31 de diciembre de 2017

Amor, perén pregunta-te

UELLA-ME, AMOR

Uella-me, amor,
e perén en yo
mete o recuerdo.

Para cuenta:
¿me cuacará
lo que estás fendo
con os días,
con cada inte que t'ofrexco?

Poqueta cosa
bi ha que replegar
en campos muertos.

Uella-me, amor,
yo te doi tot lo que tiengo,
ixe paradiso que ye eterno
e no fiza e mata
a o poco tiempo.

Amor, en os disiertos
bi ha miraches que falsamén
parexen lo más bueno,
auguas ta rematar con setes
que sólo con yo callan.

No te'n vaigas por os vieros
que menan enta o ziego
país d'o sufrimiento, vanta
la uellata e pregunta-te
qué ye lo que más quiero,
yo perén ta tu deseyo
ixa eterna luminaria
que sólo en iste corazón
tien o suyo zentro.

Amor, lexos
marchés, cuasi
t'oblidés d'os míos besos
e abrazadas, d'a parola mía
que en dizir-se creya
toz os universos
compasivos e a bondá,
no, no te'n vaigas muerto
enta uambras plenas de cuitiellos,
no te'n vaigas do a dolor
ye tan gran que nafra l'alma
e ya no bi ha remero
de tot lo que ye vida;
yo asinas no te quiero
e asinas ta tu muero.

Por ixo devanta a o mío zielo
perén os uellos
e pregunta-te:
¿sonrisará o mío amor
con isto que estoi fendo,
me despullaré de tot
lo que no ye
a suya luz,
en cuenta de ser dos
seremos uno,
infinitú,
un mesmo aliento?

© Chuan Chusé Bielsa

25 de diciembre de 2017

Una ruxiata de l'amor

FUENDAMOR

Victoria cuan a la fin
triunfa lo que somos
sin más boiras.

Allora la cara
columbramos de l'amor
e bi ha calma.

Victoria cuan un dios
umilde de bondá nos desepara
de tot ixo que nos mata
o corazón.

Qué goyo sin mida
cuan o camín d'a vida
amuestra en l'orizón
un sol que ya no engaña.

No importan cosa las erradas
si a la fin bebemos e vivimos
en a clara fuen d'una orazión.

No importa
una vida malfurriata
cuan encara disposamos
de bel inte divino,
si enta o zielo l'alma ubrimos
tot queda escoscato
en ixa augua que o buen dios
ha bendezito.

E asinas en un inte miragloso
lo corazón se torna nino,
l'airera va pasando en un sospiro
as fuellas d'o libro
d'a nuestra vida:
paisaches d'inozenzia
en chudizio de carizias.
Ya no importan cosa e son oblido
tantos camins de penas
que sufriemos.

En o disierto mío
una ruxiata de l'amor
escoscó lo que no yera
esenzia verdadera,
istos uellos
agora veyen sin más velos:
primavera
en os chardins.

© Chuan Chusé Bielsa

18 de diciembre de 2017

Musica ta o esprito

Sabieza en a cruzillata

Sagrato inte

SAGRATO INTE

En iste inte
se contién tot o mundo.

E no cal asperar
a dengún altro futuro.

Iste inte ye sagrato
e contién o infinito.

Ubro as puertas
d'a mía vida, amor,
ta que i dentres, ta i que
veigas lo que aspero,
ta que seigas mensachero
dimpués en altos zielos
y en un inte viaches
enta plachas de silenzio
que Dios aima.

En iste inte ubro
as arcas d'o mío corazón,
leva-te amor mío
los tresoros que son tuyos,
viacha enta o futuro
ta trobar lo que ye mío
e nuestro, lo que a la fin
d'o tiempo remane e se replega
en altos mundos.

Amor, e si trobas
en tu e yo ixo
que nunca no estió nuestro, ixo
que en nusaltros plantó un altro,
simiens-suenios de barucas,
agafa ixas tristuras
y en oblidatos uertos
crema yerbas e fuellas
xutas de l'agüerro,
e que o fumo d'a dolor
fuiga d'iste aunito corazón.

Amor,
sapes, somos zielo
y en Dios tot lo podemos
cuan sólo Dios
alienta, cuan cosa
no queda d'egoísmos
(se'n son itos
intes muertos e crematos),
cuan una altisma estrela
alumbra un alba miraglosa
e a luz d'a unica vida
nos torna en tot enamoratos.

En un inte retornan
una parella de paxaros
en o chardín sagrato;
unidá eterna.

© Chuan Chusé Bielsa

14 de diciembre de 2017

Remane una orazión

REMANE UNA ORAZIÓN

A la fin remane
una orazión, tot
un infinito

E toz os altros mundos
se'n son itos.

Arredolato
de milenta fuegos, amor,
da-me frescors,
una orazión.

Si se cremó
a mía vida e tot
lo que sonié, si zenisas fuon
en ista tierra
tantas patrias miseriosas
que parexeban tot
e yeran res,
amor, en ista nuei
enziende una candela
e da-me una orazión.

A la fin
remane a soledá,
e podré ser
coscarana de bestia
en a varella yerma de l'agüerro
u fuella en suenios,
pero que vienga e cante
a tuya airera, amor,
sobre iste cuerpo;
dende ixos mons
azuls que tanto aimé
alienta e da-me
una orazión.

Solenco me'n iré
por os camins d'os suenios
e tot estará bien,
ixo ye lo que gané,
pero que bel paxaro, amor,
volando en o silenzio
d'a tardada
me cante una orazión.

Yo ya lo sé,
cuan se fan as cosas malamén
ista ye a chusta recompensa:
marchar ta cutio
en soledá por os disiertos
cuan ya dengún no te recuerda.

Pero, amor,
si una orazión
encara m'acompaña
como esposa e compañera,
seré en varella muerta,
si tu lo quiers,
encara airera que te besa.

© Chuan Chusé Bielsa

12 de diciembre de 2017

En tu dexo, amor

EN TU DEXO, AMOR

Dexo en as tuyas manos,
amor,
a mía soledá,
dolors u plazers, planas u mons
d'o porvenir, dexo
ista pelleta que a vegatas
como una sargantana
sólo quiere en tu dormir,
replegar a calentor
en bel ripazo
laminato por o sol.

En tu, dexo, amor,
iste vivir,
tot lo de yo,
porque alzar no puedo ya
tanta cansera en os camins,
tanto orizón estricallato,
tantas ilusions como cristals
esmicazatos de finestras
enrunatos en o polvo.

E cuan esté endormisquiato,
amor, en tu pensaré,
ta que sólo tu viengas a la nuei
con lunas e uellos estrelatos
que iluminen ista casa esboldregata,
ta que arribes con os fruitos
d'ixas siembras d'os míos años
en zielos de colors
asperanzatos.

Amor, ta tu ye
tot lo que estié e lo que soi,
dende alto traye
tot ixo que planté
e florexió en campos tan lexanos,
en chardins
encara amorosiatos
por a luz, lo que canté
en versos ya perditos,
traye un corazón de choventú
e sols e plevidas
con olorías de nineza,
traye, amor,
ixos aromas tuyos
con l'airera,
e que perén yo en beba.

Amor, que cada inte mío
seiga un paso enta ixe tiempo
do tu abitas, que cada aliento
seiga un aire que tu alientas
e cada tacto seigan labios
que te besan,
que en yo muera
y en tu naxca, ya lo perdié yo tot
e sólo vivo ya t'amar-te
indo minchando azuls por as costeras
e a la nuei bebendo estrelas,
yo no soi res
si no ye esprito que se vanta
como airera
que a casa perén marcha
e me i retorna.

© Chuan Chusé Bielsa

5 de diciembre de 2017

Ser nino de luz

SER NINO DE LUZ

A vegatas se diz
e ye zierto:
no bi ha res más importán
que estar en paz
con lo más bueno
e lo más gran.

Si tan sólo quedasen
bellas oras ta marchar
ta cutio d'iste mundo,
uno sólo quererba
tener paratas as maletas
d'a inozenzia,
ser nino tuyo
e agafar-te d'a mano,
amor,
sin más cosas
ni estopenzias.
E caminar con tu,
sentir l'oblido
de distanzias e tristuras.

Estar en paz,
amor,
como cuan uno despierta
en a maitinada e veye muito claro;
en soledá funda
tot se torna en alba pura,
s'alienta en l'alma
una quietú
sin mida.

Tu yes a unica vida,
¡quí podese
en un altismo azul
amar, chugar con tu,
ser nino de luz
en un eterno día,
contemplar o rostro más bonico,
amor,
a inozenzia infinita!

© Chuan Chusé Bielsa

1 de diciembre de 2017

Encara bi ha tiempo

Encara l'amor
ha de devantar-te
e tornar-te en luminaria
digna de ser
acullita por o zielo...
Foto: Chuan Chusé Bielsa

ENCARA L'AMOR

Tan tardi ya parex...
Pero si encara quedan
días, nueis,
primaveras u agüerros,
claras auguas
en amagatas fuens,
encara bi ha tiempo,
amor mío, ta esborrar
tot ixo que sufriés
e que emplenó de tristas tacas
l'alma.
Encara l'amor ha de devantar-te
e tornar-te en luminaria
digna de ser
acullita por o zielo.
Nunca no ye tardi
ta l'amor, un inte
caldrá solamén
ta que un gran sol, ixe bien
que perén o corazón deseya,
impla con rayadas
d'un eterno goyo
as tuyas salas;
t'asperaban disiertas.

© Chuan Chusé Bielsa