26 de febrero de 2017

Entre as radizes e o infinito (viello poema)

Camins enta o lusco
Foto: Chuan Chusé Bielsa

Entre as radizes e o infinito

Son dos as estrelas
que guidan o mío camín.
Bi ha la estrela soterrata,
umilde, arredolata
de radizes u de sangre.
Como simién u corazón.
Son as parolas aragonesas
que perén van con yo,
que pronunzión aquellos
con qui vivo
en a mía alma de contino,
sers d'amor.

Parolas aragonesas
en o camín enta l'oblido...
Parolas-radizes, estrelas d'a tierra,
parolas viellas, despreziatas,
afogatas en o vuedo y en lo escuro,
en abisals silenzios.
Beluns diziban que no yeran politas.
Ta yo no bi ha parolas más bonicas
en os inlumerables mundos.

¿A segunda estrela que aimo?
L'alta luminaria d'o infinito,
a bondà que reside
en o Misterio.

Estoi enamorato
de lo infinitamén gran
e lo infinitamén umilde.
Enamorato de lo unico que existe:
amor e amor eterno.

Enamorato de dos zielos,
son dos as estrelas
que me guidan e m'asisten.
Ye ista vida
un viache entre universos
e cadaguno esliche
ta orientar-se os suyos astros.

Allá en os altos
regnos libres,
¡cuántas estrelas de compasión,
polidismas, iluminando uellos
con amors!

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

21 de febrero de 2017

O poema PLEVIDA EN O PARADISO rezitato

Asperando veyer-te

O camín e a cullita
Foto: Chuan Chusé Bielsa

Asperando veyer-te

Por qué
uellar tantas
enrunas.

Por qué no marché
enta tu, amor,
cuan encara purnas
e machicos sols
bi eba en a mía vida,
cuan as mías flors
no s'eban plenato
d'as más furas punchas.

Por qué no ir-se-ne
luen, muito luen,
enta la galaxia tuya,
por qué no cambear os días
plenos de vuedos
e d'angunias,
por qué no aimar camins
sin más canseras,
do lo silenzio aime sin tristuras,
do fable una voz pura
sin más penas.

Que aquí no me quieran
ziudaz de quimeras
ye a mía fortuna,
me'n voi con l'airera
en un danze libre
de vozes e fuellas,
que as parolas d'ella
me charren e quieran,
ixo voi buscando,
que m'aimen os labios
d'ixa que yo aimo,
muller mía eterna,
que yo sólo siga
rezo que la besa,
que yo sólo siga
uellos que la uellan.

E seré goteta
d'a suya plevida
cayendo en planeta
perdito y en paz,
chisleta de vida
en l'augua d'a mar,
estrela que brila
en a eternidà.

En tierra
espullata e solenca
con yo lo silenzio cantará,
en maitins de nineza
e de calma,
en tardadas sin fin orarán
luminarias, aireras.

Cuan dengún
de nusaltros s'alcuerde
en a escureldà,
bataleras as puertas
de l'alma s'ubrirán
asperando veyer-te.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

9 de febrero de 2017

Nino en o paradiso

Nino en o paradiso

A calders pleve
por os camins d'a infancia,
pero camino yo
por o centro d'a mía vida.

O cielo ye grisenco,
pero dentro un sol
fa o día goyoso,
ristolero;
a o costato brila
o mío amor.

Aquí abaixo
caye fura la plevida,
grans charqueras e regallos
implen os camins,
pero en campos altos
fan goyo e son musica
os arrigachuelos.

L'airera e as auguas
van aquí golpiando
lo mío cuerpo,
pero yo descanso
baixo un claro cielo,
baixo un verde árbol,
ya sin más angunias.

O bardo
aquí va emporquiando
lo calcero, os pantalons
chupitos,
a plevida va enganyando
por toz os costatos
iste batiaguas griso e royenco
tan chiquet.

Yo en un día calmo
camino
con la que yo aimo.

Fa dos días
cumplié anyos,
e ya sé que o tiempo
fa pansas sin priesa
as ropas de l'alma. Pero
d'ixo cosa ya no importa,
somos lo que aimamos,
con cuerpos de cielo,
e anque aquí sigan plorando
desenganyos,
e anque viengan suenios
con mirallos tristes,
si imos aimando
lo que perén vive,
l'amor que no muere,
no bi ha ya enganyo.

Luz, ta tu ye perén
tot lo que yo tiengo,
ta tu son os míos uellos,
os míos sentitos
e istas dos manos
ta ir-te amorosiando
con firme respeto,
en días sin tiempo
aquí nos querremos
y en os mundos altos
seremos ta cutio
dos enamoratos.

Amor mío, invía-me
gotetas aimando,
a tuya voz e a canta
que vaigan a mía vida
despertando.

E siento lo ritmo e a frescor
d'o tiempo d'a infancia,
d'aquellas musicas y encantos,
e siento l'alegría
de veyer-lo tot cubierto
por aquel arco San Chuan
que me cuacaba tanto,
luminarias de miraglos,
tanemientres os regatiellos
corren como ninos,
goyosos van cantando,
brincando e chugando
por camins e costeras.

Por os paisaches que aimo
tot remata e comienza,
os míos anyos de tristezas
se'n son itos
e ya no en queda cosa
d'aquels laberintos
que fizon marchar a nineza
a un país de luenyanías.

Agora, amor, camino
seguindo los tuyos pasos,
como seguiba
cuan yera muito nino
a mi pai por chiquetas endreceras
en yermos, selvas u sasos.

E mi pai s'iba chirando
de cabo cuan
e sonrisando me diciba:
¿me sigues?,
tu perén mete ficacio
e para cuenta
por dó voi pisando,
yo sé cara dó imos.

Pero dimpués, espisguardato,
se tresbatión os míos anyos
e a mía vida,
e marchón as colors e as alegrías
que tanto yo eba aimato.

Agora a tu te sigo,
amor,
e sólo en tu paro cuenta.
Naixco
e soi de nuevo un nino.

E tot torna a tener
en un inte de miraglos
a perdita inocencia,
luminarias de paradiso.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar