28 de mayo de 2013

Parolas libres

CON PAROLAS LIBRES

Escribir ta tu e ta dengún altro. Sapes, tiengo istos güellos feritos, istas manos se son fendo biellas. Beigo iste mundo e ye una boira lo que beigo, toco istos mundos esternos pero aquí no bi ha dios, no bi ye o tuyo emparo. Que escriba u treballe u biba u descanse perén güellando-te entalto, contemplando lo zielo en o nuestro corazón. Si foi cualque cosa, que siga por tu que la faiga. A mía patria muerta ya marchó..., ye una tierra enrunata de zenisas, e os suyos abitans no son que fumo esbolaziando enta la no-cosa... Ye una tierra cremata, as suyas biellas, polidismas parolas son parolas que beluns preban de cremar en o forno d'os infiernos, que preban de matar en os mazelos más furos e tristos; ye una tierra estricallata: os suyos campos ploran en as tardadas, profanatos, ploran as biellas casas e mases, ploran aireras con silenzios de poetas, ploran os más biellos árbols en as selbas, ploran os recuerdos d'os que fabloron ista lengua e marchoron, ploran os luscos.

Escribo ta tu en ista lengua que iste baxo mundo refusa, como a tu te refusó. Ista tierra bueda ya no ye a mía tierra, as suyas parolas estrancheras, as parolas nuebas con as que agora quieren repoblar l'alma sagrata d'os paisaches, son parolas que con armas han benzito benindo dende a suya patria de materia e de conquista. No quiero ixas parolas, yo quiero parolas d'a mía patria antiga, parolas de yo, parolas inozens d'infanzia, parolas de libertá, parolas biellas d'os biellizos campos, parolas de chens dignas, parolas de zielos, parolas de dios. Yo no quiero parolas que sigan mentira, parolas con sabor a espatas, castigos, gayolas... parolas tacatas con sangre d'imperios, de guerras, parolas que desprezian. Escribo ta tu en ista lengua alta, con parolas que a o mundo no cuacan, que son d'un altro mundo, que sólo a tu aiman, son tuyas.

Yo ya no busco lo que ye mirallo e s'amorta. Ya no busco lo fumo que antis en machia semellaba cualcosa, ya no busco en a tierra lo que falsamén merexe a pena, cosa busco en planetas que biben morindo, que biben matando, que biben sofrindo abonico. Te busco a tu, e biacheo enta o país tuyo, enta o país de yo. Adiós boiras falsas, parolas falsas, ombres falsos, patrias falsas, goyos falsos, bidas muertas, tristismas. Por un biero que puya por o mon más altero, me'n boi con o zierzo e sin lebar-me cosa que aquí aya enradigato, que aquí crexca e que aquí tienga l'asperanza, que aquí tienga a suya muerte truquetiando en un falso corazón. Me'n boi con parolas d'inozenzia, sólo ixo. Me'n boi como un nino que cosa aquí ha dexato.

Tierra mía cremata, inchuriata por tantos dica en as tuyas entrañas, ¡cuánto t'he querito! He quiesto bibir en tu, tu yes estata tanto tiempo la mía aimata, e t'he aimato tantos días besando-te en os labios d'a tuya alma, olorando a frescor d'o tuyo perfumo d'albas, enamorato d'o polbo d'os camins, benerando los disiertos tuyos, bebendo auguas fresquetas en a fuen d'os tuyos luscos. Me'n boi agora con as parolas que puyan de tu, que te dexan, tierra mía muerta, me'n boi entre luminarias d'inmaterials constelazions enta o xublidato, eternizo país d'o corazón.

Escribiré ta tu, porque solamén tu bibes, porque tota altra cosa no esiste u ye sólo dolor, ye o fruito bofo d'un engaño miserioso, porque tota altra cosa ye una puncha que en o camín de sangre se fincó como un rebuñoso e satanico clau en l'alma, e yo quiero rancar-me ixa muerte, ser libre, dexar ta siempre lo que parexeban unibersos de colors e goyos e no yeran que as inmensas flamas d'un fuego diabolico en un forno sin piedá.

Con parolas que no son d'iste mundo, que quieren ser de tu, escribiré sólo ta tu, d'o mundo tuyo, d'o mundo también mío que cuasi eba xublidato, amor. Con parolas libres iré enta tu por os más altos mons, por un estreito biero que cuasi ya yera esborrato, enta tu siempre, e quedarán totas as patrias de diaples, totas as tierras falsismas allá luen, fendo-sen cada begata más chiquetas, cremando-sen, chilando, sulsindo-sen como si fuesen planetas feitos de carne, perén sofrindo, pelletas en dolors inzendiando-sen.

Con parolas libres escribiré ta tu indo enta tu, cuan solamén tu yes e tota altra cosa ya morió, cuan ya solamén busco una casa entre estrelas feitas de compasión, cuan sólo boi aimando a berdá tuya e a luz. Sólo ixo busco: bibir perén en Tu, Amor.

Chuan Chusé Bielsa

10 de mayo de 2013

Lengua aragonesa, lengua ofizial d'o corazón

LENGUA ARAGONESA, LENGUA OFIZIAL D'O CORAZÓN

Sagrata lengua aragonesa,
o mío corazón aquí te dexo.

Si o gubierno castellano
d'iste país nuestro quiere que te mueras,
o nuestro amor como un zielo
se debanta, e creya aniello e lei eterna.

Güe te declaramos, lengua aragonesa,
lengua ofizial d'a nuestra tierra
en os nuestros corazons.
Te declaramos, en l'ambito sagrato
de l'alma que en nusatros alienta,
de totas as lenguas a primera lengua.

Lengua aragonesa, yes tu sola
a lengua propia, a lengua aimata
en l'altar d'a nuestra casa, biella
e choben fada d'a eternidá.
Por tu beilamos e luitamos;
esfenderemos a tuya bida con a nuestra.
Si o gubierno castellano preba
de furtar-nos lo que más aimamos,
con sinyals saldremos por os campos
ta esfender a nuestra reina.

Aimata nuestra, güe te declaramos,
lengua aragonesa, lengua ofizial
d'os nuestros corazons, lengua
ofizial ta siempre, unica lengua
que l'alma nuestra adora e besa,
lengua milenaria d'Aragón.

Güe te declaramos, lengua aragonesa,
lengua ofizial en o infinito corazón.

Chuan Chusé Bielsa