8 de junio de 2015

Paseyo d'o Silenzio

Paseyo d'o Silenzio

Encara queda
bel puesto
do lo Silenzio bibe.

E a la tardada
un camín sin d'oras
nos aspera.
Puedes ir-ie
con un libro en a mano
e güellada serena,
con o corazón calmo
e l'alma sin priesas.

Encara queda
un lusco que marcha
rezando, encara se bantan
escachadas casetas
infinitamén útils
e bonicas
ta qui tiene tiempo
ta güellar-las
e ascuitar-las.
¿Sientes? Nos fablan
recuerdos de chens
que nos quieren.
¿Sientes? I biene
l'airera contenta
con cantas
e bozes que besan;
ye un dios remerando
a nuestra inozenzia.

Encara bi ha puestos
do encara no i plega
ixe capitalismo que tot
lo se mincha e nos dexa
tristachos,
popiellos.

Paseyo amagato
d'o Silenzio...
Encara la poesía
i bibe en cada piedra,
en cada ripazo,
en os biellos árbols,
e güellando entalto
beyemos as boiras
coloriando cuentos
d'infanzia perditos.

Encara bi ha puestos
como paradisos
que asperan a os ninos
que estiemos, rebutitos
de silenzios ta curar-nos.

Encara bi ha puestos sagratos
do alienta la infanzia d'o mundo,
l'alma i troba calma
e torna a sonrisar
escoscata e libre,
ye reina d'a paz,
eterna luminaria,
amor que en nusatros bibe
e que perén aima.

Bi ha puestos do rezar
caminando abonico
a la tardada.

O sol se capuza
en un mar de suenios, o güello
nos cluca,
ya marcha,
se'n ba.

Tot bi ye silenzio,
un paxaro canta
de felizidá.

Encara bi ha puestos
do una luz sin tiempo
nos fabla
si sapemos ascuitar.

Eternidá.

Chuan Chusé Bielsa