libro aimato
e i te contemplo

en iste sagrato pitañar
d'un atro mundo

maitino tardada e lusco
i remano enamorato

aguaitando
lo capezo de Piagordo

insula de luz

en ista faxa puedo
reposar amorosiato

por a güellada suya
e as rayadas

d'un corazón
a o que ir orando

ta creyar altos espazios
do solo abite a vida

radiz esprito árbol
recullindo lo miraglo

d'ixa estrela
que adentro va brilando

diziremos as más altas parolas
e creyaremos paradisos

perén en compasiva tierra
perén plenos de goyo

ista casetica
feita por l'airera

ta l'alma
ye patria verdadera

en rechión divina

pasaré días aimando
nueis volando

arriba
o empezipio d'os tiempos

e cal ya marchar enta la casa
de l'aimada

será ista
la mía nau d'os altos yermos

entalto
puyará la tuca

de Piagordo
enta las más sacras altarias

luminarias d'altas alas
e paxaros vagabundos

nos n'iremos por galacsias
de lo eterno

ai amor
ta veyer-te e contemplar

o tuyo zielo
ya ta cutio

a bondá en a tuya cara

ixa bondá
que fa volar
en danze puro

© Chuan Chusé Bielsa

23 de octubre de 2020

CAMINS ENTA TU

CAMINS ENTA TU

as finestras mías
enta tu son ubiertas
bataleras

a mía puerta
veye
os tuyos mons azuls

as pensadas mías vuelan
enta tu

a tierra
que veigo
ye o tuyo zielo

versos tuyos leigo

s'ubren a la nuei
ventisiete puertos
e camins

güello
ixe futuro
que acubillas

enta o chardín d'os tiempos
marcha o mío mundo

tierra que cautivas
con simiens
que te precuro

cuan yera un nino
i sembré chislas de machia

serán agora en alto
paradiso e poesía

cuan yera adoleszén enamorato
i sembré plevidas tristas

serán agora
arrigachuelos de glarimas

bi abrá
fosals d'angunias
por costeras

me tresbatié de raso
de gran entre as carreras

d'un mundo que nunca
yo no comprendeba

bi abrá plachas
de boira e solitarias lunas

bi abrá albas
con porpras que rediman

ixe chardín que m'alzas
será de luz
e de penumbra

ai amor
tot de conchunta

por ixo tiengo ubiertas
puertas e finestras

pensadas e abrazadas
enta ixa tierra tuya

a mesa ye parata
ta cuan viengas

o tiempo que remane
que seiga

ta yo aimar-te
con folía

que seiga ta cantar-te
cada día

que seiga ta vivir
en do tu vivas

un poquet tardi
siembro

muita más luz
e no tantas tristuras

muitos más goyos
e no tantas angunias

sisquiera en armonía
ista nuei m'acullas
e s'achunten

pasato
presén
e futuro

alba
lusco
e meyodía

© Chuan Chusé Bielsa

20 de octubre de 2020

Ista nuei

ISTA NUEI

ista nuei
tot cambeará

amor

zarrarás
as finestras

(os güellos
os mundos
as tierras)

a yo
m'ascuitarás

ista nuei
seremos uno

o danze mío
danzarás

amor
ista nuei

no sentirás
sino l'airera
en os míos campos

ascuita-la
cantando

en silenzio veyerás
o mon sagrato

en soledá
de zielos calmos
rezarás güellando-lo

ista nuei
no bi abrá libros

irás seguindo
los míos pasos
como un nino

parolas d'os míos labios
dizirán o unico

que te caldrá
ta ir puyando enta o infinito

veyerás en alto
os branquils míos

ista nuei
rematarán

glarimas xutas
chelos
fríos

tristuras
se'n irán
de vente mil añadas

en yo serás naxito

dizirás adiós a ixo
que ye viello

en supremo
inte
agora nos aunimos

amor

estié
soi
e seré

© Chuan Chusé Bielsa

17 de octubre de 2020

DOS E UNO

Eternidá
Foto de Chuan Chusé Bielsa

DOS E UNO

      O Θεός είναι η μόνη πηγή ζωής

Somos dos
amor

e uno

e ta tu yo vivo
nunca en soledá

cuan solo camino
soi a tuya mar

e ya solo miro
brilos d'ixas ondas

en a eternidá

me portias parolas
me trayes verdaz

somos dos
amor

pero perén uno

en a nuei viachamos
ta la inmensidá

me torné paxaro
querié con tu estar

no bi abió distanzias
aturando as alas

dende o mío leito
volé enta ixa cambra

en que m'asperabas

solo trobé paz
cuan tu m'abrazabas

d'ixa vida baxa
tu m'aconsolabas

m'emplibas de goyo
cuan m'amorosiabas

nunca no estié solo
porque tu m'aimabas

teneba en o yermo
ixa luminaria

que dentro tu alzabas
que perén me dabas

cuan a tierra dexe
que en un inte vuele

ta la tuya casa
ta perén estar-ie

ixe día aspero
morindo de fambre

que arribe bien luego
en o tuyo mundo

a besos allora
yo quiero minchar-te

tanto e tanto busco
ixe rostro tuyo

que ya solo quiero
entalto güellar-te

en tu tresbatir-me
de tanto yo aimar-te

que arribe ixe lusco
ultimo yo aspero

con tu ya ser uno
ta cutio
en o zielo

© Chuan Chusé Bielsa

15 de octubre de 2020

ESLECHIÉ IR

Ababols e margalidas a o canto d'o camín
Foto de Chuan Chusé Bielsa

ESLECHIÉ IR

eslechié ir

do l'airera canta
en sagratos santuarios

bi ha árbols
como armitas

do lo sol ye
bloso amoroseo

do a belleza vive
e puedo veyer-la cada día

amor

eslechié ir

do los camins son ixos camins
machicos d'a nineza

de milenta colors amariellas

eslechié ir

do no bi ha malsuenios
e ubro os güellos

acompañato d'ixos besos
que me cuacan

feito frescor como ixe río
que mena a o tuyo zielo

amor

eslechié ir

do vive ixe silenzio
que fa que despertemos

amor

que vuele a tu
chunto a paxaros de l'agüerro

que naxca en fuellas verdas
en primaveras d'auguas altas

dezidié ir

do muerte no bi aiga
e tot ya i seiga vida

me cansé de sofrir
eslechié ir

por os camins
que tu m'amuestras

con a tuya guida
arribo en casa

a la fin
l'alba

amor

© Chuan Chusé Bielsa

11 de octubre de 2020

CUAN A NUEI ARRIBA

Flors en o yermo
Foto de Chuan Chusé Bielsa

CUAN A NUEI ARRIBA

Cuan a nuei arriba
ye tiempo de viachar enta tu.

Dexo ista tierra
cuan o mundo se fa escuro,
allora ye o zielo o mío camín,
ye tiempo de volar.

E sé que tu m'asperas
allá en a puerta
d'a eternidá,
allá perén bi yes
con miraglos en as manos,

perén tenemos tot
o que soniamos,
devanta os güellos e veye
tot o que has creyato.

No, que nunca yo no piense
ni fable cosas fieras,
después m'aspera la mía aimada
e no quiero fiel en cuenta d'abrazadas.

Cuan a nuei arriba
ye tiempo de meter-se alas,
puyar enta la libertá,
que naxca o nino,
ye tiempo de que iste corazón
marche d'iste peito,
que divino danze
como ánchel u paxaro d'infinito.

Por ixo, piensa güe
en aimar a l'aimada más que a l'oro,
piensa güe en amorosiar-la con folía,
cal que digas parolas que solo
creyen polideza,
cal que sientas musicas
que te vanten como aires enta o goyo.

Cuan en a puerta
veigo a la mía aimada,
a libertá ya ye completa,
luz ye casa nuestra,
os dos no somos que uno.

© Chuan Chusé Bielsa

7 de octubre de 2020

REMANE CON YO

Perfeuta primavera
Foto de Chuan Chusé Bielsa

REMANE CON YO

Remane con yo, amor,
e nunca no te'n vaigas.

Ya albandonés tot
o que crexe sobre a tierra,
tanta guambra de punchas,
tantas bofas tentazions,
tot ixo que parexe cualcosa e dexa
l'alma crepazata,
plena d'a sapia
de l'orror,
perdita
a tuya nau en plachas
de l'angunia.

Remane con yo
aquí en os altos
si quiers l'alma perén viva,
si quiers l'augua eterna mía
ya sin puzos de Samaria.

Agora bien replecas,
te talló lo corazón
ixa espata d'a mentira,
miraches
dexón vuedos ixos güellos,
tot escuro se fazió,
agora viene con yo
enta fuens de luminarias.

Amor,
viacha entalto como as aus,
seré l'aire d'ixas alas,
soi a tuya enamorada,
perén t'aimo en as altarias,
torna á casa
con precura,
en iste chardín d'o zielo
a paz dura e no se pansa,
con árbols ya sin sequeras
ni tristuras,
con guambras deliziosas, perén tovas,
perén ánchels ibi oran
en maitinos u tardadas
de sols alegres,
veyer yo quiero ta siempre
o goyo en a tuya cara,
amor en ixa güellada.

© Chuan Chusé Bielsa

1 de octubre de 2020

LIBRE CASA D'OS CAMPOS

Paz d'os disiertos
Foto de Chuan Chusé Bielsa

A MÍA CASA YE

A mía casa ye
tot o campo que aimo.

Astí a vida ye posible,
o silenzio fabla de lo unico
que me cal.

A mía casa son as boiras, u o zielo
con as suyas colors inlumerables,
a mía casa ye o yermo
u os puestos que dengún no quiere,
os espazios oblidatos.

Astí yo soi feliz, tot bi ye perfeuto,
astí en contauto soi con Dios
e cosa importan os reproches d'o mundo,
astí bi ye o que deseyo,
a mía felizidá completa.

E no me i se da cosa l'alimento,
e no m'importan cosa os vestitos,
e no me se dan cosa os fracasos u os esitos,
e no me se da cosa ixo
por o que luitan os ombres,
yo en a mía casa libre sé o que foi
e o que aimo, beso con l'alma a cada inte
cada ambosta de polvo, cada rayada de sol,
cada finestra batalera d'os paisaches,
cada amoroseo de l'aire.

Yo ya cosa no aspero d'ista vida,
dexaz-me con a mía casa solitaria,
dexaz-me con os paxaros en os altos,
dexaz-me con as sargantanas d'os ripazos,
dexaz-me con os cans perditos,
con os gatos salvaches,
con as bestias que fuyen,
dexaz-me a solas con Dios.

Dexaz-me en o disierto
con as mías orazions,
con güellos e parolas ta volar, dexaz-me
contemplando sin aturar a la mía aimada.

Mincharé azuls d'os zielos,
mincharé o polvo d'as aireras,
beberé libertá en l'alba u en o lusco,
alentando luminarias.

Dexaz-me, dexaz-me
as añadas que me queden en a mía casa muerta
e ya sin asperanzas en o mundo vuestro,
ya dexé o que tanto me fazió sofrir
e ya solo deseyo
remaner aquí con Dios.

© Chuan Chusé Bielsa

27 de septiembre de 2020

PATRIA CONTEMPLATA

PATRIA CONTEMPLATA

A la fin
con goyo piensas
que dexés as patrias falsas

e ya solo devantas
os güellos enta o zielo,
ixe eterno que s'ubre
dende nusatros mesmos.

A nuestra patria
ye una patria de paxaros,

iste cuerpo dexamos abaxo,
iste marueño,
ista arca fexuda en casa esboldregata,

e nos n'imos tan luen
e tan zerqueta,

enta las altarias
e as fonduras
d'una divina aunión,

nadando u volando
en mars zelestes.

No bi ha buegas ta l'alma,
toz os universos
son a tuya cheografía,
puedes eslechir a tuya galacsia
de poesía,

soniar e viachar
en compañía de l'aimada
enta planetas que alufrés
dende os disiertos,

entre sols que nunca la pobreta
zienzia d'os ombres
columbró,

enta cosmos d'amor
que nunca os saputos pensón
que podesen esistir.

A la fin d'a vida
lo perdiemos tot aquí,
tot,
menos o esprito,

ya sin gabias,
ya sin falsedaz
tot podemos agafar,
toz os zielos son ubiertos.

Prene alas d'aus d'os altos,
tu que amorosiés as suyas cantas
en a libertá d'os campos,
tu que te ganés o suyo amor,

vuela con ellas enta azuls
de ninezas infinitamén goyosas,
prene alas
que no seigan d'iste mundo tan baxo,
prene alas feitas d'orazions,
devanta-te, marcha
enta la radiz mesma d'a esistenzia,
oblida-te de tanta patria terrena
bofa e miseriosa,

vuela e vuela, plega
en o paradiso que perén deseyés
dentro de tu, ixe que güellés
cada día que abités en o regno d'a tristeza,
ixe que cantés sin aturar,
por o que caminés a cada inte
anque nunca i vivises,
ixe que pintés con güellos d'inozenzia
e que se desveila como unica realidá:

patria de l'amor.

© Chuan Chusé Bielsa

19 de septiembre de 2020

VIACHE D'AMOR

Día goyoso
Foto de Chuan Chusé Bielsa

VIACHE D'AMOR

quiera l'amiga

a la fin d'as añadas
dar-me a paz

un yermo calmo e caminar
baxo los suyos zielos

leyer o libro d'os suyos güellos

tornar ta casa

una cambra en a que l'alma
tienga o suyo leito

un alba
con a suya luminaria

sisquiera ixa casa
l'amiga m'ofrexca

que astí yo muera
e en ella amanexca

me faré palazio

os campos crematos
se farán chardín
con ánchels orando

silenzio allá en alto

dimpués d'os infiernos
agüerros poeticos

plevidas
cantando

trobar primaveras
do bi eba flamas

frescor d'ixos labios

trobar a l'amiga
que perén ye aimando

o libro divino
trobar sin buscar-lo
en l'arca d'a falsa
d'o nino sagrato

trobar en os altos
a vida
dimpués d'afogar-la

cuan tot yera angunia
veyer ixe sol
d'as altarias

quiera ella güellar-me

prener-me d'a mano
tirar-me d'as auguas
más fundas

naufrago
en o tiempo

por a suya escala
goyoso ir puyando

trobar tot o bueno
dexar tot o falso

quiera ella salvar-me

puyar-me enta zielos
dende as mars de fuego

como azul zanzero
yo quiero vantar-me

aimar a l'amiga
con ixe amor suyo

en ella ta cutio
a mía güellada

que perén yo viache
con as suyas alas

© Chuan Chusé Bielsa

8 de septiembre de 2020

FUELLAS-SILENZIOS

Paradiso
Foto de Chuan Chusé Bielsa (2006)

FUELLAS-SILENZIOS

cayen as fuellas
sobre as mías mans

tornan
dende ixe árbol

que aimo
e que adentro vive

pleve amor
dende o firmamento

a tuya musica
se siente e te veigo

aires de l'agüerro
enta primaveras

m'en voi por os yermos
volando sin tristuras

bi ha un azul
feito de zielo

bi ha una luna
que perén ye aimando

que perén aduya
a qui puya entalto

viene a yo
e seré silenzio

brilas con a brilantor
de qui esborra angunias

plantas en os güellos
ixa lumbre tuya

fogaril con toz
alredor d'o fuego

con amoroseos
parolas e purnas

fabla o corazón
con ixa voz pura

yo te doi amor
e en tu tot me siembro

en l'árbol sin tiempo
soi a radiz tuya

dexaparexco
e sé o que seré

e sé o que en tu soi
no calen preguntas

güellada
profunda

en o chardín tuyo
o sol acucuta

© Chuan Chusé Bielsa

2 de septiembre de 2020

O LIBRO E L'AIRERA

O LIBRO E L'AIRERA

Fer
o que cal que seiga feito,
no dando denguna oportunidá
a tentazions.

No t'esbarres por infiernos de dolors
d'ixe zielo que mena a l'alegría.

Ser esclau d'o deber,
d'ixo que quiere o Dios bueno,
ubrir men e corazón
a la luz que perén brila.

No malfurriar o tiempo
d'o que pende tota vida
en tantos países muertos
luen d'o camín de l'amor.

Plegará un día
en que ya cosa podremos,
remanerá o libro nuestro
rematato, gloria u fumo;

sisquiera
cuan vienga
una zaguera airera
e i vaiga pasando as fuellas
tot tienga o perfumo
d'a inozenzia,

sisquiera,
allora, de luz en luz puyemos
renovatos e ya sin más canseras
ta trobar-nos
con tot ixo que aimamos,

sisquiera
aquí, agora,
no perdamos as oras
que Dios nos dio ta salvar-nos.

Entalto perén güella:
escribirás poemas
como un nino que no conoxió o mal,
millor fer un ortal
d'o tuyo libro,
en paz e perfumato,

cuan vienga aquella airera
revolarán as fuellas
que escribiés, una a una,
bien rapidas,

sisquiera
seigas feliz ixe día,

sisquiera ganes a vida
e puyes dreito enta zielos,

sisquiera ya no te calgan
más angunias, más tristuras,
más ibiernos

ta veyer ya sin más velos
a la tuya enamorada.

© Chuan Chusé Bielsa

29 de agosto de 2020

PAISACHE EN ATRO ZIELO

Cuan va rematando lo día
Foto de Chuan Chusé Bielsa

PAISACHE EN ATRO ZIELO

Sisquiera
no sufrise tanto
veyendo morir
paisaches d'o mundo,

veyendo amors viellos
de bardo
marchando ta cutio...

Sisquiera
despertase un día
veyendo que tota aparienzia
no ye que un gran vuedo e que una alta airera
ye a unica amiga.

Dexo a pelleta en a espuña
e prengo alta muda,
aguaito e seguiré aguaitando en as altarias
ixo que dillá d'o tiempo alienta,
que no s'arrigue con sarcasmo
cuan nos veye espullatos e sin casa
dimpués d'aber vantato sin cansera
castiellos de boiras en a tierra.

Si alufro paisaches, que seigan paisaches
que a o cabo no veiga acotolatos,
si veigo albas u luscos,
que seiga en sagratos
nuevos mundos,
si aimo con alma e con esprito,
que ixe amor no seiga infierno
dimpués de parexer un paradiso.

Si cualque cosa aquí veyez
que vos retanta e enamora,
tal vegada yo veiga lo mesmo,
pero vantando-la entalto,
allá do a luz no seiga engaño
e a piel d'as cosas
no vozee con crepazas a derrota.

Tal vegada sufrié de más, e sé
que cualsiquiera dizirba que o sano
aquí ye azeutar a brevedá d'os suenios,
l'afundamiento cutiano d'os deseyos
e de tota polideza, vivir cada inte
como si fuese bofo e pleno,
beber l'augua d'ista vida en copa foratata
e zorrupar-bi gotetas ta ir matando
pordemás a sete.

Pero no, aguaito muertos años
e comprebo que os míos
treballos por o mundo
m'esgarrón o corazón,
e ya no remane sino güellar
entalto e veyer a o mío amor
con cara inmarzesible,

tota polida e sin escarnios.

© Chuan Chusé Bielsa

TRESORO FEITO D'INOZENZIA

TRESORO FEITO D'INOZENZIA

Bel día comprenderás
que l'amor no son diners, no,

pero que con el puedes mercar
tresoros d'inozenzia, mesmo as estrelas
e o goyo verdadero.

Bel día comprenderás
que a la fin tot se fa polvo,
que as rugas pesan
e o tiempo ye triste,

pero que l'amor astí bi ye, güe, perén,
preguntando-nos por qué
no agafemos ta cutio ixe miraglo.

Bel día nos faremos viellos
e recordarás muitos
días goyosos, muitas nueis en que pleveba terneza,
recordarás que yo t'aimaba
de verdá,

viviremos en ziudaz diferens,
as colors s'irán a bonico emboirando,

abrán marchato meses, años, tantos años,
sin aimar-nos, abendo puesto
abrazar-nos e ser uno
a cada inte.

Bel día os nuestros pasos
se farán muito pesatos sobre o suelo,
arrozegaremos as nuestras desilusions,
nos ganará la soniera en as tardadas,
sin orizons
tendremos muitas ganas
de zarrar os güellos.

Pero recuerda, recuerda, que podiemos
aber vantato aquel amor
que yera feito d'inozenzia

e que dexemos perder como tresoro
u milorcha de nino
que Dios dexó en as nuestras mans.

© Chuan Chusé Bielsa

15 de agosto de 2020

DIOS INTERNO

Dos-una güellada
Pintura a l'olio de Chuan Chusé Bielsa (2006)

DIOS INTERNO

E que tendrá o mundo
ta dar-te,

qué regalos marabillosos
que dezaga no alzen
a no-cosa u tota angunia,

qué luminarias en a crosta
que no amaguen un ibierno
eternizo sin estrelas.

E qué o mundo
podrá dar-te sino un vuedo corazón
que en primeras teneba o pulso
de l'asperanza.

No, no te quexes
porque o mundo te dexó sin más futuros,
porque te quedés
a solas con as tuyas manos lasas,
no te quexes porque a paga que asperabas
son monedas d'espuña,
no te sientas dezebito porque a o costato tuyo
no remanen que tristuras e miraches.

Agora ye tiempo de silenzio,
agora cal a soledá
e que t'amorosee l'aire
en un nuevo maitino,
agora cal naxer e ser un nuevo nino,
dexar volar as penas
como se'n va una milorcheta,
inagafable, entalto, entalto,
zarrar os güellos ta veyer luminarias
que estrelas seigan
que nunca no s'apaguen con escarnio.

Perén crema u chela
en os mundos esteriors
(anque i parexca primavera)
e solo sirven t'aprender una coseta:
que solo un Dios interno
aima e alienta,
que solo cal vender o que tenemos,
aimar aquí en a Tierra
porque en Él tot i veyemos.

E qué puede o mundo dar-te
si t'alueñas de l'unico tresoro
que en l'alma alzas,
sin Él tot ye una puncha
que en tu dentra e escribe con angunias.

E qué no podrán nunca
os mundos dar-te,
amor,
güe son fuego, flamas, purnas,
dimpués escuros sols
e planetas vagabundos
feitos de calivos e zenisas,

que seiga tot tan solo guida
ta ir-nos-ne en regno que redime.

© Chuan Chusé Bielsa

9 de agosto de 2020

A LENGUA MÁS GRAN

Bonica relichión sin adeptos
Pintura a l'olio de Chuan Chusé Bielsa (2006)

ISTA LENGUA ARAGONESA

Ista lengua aragonesa
ye una lengua gran.

Ta escribir u fablar, tan buena ye
como as lenguas más fablatas,
sobrebuena ye
ta escribir u parlar
sobre boiras u aireras
u varellas amagatas,
plevidas poeticas en tardadas,
naus en luscos,
nueis do viacha l'alma,
sobre tot ixo que importa
a ombres e mullers,
sobrebuena ye
ta fablar con paxaros, lunas, árbols,
flors,
lengua d'o pasato, d'o presén
e de camins entalto,
sobrebuena ye
t'aimar os paisaches d'a poesía.

No quererba yo
una lengua chiqueta
ta fablar e escribir
de cosetas bofas,
bombolletas que s'esclafan en un inte,
anque también calga ixo,
a vegadas.

Que ista lengua
seiga alta e dellá d'as tucas vuele,
ta conversar con as estrelas
e o Ser que nos abita,
o Ser que somos
dellá d'o polvo e a cansera.

Ista lengua aragonesa
que seiga la más gran,
que permita chugar
como asobén se chuga
en o paradiso d'una falsa,
como chugan os ninos e os poetas;
fer-la irreconoxible a vegadas,
inventar parolas
cuan danze a poesía,
devantar a carraña
d'ixos zensors que cuadriculan
l'aliento e en o fundo no conoxen
o misterio d'as fablas,
d'ixos que queresen
dictaminar cómo cal que cadaguno
viva, charre, escriba, creiga,
ta que en o puzle suyo
nunca cosa s'esturrufie,
que cosa no cambee ni an chugando,
u que cambee cualque cosa solo si ellos
os regles d'o chuego van cambeando,
no seiga que o esprito e as güelladas
marchen sin cadenas enta altarias.

Si querez, podez dizir
que no emplego como cal
a vuestra
lengua aragonesa,
u que fablo una atra lengua.

Escribo e aimo en a mía
libre fabla,
sobrebuena ta caminar con qui me quiera
acompañar en ista vida
fendo conversas d'amistanza,

dexaz-me con a mía
incorreuta, silenziosa, miraglosa,
muta, cambeata,
enchugardita
lengua aragonesa.

Tota fabla ye a fabla
d'uno e prou,
yo m'achunto a tu
e tu a yo
e nos n'imos sin más gabias
por o camín que más nos cuaca
charrando con o sol,
con a tierra u con l'airera.

Uno chuga con parolas de nineza
e vuela por os zielos
que soniemos,
una lengua ta ixo sirve,
no ta remaner enzarrato entre montañas,
no ta manullar a viella xata,
no t'alzar augua ya mala,
no ta dizir as cosas
como perén s'han dito
u como bel gramatico
s'enzerrina en que se digan.

Cada lengua
está clamata a ser lengua
d'o infinito,
lengua ultima e primerenca,
lengua universal d'o corazón,

una lengua esiste ta puyar
a o más profundo
de nusatros mesmos, amorosiar o esprito
con parolas,
despertar,
fablar con o Silenzio.

© Chuan Chusé Bielsa

1 de agosto de 2020

TORNAS

Chardín zeleste
Pintura a l'olio de Chuan Chusé Bielsa (2004)

TORNAS

A la fin
tornas a las fuens,

a las parolas
que pronunziés de nino
ameratas con boiras e plevidas,

a os paisaches que veyón
inozens os tuyos güellos,

e dentras espullato
por a puerta de perditos zielos,

tornas crebazato,
e tanta ferida amuntonata
ha vantato ta l'alma
una falsa en o más alto.

A la fin
tot ye estato un escarnio,
anque muito has apreso
en os muertos camins:

te quedarbas ta cutio contemplando
lo campo muito calmo
e una cara,
dexarbas a o mundo
redolando
con angluzias que nunca no se sazian,

pero dizirbas orazions,
ye o que nos cal.

Ta muitos, o que aprendiés
ye polvo que se vanta
en os camins a la tardada,
ye, más tarde, colors d'o lusco
que s'apagan.

Si aprendiés a aguaitar
os güellos de l'aimada,
te dizirán que nunca no esistió
a tuya reina d'infinito,

que aquí tot remata, mesmo l'amor
ye minchato por un fuego
que crema altas güelladas,

que tot amor será zenisa.

Pero ya no importa guaire o que digan,
son tantas as feridas replegatas
que ya en a tuya falsa
naxiés en nineza enamorata

con güellos nuevos
ta güellar uns atros zielos,

con uditos
ta sentir como sentíbanos de ninos,
pero as cosas d'o misterio
ista vegada,
atras parolas e atras cantas,

olorando como en tiempos ya perditos,
pero flors que no se pansan,

aimando, sin aturar aimando,
sin que se torne palla
tot ixo que aimamos,

ya replegato lo trigo.

© Chuan Chusé Bielsa

30 de julio de 2020

CASA MÍA

Campos en libertá
Foto: Chuan Chusé Bielsa

CASA MÍA

Os campos
son un leito tranquilo

e son espazios
ta caminar en libertá.

En os campos
as pensadas se fan claras,

alentamos aires plenos de perfumos,
ye un chardín sin buegas,

bi ha luminarias
que o corazón amorosean,

bi ha cantas d'aireras u paxaros
que fan goyosa l'alma.

Yo me'n fue muito luen
d'ista alegría,

e agora, cuan ya las añadas
son pasatas,

agora que siento
que as ilusions son eslanguitas,

me foi nuevo e voi dizindo:
¡qué vida de luxo e tan polida,

vivir en iste casalizio
do lo silenzio abita!,

¡me perdié en os laberintos
d'anguniosas soledaz!

Agora, casa mía
foi d'ista inmensidá,

d'istos paisaches
en foi amigos sin mentira,

foi d'o sol, a luna e as estrelas
lampas d'os míos días,

foi d'os árbols mayestros
e de toz os sers bonica compañía,

foi d'o zielo lo mío teito
e d'os camins as mías carreras.

Yo quererba
a la luz dizir o que deseyo:

intes calmos,
libros sabios, parolas bien sinzeras,

escoscar iste corazón
ta cuan me calga ir-me-ne,

güellar tan alto
que dentro de yo veiga,

trobar tot o que aimaba
e tresbatié defuera.

© Chuan Chusé Bielsa

26 de julio de 2020

QUE A TUYA POESÍA SEIGA VERDADERA

Roseras e laurelero
Foto: Chuan Chusé Bielsa

QUE A TUYA POESÍA SEIGA VERDADERA

Que a tuya poesía
seiga verdadera,

que perén fable
con voz funda,

que seiga tuya,
con os tuyos paisaches,

que anque ta o mundo
as tuyas parolas seigan palla,

os tuyos versos
enta o zielo perén canten,

en alto
serán o tuyo granero de tresoros.

Canta enta Dios
con güellos d'inozenzia,

con parolas puras
que a El solo veigan,

bien sapes que aquí
nunca res no queda,

os afalagos significan menos
que cuatre gotetas en verano,

as orazions, por cuentra,
son plevidas de sagrata primavera,

a Dios marchan
e i remanen

amorosamén fresquetas
en un puzo eternizo.

Siente o que l'amor
en tu diz e ye escribindo,

ta qué mirar un atro manantío,
cuan te'n vaigas

en un inte esconoxito
tot aquí será sequera,

por ixo,
vanta os labios e bebe ixa belleza

que ta cutio remane,
cuentra ella

cosa puede o tiempo
e a dolor.

Si t'atros
os tuyos versos cosa valen

ta tu tot está bien,
estando orazions

serán simiens
ta naxer en o que aimés,

ye o unico que cal fer
en iste día.

© Chuan Chusé Bielsa

19 de julio de 2020

OS SERS QUE AIMEMOS

Camín e lusco
Foto: Chuan Chusé Bielsa

OS SERS QUE AIMEMOS

En o zaguer día
d'aquí tot se'n irá,

pero tu
remanerás,
e yo güellando-te.

Abré perdito
a casa que teneba
(anque chiqueta),

abré perdito
los paisaches
que cada día amorosiaba,

os míos libros serán fuellas
de l'árbol de l'oblido,
volarán por as planas
que aima o zierzo,

estión os míos amigos
añada zaga añada,
acompañón a mía soledá
por os disiertos
u en as nueis solitarias.

Se'n irán en un inte
xambres de parolas
que abonico fazié mías,
se'n irán as fablas
que aprendié
en o fundo ta cantar-te.

M'en iré, vagabundo,
por orizons d'o lusco,
aquellos sers que aimé
reposarán en miraglosos mundos,
asperando-te
serán simiens d'o tuyo d'agüerro,

en luminosos leitos
os tuyos suenios soniaremos,
o ibierno plegará,
de nusatros t'atras chens
s'esborrarán toz os recuerdos,

sabrá solo lo misterio
que un esprito reposa en a tuca
d'ixe pueyo,
que un atro ye augua pura
d'ixe arrigachuelo,
que un atro ye ixe azul
por do danzan os paxaros,
que un atro
ye olivera meditando,

sabrá o silenzio
que tanto ser aimato
renaxerá en o tuyo corazón.

Cuan ya tot
o que aimemos seiga viento
d'atro zielo,
volaremos con tu,
unica luz,
alentaremos
do se trobe o tuyo aliento,
t'abrazaremos en mundos
que nunca dengún no descubrió,
tan lexanos que o esmo
no replecarba cosa,
t'aimaremos en galacsias
feitas ta l'amor,
con cuerpos que a parola
tuya renovó,
eternos porque comprendiemos
que a bondá tuya ye tot.

En aimar-te, en güellar-te,
en sagrato viento

tornarán os sers que aimemos.

© Chuan Chusé Bielsa

14 de julio de 2020

CUAN TE SIENTAS CANSO

Aus en a luminaria
Foto: Chuan Chusé Bielsa

CUAN TE SIENTAS CANSO

Cuan te sientas canso
güella o zielo,
dexa que Chesús

t'agafe d'a mano,

cuan ya las fuerzas
fuigan muito luen,
cuan parexca que t'amanas
a la tierra,

güella t'adentro,
dexa ixo
que cosa no ye
e que seiga Dios qui te'n leve
por os suyos camins,

ya tu tot faziés
e tot fue un morir de l'alma,
perén lo que tu faigas
desaunito
será fumo enta l'oblido,

cuan cualque vegada
as glarimas quieran
sulcar a tuya cara
e o laco d'o estomago
seiga cubierto por angunias,

güella, güella
una luz allá en alto,
ta isto aquí plegués,
ta vender a casa viella
de tristuras
e comprar palazios
de l'amor,

cuan tot ixo
en o que fe tenebas
ya ye arena
que o zierzo portia
enta l'ausenzia como un mago,
cuan dica os años
son escasos como purnas
en un fuego
cuasi ya amortato,

güella, güella amor
a qui tan luego
aquí morió
por aimar-te, ta preparar-te
o millor puesto,

cuan as garras parexcan dos arambres
incapables de sustener o tuyo cuerpo,
prene, prene as suyas alas,
amor,

por os aires d'alta tarde
volarás como los ánchels
e tendrás a suya fuerza,

te dexarás levar por o poder
que creyó lo paradiso
e tota lumbre eterna,

amor, amor,
yes o que yes,

o nino más aimato.

© Chuan Chusé Bielsa

9 de julio de 2020

FE DE YO LO QUE TU QUIERAS

Galería albandonata
Foto: Chuan Chusé Bielsa

FE DE YO LO QUE TU QUIERAS

E cómo has feito,
amor,
ta que solo a tu te tienga.

E cómo m'he quedato con o tiempo
espullato, como árbol
en o fuego.

Poco a poco los deseyos,
como fuellas en o zierzo,
marchón toz volando.

Amor,
a tu solo yo aimo,
os míos besos
ta tu solo los alzo.

e cómo ye que solo a tu te veigo
e ya o mundo no aguaito,

e cómo ye que agora solo aspero
los abrazos tuyos.

E yo
que iba buscando
una casa e un refuchio
en paisaches desolatos,
e yo que malfurrié de raso a vida
buscando treballo en os infiernos,

e yo que mendigaba corruscos
de cariños do solo bi eba chelo,

que me quedé en os güesos
porque buscaba cualque cosa
do cosa no bi eba,

agora, aquí con tu me quedo
en soledá divina,

fe de yo lo que tu quieras,
seré en tu
nota de musica
u traquito d'ixe corazón,
d'o tuyo árbol seré a fuella
u d'o tuyo rostro a bisa,
seré beso d'ixos labios
u candela en una armita,

seré lo que tu eslichas.

E agora que con tu
marchón ya las angunias,
agora que solo
tiengo a tuya vida,
agora que con tu
torno a esistir en as esparrias tuyas,

fe, fe con yo lo que tu quieras.

© Chuan Chusé Bielsa

3 de julio de 2020

VIENE, AMOR DE LUZ

Enta la luz
Foto: Chuan Chusé Bielsa

VIENE, AMOR DE LUZ

Viene, amor,
viene tu,

viene
con o tuyo manto azul,

viene e me'n iré
enta la tuya plenitú,

tiempo demás soi pasato
en a mía esclavitú,

viene, alfaya d'altos mundos,
tristuras tornarás en luz,

viene, corazón inmaculato,
amoroso en o profundo,

me'n perdié por camins
d'ingratitú,

viello me troba
la tuya choventú,

dizirás parolas de salú,
farás nuevos istos labios,

infinitú
bi abrá allora en os espazios,

volaré con tu
d'a tuya mano

enta sagratos zielos
de quietú,

con gratitú
a la presenzia tuya bi ha miraglos,

goyo verdadero
que nunca no dengún
trobó defuera d'ixos güellos,

amor de luz
eternizato,

beatitú.

© Chuan Chusé Bielsa

27 de junio de 2020

O MILLOR PUESTO

Columbrando polidezas
Foto: Chuan Chusé Bielsa

O MILLOR PUESTO

A mía patria
ye en alto
e dentro de yo.

Os míos güellos
ta güellar o zielo
son,
ta güellar o corazón.

No cremes ixe tiempo
que te dio
como don supremo
Dios.

Que seiga closa
la tuya vida ta o fuego
que defuera amorta l'alma,
tornando-la zenisa.

Bonica Reina:
amanexers sagratos,
lumbre sagrata
se tornan istos güellos
cuan t'aguaitan,
t'iluminan
como candelas
cremando en una armita,
zenzera polideza.

Devanta la güellada
con as mans como presén
a la tuya enamorada
e que seiga ella la que prenga
las ninetas tuyas e las siembre
en l'ortal d'as inozenzias.

A más polida alfaya
o polvo se tornó
en o camín que yo güellaba,
parolas yo dizié cuan o sol amorosiaba:

amor,
que a dolor se torne
en luminaria pura,

canso soi de caminar sin cosa
sobre punchas e tristuras,

ya no angluzeo
sols, ni lunas,
ni estrelas, ni tierras
sin piedá e absurdas,
e ista alma no adempribia
sers que naxen, s'esgallan de tu
e marchan con angunias,

ista purna esvolazea
enta ixa luz
que tu acubillas,

solo bi ha una
eterna marabilla
ta istos güellos:
tot pende en güellar do crexe a vida.

No, no güelles, pobre nino,
enta l'ortal muerto e con verenos
do s'amuestran tentazions, ixa cayita
te menarba a o peyor puesto.

Encara días
tiens ta donar os tuyos güellos
a la bondá infinita,
veyerás
ixa divina
Poesía

que perén alzas en os internos zielos.

© Chuan Chusé Bielsa

25 de junio de 2020

TARDANA PLEGÓ L'ALBA

Luminarias
Foto: Chuan Chusé Bielsa

TARDANA PLEGÓ L'ALBA

Cuántas añadas
se'n son itas...

Marchón por as carreras
que son fumo e no-res

Cuánto tiempo perdito
e no sé do bi ye.

O dexo estar.

¿Cuántos días bi abrá
encara ta iste cuerpo?

Poco u muito,
que marche a nuei.

Tot emplegaré
t'aimar, orar
e ir replegando a cullita.

tota atra cosa
son intes que s'esborran.

En iste día,
amoroseo
l'unico paisache,

veigo lo regno
que nunca no s'amorta,

do bi ha infinito agora.

Güe le digo
a o corazón:

amigo,
trobés ixe camín
d'a eterna luminaria
e d'a parola creyadora,

trobés
a o ser que aima,
santificato zielo,
ixa abrazada que enamora.

Tardana plegó l'alba,
pero dexés,
a la fin, a nuei dezaga,

en ista ora tiens,
amor,
a clau en l'alma,

o que perdiés
e no trobabas,

e ya sapes,
como un nino goyoso,

por do tornar a casa.

© Chuan Chusé Bielsa

21 de junio de 2020

ORTAL SANTO

Tierra goyosa
Foto: Chuan Chusé Bielsa

ORTAL SANTO

Tiengo un ortal en ista casa
ta cautivar luz,
iste nombre:

Chesús.

Aquí bi ha árbols
con guambras muito suaves,
aquí bi ha silenzio,

muito oro.

Aquí rezo
día e nuei
e paz i trobo,

ixe tresoro.

En iste ortal
os fruitos van crexendo
sin treballos,

goyoso i vivo
entre fuens e flors,
ánchels e zielos,
contemplando,

bi ha perén aquí
perfumos delicatos
en ibierno u en verano,
en agüerro u primavera,

o tiempo
ha fuyito d'ista tierra,

l'aire, aquí, ye bueno,
plega
con miraglosos didos,

ubre güellos
e ya no somos ziegos,
marcha la ignoranzia,

aquí, as almas
se fan nuevas,
aquí as auguas curan,

dende altos zielos pleve
e por zaicas corren puras.

Iste ortal
ye tot o que contemplo,
unico tresoro,

perén i trobo
ixe goyo que buscaba
en regnos malos,

vendié
o que teneba
ta comprar-lo,

que Dios
seiga alabato,

agora
iste ortal ye tot
o que yo aimo,

orando vivo
albandonato

en iste corazón.

© Chuan Chusé Bielsa


- Versión en latín simplificato (interlingua):

HORTO SANCTE

Io ha un horto in un casa
pro cultivar lumine,
iste nomine:

Jesus Christo.

Ibi il ha arbores
con umbras suave,
ibi il ha silentio,

multe auro.

Io ibi ora
die e nocte,
io incontra pace,
mi thesauro.

In iste horto
le fructos plus preciose
cresce,

io vive
entre amabile flores, fontes,

il ha sempre
perfumos delicate
in autumno o primavera,

le tempore
ab iste terra fugi,

le aere,
inamorate, veni
con digitos de lumine

aperiente oculos,
nos esseva cecos,
vivente in le ignorantia.

Hic, per le spirito, mundate
son le animas,

depost, in le plus alte
celos
vola e canta aves.

Iste horto
es le plus grande
thesauro que io habe,

io hic incontra
ille vita
que io cercava
in regnos plen de males,

io vendeva
toto lo que habeva
pro comprar lo,

que Christo
sia laudate,

nunc ricchessas
eterne
io recipe,

io vive
orante,
amante,

in ille corde sancte.

© Chuan Chusé Bielsa