3 de diciembre de 2019

Poema en aragonés: ESCRIBE-ME

ESCRIBE-ME

O poema
quiere estar escrito,

diz: ¡escribe-me!

E o poeta lo escribe.

Anque tienga muito suenio,
anque tot s'aduerma agora.

A istas oras tot ye diferén,
o zielo ye ubierto.

Asinas, o poeta diz:
"despierta, amor",
e se tornan as parolas en boiras
e s'esbarizan gotetas
sobre labios;
amoroseos
baxarán
e puyarán entalto.

Si o poeta fuese
como biento, libre l'alma,
benirba l'amor,
se beyerban
e cantarban
bibas auguas.

Si no tenese radizes en a tierra,
pleno estarba
o puzo d'o poeta
d'a más alta mirada;
treballos no bi aberba,
ni canseras.

Amor somos
cuan ta o yo somos disiertos,
cuan esborran gotas altas
falsos nombres e deseyos
que nunca no estión nuestros,

corrucadetas
fuellas en cantons, chafatas...,
¡cuántas fuellas
yeran suenios!

Pero agora
nos enradigamos en alto,
tenemos
una eterna radiz.

Cuan o poema diz:
¡escribe-me!,
o poeta lo escribe,

dentra en un templo,
se laba as mans, a cara,
bi ha ecos de gotetas
en a espelunga d'o misterio,

nax a más funda parola,

tot se torna
en abrazada.

© CHUAN CHUSÉ BIELSA ALQUÉZAR

© Chuan Chusé Bielsa