30 de abril de 2021

TRONADA FREDA DE PRIMAVERA

Tronada de primavera
Foto: Chuan Chusé Bielsa

TRONADA FREDA DE PRIMAVERA

Arriba un día
en que dica la rima caye.

A retorica.

Tan espullatos nos trobamos.

Dizir as cosas simplas,
cansas:
güe ha plevito por os sasos
e yo bi yera caminando;
una tronada lexana e fieriza
l'ha arrozegata dica yo un viento fredo
en un sospiro.

Me cuacarba olorar
a plevida como cuan yera nino;
olors mullatas e poemas.

Me cuacarba veyer con o misterio
d'os güellos d'a inozenzia.

Agora aliento t'atro espazio,
tantos son estatos os fracasos, tantas
feridas s'ubrión,
tantos fuegos me cremón
que en ista tierra no soi ya que o reflexo
de qui soi en atro tiempo.

Aquí vivo ta qui vive
a o mío costato volando,
perén foi o que le cuaca,
simiens planto en l'airera
ta volar con ixa au.

A la tardada, marchaba yo
por os sasos con o chiquet batiaguas
baxo a gran tronada, as auguas
me chupiban de raso pantalons, calzero...
O zielo yera fusco-fusco.

Apretaba cuentra o peito bels libros
que levaba, ta privar que se mullasen.

Cuan yera mesache
teneba ilusions por cualque cosa fer,
pobret, con a mía voluntá
(solet e sin emparo allá en os altos).

Me dexaba levar
por as parolas de milenta diaples.

Agora reconoxco ixa presenzia
de qui soi en atros zielos,
ixe paxaro que en yo vuela
e ye zanzero.

No me caldrán atras fitas.

E leigo libros silenziosos
ta o ser que me cusira,
libros d'atros mundos.

Parolas que en o peito levamos
e femos o que cal
ta protecher d'as tronadas.

Chupito, amanexeban ya las casas
d'o lugar, as carreras riachos parexeban.

Yeran enzesas as farolas.

E os míos pais, pobrez, asperando-me,
alticamatos. Tan viellos ya.

M'he cambeato as ropas,
he fablato con els en a lengua que s'amorta
e en a que siento o que sentiba
de nino.

Auguas e parolas
de primavera.

© Chuan Chusé Bielsa

24 de abril de 2021

OS PAISACHES DE MARTE

Perseverance e Ingenuity
Foto: NASA

OS PAISACHES DE MARTE

Paseya o nuestro esprito
por Marte.

Soledá
e silenzio.

De cabo cuan bel diaple
por allá luen marcha aprezisato.

Ya vivimos agora con a imachinazión astí
e caminamos por os paisaches
verdaderamén intocatos
durante millons e millons d'años.

¿Qué mistico en iste yermo
dica agora yera orando?

Yeras dende a Tierra un zerclo royenco,
royo-royo
cuan as tronadas d'arena te cubriban de raso,
Marte,
nos das agora o millor de tu, paisaches
mesmo más politos
que os d'a Tierra,

inmensos e cuasi vuedos
cuadros chineses
de colors amarillencas,
sienas e naranchas,
luscos azulencos,
cordeleras
lexanas con tonos de suenios.

Bels rovers solencos,
Sojourner, Spirit,
Opportunity, Curiosity,
esploraires por mundos d'ensuenios
veyión os paisaches sin güellos.

Nusatros aquí, soniadors mesaches,
ubrimos os atlas inmensos,
güellamos disiertos-disiertos
marzianos tan solos, tan calmos,
tan fredos,

pensamos en ultimas Tules e terrae incognitae,
nos tornamos ninos
ubrindo as pachinas de mundos-misterios:

astí l'Olympus Mons, o mon
más altero, allá
Valles Marineris, os más grans cañons
e xervigaders, allá
caminando en suenios
nos n'imos por ixe chelero (cráter Korolev),
allá uns atros Polos,
Groenlandias, Antartidas blancas.

E pensamos en mars e ondas claras
laminando as arenas e dunas,
trencando-se en rocas
e fendo-se escumas...

¿Bel ser aquí sintió as auguas?

Soledá
e silenzio,

si alcaso contesta
l'airera que pasa,
bel diaple dondiando,
contestan estrelas,
milenta-milenta,
en zielos tan claros
que uno s'aduerme contando.

Un viero marziano
Perseverance preba d'ir traziando,
a bonico, a bonico,
con as suyas ruedas,
por nusatros o cráter Jezero
esplorando,
sentindo, güellando e aimando...

E debán d'a mai,
o fillet posato
entre as trazas d'as roderas,
os orizons aguaitando,
Ingenuity,
chiquinín-chiquinín,

solo-solo-solo
e valién en o camín,

blincando-blicando tan alto
que vuela a la fin por os zielos marzianos,

como un primer nino en un atro mundo,
o suyo destín allá en os espazios...

© Chuan Chusé Bielsa

23 de abril de 2021

TA L'AMOR SE SON FEITAS AS NUEIS

Ta l'amor se son feitas as nueis

Ta l'amor
se son feitas as nueis,
ta trobar o cordón melical
que nos pertenexe,
que oblidato yera
e nos aune con l'aimada.

En ista nuei, que viache
en que m'aduerma enta la polideza,
nineza,
bondá zanzera e inozenzia blosa.

Que cosa yo no tienga,
que cosa no deseye e seigas tu
o mío granero e o esdevenidero.

A la fin replequé
o que tan esclatero ye
e tan enreligato semella.

Asinas doncas, me tornaré paxaro
e me'n iré por os tuyos zielos como un nino.

Ta ixo arreplego e emplego
totas as cartas
e alas que me dies. Volar en as nueis,
arribar en o tuyo país, achuntar-me a tu
e trobar o tresoro d'o esprito.

Tanto sufrié que ya cosa me se'n daba
de cansera cayer en un sulco
cualsiquiera d'o tiempo,
adormir-me ta cutio.

Pero cómo dexar-te, estrafollar-lo tot agora
que sé que yes astí, a o canto mío amor,
que sé que sin veyer-te
perén tendré ibiernos
en os güellos escuros.

Viene, amana-te en a escureldá,
cuan nos trobemos, tota la luz d'os universos
naxerá,
cuan a la fin ya no seigamos que uno.

© Chuan Chusé Bielsa

18 de abril de 2021

VERSOS DE NINO

A Virchen e o Nino
(Armita de San Macario, Andorra de Tergüel)

Foto: Chuan Chusé Bielsa

VERSOS DE NINO

Si no cambeaz e vos tornaz como ninos,
no dentrarez en o regno d'os zielos.

Mateu 18:3

Maitín de sol
tot pleno de luz.

Poderba estar un día
como ixos gloriosos
d'a nineza;

te vantabas con o goyo
d'un poeta verdadero
e yeran os sonrisos
e uns alegres güellos

os tuyos versos;

a tuya zienzia yera allora
creyer en os que aiman,
creyer en l'universo,
prener o sol, a tierra, o bardo,
plevidas de l'agüerro,
tornar-lo tot
en orazions d'as inozenzias.

Maitín de sol
que se devanta azul
e nos convida a empezipiar.

Si dexases os días
en mans d'a mai d'os altos
tornarba una alegría
que no caperba en tu,

l'amor aimarba en luz
que dende os zielos baxa
e ye don e miraglo,

si estases perén nino
e dases ixos güellos
ta ixa que más t'aima,

si solo ixo feses
conoxerbas o secreto
que brila en ixe inte
eterno d'a tuya alma,

l'amagata canta
que ye silenzio
e de vez amoroseo,
que ye bisa d'o zielo,

ixe maitín
perén bueno e machico,
a tuya fuen:

nino,
esprito,
amor,

naxenzia a o tuyo ser.

© Chuan Chusé Bielsa

11 de abril de 2021

O QUE YES

Flors internas
Foto: Chuan Chusé Bielsa

o que yes

ye tiempo de fer
ixo que nunca no has feito

aparar tot o ser
e sentir ista plevida

güe ye o día d'o tuyo corazón
e t'aspera la polideza más eszelsa

ya no yes tu e yes más tu que nunca

remane astí
      remera
           que o esprito te portie como airera
e te diga o que yes
      o que oblidés

as mans achuntas
      ye
l'alma emplindo-se
de l'augua más clareta

no bi ha más tiempo que lo eterno
      os tuyos güellos son o zielo

güella-me amor
      imo-nos-ne
do campos de goyo redimen
tota soledá
      piensa que viviés
como radiz en lo escuro

agora yes vida zanzera
e cayen en as fuellas tuyas
gotetas de luz

agora o sol a tu s'aune e ye a tuya esposa
verdadera

e ya no paras cuenta en ixo que dexés
como un vestito en a falsa

dexas os tuyos güellos en os güellos
de l'aimada
      amoroseas fren e mars
            fraganzias
      sientes parolas como alas e t'elevas

s'emplirá la seca fuen
      beberás d'os caños como un nino

plega un día
e ya no cal
sino aparar amor
      esprito
que de contino plegas dende o país que ye

© Chuan Chusé Bielsa