27 de noviembre de 2022

TA NO MORIR

TA NO MORIR

No, no proibirán
os besos a o silenzio,
anque tot en ista tierra
seigan ternes prebatinas
ta rematar con a terneza.

Besaré os zielos e as boiras,
no podrán proibir-lo, besaré
os camins e o polvo, as peñas
grans e chiquetas, besaré
almendreras u oliveras, zireseras,
laurelers, bisas en pinadas, niedos,
árbols d'o paradiso, besaré
a color e a canta d'os paxaros
en as libres selvas.

En ista fin d'os tiempos besaré
e abrazaré, anque muertos
os labios e os didos deseyen
t'aimar uns atros labios,
t'amorosiar una atra piel.

E besaré l'airera
que escoba os campos,
e besaré as colors
d'o sol cuan diz adiós,
abrazaré a la nuei
e a l'alba abrazaré en as carreras disiertas,
no bi abrá lais ni chendarmes
que me priben d'abrazar
a la mía aimada,
e no importa guaire si proíben fer l'amor
con a suya luz e l'asperanza.

As zaborras besaré
d'albandonatas caseticas, a femenina
espalda d'as tardadas,
labios d'augua, besaré as maxiellas
vrioletas u azulencas
d'una cordelera de montañas.

E poderba
morir besando
tot ixo que aimo, a carne
tremolosa d'as estrelas,
luminosos paradisos, os miraglos
d'a inozenzia,
poesía reclamo
ta besar o imposible,
porque uno muere
de no besar ni abrazar nunca.

E beso lo día que remata
e o día qu'empezipia,
as parolas beso d'ista fabla mía
que ta cutio quieren sin más besos,
os paisaches más bonicos, moribundos,
implo d'abrazadas, e prengo
d'a mano a la muller que bien adentro aima,
o suyo vientre beso, peitos, güembros
recorro con os didos,
o fruito nuestro
a cada inte naxe en contemplar-nos.

© Chuan Chusé Bielsa

25 de noviembre de 2022

SI PERÉN FUESE VERANO

SI PERÉN FUESE VERANO

si perén fuese verano
vivirba yo en os yermos

musica d'o viento
e sol allá en os altos

si perén fuese verano
abitarba yo en silenzio

bien rezarba e ixe estarba
solamén o mío treballo

e quedarba o mundo lexos
si perén fuese verano

serban amigos paxaros
e os ripazos serban leitos

si perén fuese verano
cosa nunca me mancarba

tota aspra-xuta tierra
serba la mía ampla casa

si perén fuese verano
luz e yerbas yo mincharba

zaga tronadas beberba
amorrando-me en charqueras

si perén fuese verano
libros d'o zielo leyerba

e güellarba entalto-entalto
si perén fuese verano

e dondiarba por os planos
e por sasos e varellas

caminarba enta montañas
que s'amuestran azulencas

si perén fuese verano
pocos fredos bi aberba

en a vida yo vivirba
allá en tucas de nineza

lexos d'ixo que en o mundo
tornó a vida boiralenca

e tan muerta e trista-trista
que perdié tota alegría

si perén fuese verano
yo vivirba la mía vida

e abitando en alta armita
d'ixe vientre yo naxerba

e morirban as tristezas
en os altars d'o silenzio

solo ixo ya calerba

© Chuan Chusé Bielsa

15 de noviembre de 2022

QUÉ ESTRANIO TOT

QUÉ ESTRANIO TOT

Qué estranio tot,
qué alleno,
como si iste mundo
fuese una dolenta
fantasmagoría.

Qué estranias imáchens,
qué dolors aparexen
sin razón, que luz
apagata.

Antis os paisaches
quereban perdurar,
antis
os zielos quereban
ser bien escoscatos.

Antis as parolas teneban
a sapia d'a tierra,
antis os árbols sonrisaban, antis
a vida teneba una promesa.

Por ixo agora me confío
a o tuero d'a inozenzia, final.

Busco a belún
a qui le cuaque a cansera divina
d'os luscos, que leiga
libros de poesía amarillenca
por os camins sin dengún.
Busco silenzio, y ye cuasi imposible
trobar-lo, m'engalzan ixos roídos
d'o mundo que fan que tienga
por afortunato a qui marcha d'aquí.

Busco cualcosa
que se troba muito luen e bien zerqueta,
busco a paz que dentro bi ye, como en luna
sin chilos e sin asperanza.

No busco
a personas d'o mundo, te busco
a tu, a tu que aprezias
os amoroseos d'a bisa e no d'o tiempo,
te busco e sé
que a puro de prebatinas te trobaré
en o disierto venindo d'os azuls
d'os mons d'a fantasía.
Qué fiero lo mundo
si tu no venises, e anque bi abese de minchar
en a mesa, e anque arribasen nuevos días,
e anque veyese
plegar as fiestas t'atros,
si tu no venises dende adentro
tot en yo fracasarba.

Qué estranio tot,
o soniato e o perdito, cuántas
añadas vivitas ta saper
que o ganato ye espuña e güesos
sin a presenzia d'o tuyo amor.

Quiero abrazar-te, e sé
que yes bien amán, pero manca
ixa venita tuya encara, pleniza,
retuna, estoi aquí.

Quiero abrazar-te e tresbatir-me
en a tuya inozenzia, oblidar o mundo,
que rematen falsedaz e viengan
añadas diferens en universos interiors.

Aquí remató tot, e mesmo ixo
ya no importa guaire, o chelo m'ha ganato
a partita, busco
una casa lexana, un camín do trobar-te.

© Chuan Chusé Bielsa


- Versión en castellano:

QUÉ EXTRAÑO TODO

Qué extraño todo,
qué ajeno,
como si este mundo
fuera una mala
fantasmagoría.

Qué extrañas imágenes,
qué dolores aparecen
sin razón, que luz
apagada.

Antes los paisajes
querían perdurar,
antes
los cielos querían ser limpios.

Antes las palabras tenían
el sabor de la tierra,
antes los árboles
sonreían, antes
la vida tenía una promesa.

Por eso ahora me confío
al leño de la inocencia, final.

Busco a alguien
que aprecie el cansancio divino
de los crepúsculos, que lea
libros de poesía amarillenta
por los caminos sin nadie.
Busco silencio, y es casi imposible
encontrarlo, me persiguen esos ruidos
del mundo que hacen que tenga
por afortunado a quien se va de aquí.

Busco algo
que se encuentra muy lejos y muy cerca,
busco la paz que dentro estará, como en luna
sin gritos y sin esperanza.

No busco
a personas del mundo, te busco
a ti, a ti que aprecias
las caricias del viento y no del tiempo,
te busco y sé
que mucho lo intento y te encontraré
en el desierto viniendo de los azules
de las montañas de la fantasía.
Qué horrible el mundo
si tú no vienes, y aunque haya comida
en la mesa, y aunque vengan nuevos días,
y aunque vea
cómo llegan las fiestas para otros,
si tú no vienes desde dentro
todo en mí ha fracasado.

Qué extraño todo
lo soñado y lo perdido, cuántos
años vividos para saber
que lo ganado es arena y huesos
sin la presencia de tu amor.

Quiero abrazarte, y sé
que estás muy cerca, pero falta
esa venida tuya todavía, plena,
rotunda, estoy aquí.

Quiero abrazarte y perderme
en tu inocencia, olvidar el mundo,
que se acaben estos días y vengan
años distintos en universos interiores.

Aquí todo ha terminado, y ya
no importa mucho, el frío me ha ganado
la partida, busco
una casa lejana, un camino para estar junto a ti.

© Chuan Chusé Bielsa