25 de septiembre de 2021

Poema en aragonés: VOLABAS POR CAMINS

Camins de poesía
Foto: Chuan Chusé Bielsa

VOLABAS POR CAMINS

Puedes volar en os suenios,
marchar
enta ixe mundo
do vives sin denguna buega.

Os tuyos güellos
son perfeutos e pueden
veyer mesmo lo imposible,
os tuyos uditos pueden
sentir a voz d'a tuya aimada,
as tuyas alas pueden
levar-te enta desconoxitos
universos, yes amor en o peito
e as aireras no trayen nostalchias,
yes paxaro sin más muerte.

Yes esprito, yes
ixe que yes e que conoxes
nomás en o silenzio,
yes ixe que yes e que pervive
dillá de tot o tiempo,
e tot o que ye amor puedes trobar-lo
en pensar-bi, güellando adentro.

Por qué caminar por as carreras,
por qué puyar en pueyos
con ixos pobres piez, si tiens
as millors alas,
por qué
rezar sin abrazar o que aimas,
por qué morir cuan en ixe regno
solo bi ha vida.

Te veyé por os camins volando
e retornando a casa,
o lusco morato yera poesía
e tota dolor ya yera rematata.

© Chuan Chusé Bielsa


- Versión en castellano:

VOLABAS POR CAMINOS

Puedes volar en los sueños,
marchar
hacia ese mundo
donde vives sin fronteras.

Tus ojos
son perfectos y pueden
ver incluso lo imposible,
tus oídos pueden
sentir la voz de tu amada,
tus alas pueden
llevarte hacia desconocidos
universos, eres amor en el pecho
y las aireras no traen nostalgias,
eres pájaro sin muerte.

Eres espíritu, eres
ese que eres y que conoces
solo en el silencio,
eres ese que eres y que pervive
más allá de todo tiempo,
y todo lo que es amor puedes encontrarlo
al pensar, mirando adentro.

Por qué caminar por las calles,
por qué ascender a pueyos
con esos pobres pies, si tienes
las mejores alas,
por qué
rezar sin abrazar lo que amas,
por qué morir cuan en ese reino
solo hay vida.

Te vi por los caminos volando
y retornando a casa,
el crepúsculo morado era poesía
y todo dolor ya había acabado.

© Chuan Chusé Bielsa

21 de septiembre de 2021

Poema en aragonés: TARDADA E SOLEDÁ

TARDADA E SOLEDÁ

Caseta en o campo.
Soledá.

Una gata con o suyo
gatolín muito manso.

A tardada ye de palla u oro.
E uno cosa no quiere.

Soledá
e un silenzio de paradiso.

Ye pasata la vida; as feridas
propias solo uno las veye.

Pero no plora uno; me cremé
en o mundo de tanto sufrir.
Morié yo e naxié en Ella.

O zielo, o zielo remane,
ista tardada eternizata,
una gata que cosa no deseya
con o suyo gatolín, enamorata.

Ya no bi ha
tiempo, pero encara
queda o zielo: ista tardada
por exemplo, muito luen d'os ombres.

Soledá.

Tiengo muitos libros
en a caseta, libros t'aimar
en bellas lenguas, e n'aprendo d'atras
ta leyer a parola esauta de poetas.

Divina poesía cara o zielo.

Tiengo muitos recuerdos.
Pero millor iste agora,
sentir iste campo amariello
en o que alientan os que aimé
e diz que ya no i son.

Soledá.

T'aimo, Amor,
solamén tu remanes.

A gata ye plena de sol
con o suyo gatico,
ista caseta ye una ilesia,
canso estoi
de relichions sin inozenzia.

Amor, Amor, aimar-te, veyer-te,
solo ixo deseyo, nino e poeta
en tu ta cutio soi.

Tacón a polideza
de Dios,
cuan viene de tantos mundos fieros
a parola "Dios" ya no ye bonica.

E asinas, amor mío,
te clamo Amor.

© Chuan Chusé Bielsa


- Versión en castellano:

Atardecer y soledad

Caseta en el campo.
Soledad.

Una gata
con su gatico manso.

El atardecer es de paja u oro.
Y uno nada quiere.

Soledad
y un silencio de paraíso.

Ha pasado la vida; las heridas
propias solo uno las ve.

Pero no llora uno, me quemé
en el mundo de tanto sufrir;
morí yo y nací en Ella.

El cielo, el cielo permanece,
este atardecer eternizado,
una gata que nada desea
con su gatico, enamorada.

Ya no hay
tiempo, pero aún
queda el cielo: este atardecer,
por ejemplo, muy lejos de los hombres.

Soledad.

Tengo muchos libros
en la caseta, libros para amar
en unas cuantas lenguas, y otras aprendo
para leer la palabra exacta de poetas.

Divina poesía cara el cielo.

Tengo muchos recuerdos.
Pero mejor este ahora,
sentir este campo amarillo
en el que respiran los que amé
y dicen que murieron.

Soledad.

Te amo, Amor,
solo tú permaneces.

La gata está llena de sol
con su gatico pequeñico,
esta caseta es una iglesia,
ya estoy cansado
de religiones sin inocencia.

Amor, Amor, amarte, verte,
solo eso deseo, niño y poeta
en ti soy para siempre.

Ensuciaron la belleza de Dios,
cuando viene de tantos mundos feos
la palabra "Dios" ya no es bonica.

Y así, amor mío,
te llamo Amor.

© Chuan Chusé Bielsa

14 de septiembre de 2021

Poema: a mía Dama

a mía Dama

e por qué
no dar-te tot agora

a mía Dama

si tot movimiento d'a mía alma
ya estió errato

si tot o que fazié
lo fazió aquella pantasma
que creyeba ser

sin tu rematé canso
e tot estió a no-cosa e a desasperanza

a mía Dama

ta cutio
prene-me en as tuyas alas

si tot o que arreplegué
sin tu
estió río sin augua

da-me a plevida tuya e o que faiga
será ixa mar d'amor
que nunca no remata

iste ye o mío corazón
e yera crebato como nau
en a remota placha

iste ye o mío cuerpo
e o tiempo en fazió asclas
por a espuña esparditas

a mía Dama

tu sola dende o zielo
veniés ta vantar-me en ixa calma

agora soi tuyo zanzero
e soi o que tu faigas
d'a mía vida

e soi a tuya nuei e a mañana
tuya soi
e o tuyo meyodía

descanso como un nino
astí en a tuya alda

Dama mía

e soi guerrero tuyo e libre soi
astí con tu en campos sin batallas

e soi amor e tot abita
de yo en a mía enamorata

e naxco e plega o día
cuan aguaito a tuya alba

Dama mía

© Chuan Chusé Bielsa


- Versión en castellano:

mi Dama

y por qué
no darte todo ahora

mi Dama

si todo movimiento de mi alma
ya fue errado

si todo
lo que hice lo hizo aquel fantasma
que creía ser

sin ti acabé cansado
y todo fue la nada y la desesperanza

mi Dama

para siempre
llévame en tus alas

si todo lo que recogí
sin ti
fue río sin agua

dame tu lluvia y lo que haga
será esa mar de amor
que nunca acaba

este es mi corazón
y estaba roto como nave
en la remota playa

este es mi cuerpo
y el tiempo hizo de él
mil tablas
partidas en la arena

mi Dama

tú sola desde el cielo
viniste
para llevarme allá a tu calma

ahora ya soy yo tuyo entero
y soy lo que tú hagas
de mi vida

y soy tu noche y tu mañana
y soy tu mediodía

descanso como un niño
ahí en tu halda

Dama mía

y soy guerrero tuyo y libre soy
contigo
en campos sin batallas

y soy amor y todo habita
de mí en mi enamorada

y nazco y llega el día
al contemplar tu alba

Dama mía

© Chuan Chusé Bielsa

5 de septiembre de 2021

CONNUBIO

Reflexos d'a rosera
Foto: Chuan Chusé Bielsa

CONNUBIO

Yo poderba vivir solenco
con una sola pensada:
aimar-te.

Yo poderba
pasar os míos días contemplando-te.

Pensar nomás
o que tu eslichas.

Sentir nomás
o que tu digas.

Sentir nomás
ixa musica.

No bi aberba soledá, ixo serba
amor nomás.

Yo poderba con tu paseyar
de contino por os zielos, aimar ixos disiertos
recullindo a tuya paz,
ixos chardins por tu creyatos en un inte.

Yo poderba amortar-me e naxer en tu de vez,
aimando fer-me esprito,
puyar allá do vives.

Por qué fas que iste peito
quiera ir-se-ne d'iste pobre cuerpo, marchar
a o tuyo encuentro e toz os universos
en tu quiera sulcar.

Casar-me, casar-me e fer-me nuevo
a cada inte en tu quererba, besar
as tuyas boiras, beber en ixos labios,
¡ser fuen plena a caramuello d'ixos güellos!

Poderba agora dexar de ser yo mesmo,
con tu ser tres e uno, liberato,
salir difuera d'iste ibierno, en tu ser luz.

Prene iste corazón,
ya convertito en alas d'ixe azul.

© Chuan Chusé Bielsa


- Versión en castellano:

CONNUBIO

Yo podría vivir solitario
con un sólo pensamiento:
amarte.

Yo podría
pasar mis días contemplándote.

Y pensar solamente
lo que elijas.

Y escuchar solamente
tu música.

Y sentir solamente
lo que digas.

No habría soledad, eso sería
sólo amor.

Yo podría contigo pasear
siempre por los cielos, amar esos desiertos
recogiendo tu paz,
esos jardines por ti creados con un gesto.

Yo podría morirme y nacer en ti a la vez,
amando hacerme espíritu,
subir adonde vives.

Por qué haces que este pecho
quiera irse de este cuerpo, marchar
a tu encuentro y todos los universos
en ti quiera surcar.

Casarme, casarme, hacerme nuevo
a cada instante en ti querría, besar
tus nubes, beber en esos labios,
¡ser fuente llena a rebosar de tus dos cielos!

Podría ahora dejar de ser yo mismo,
contigo sería tres y uno, liberado,
dejar fuera este invierno,
en ti ser luz.

Toma este corazón,
convertido ya en alas de ese azul.

© Chuan Chusé Bielsa