31 de octubre de 2017
29 de octubre de 2017
Belleza feita d'amor
Belleza tota feita d'amor
Polita,
inmensamén polita yes.
Como tiens l'amor
de Dios dentro de tu,
por ixo yes
tan rebonica.
E puedes amostrar
tanta polideza
porque a tuya vida
ye bondá.
E tot lo que ye polito
e divino
en tu se manifiesta.
Si quiero veyer
l'amanexer más bello
en tu lo veigo, sólo tiengo
que uellar os tuyos uellos.
Si quiero amorosiar
l'azul de Dios e o suyo zielo
sólo tiengo que buscar
ixe sonriso tuyo
e o brilo primaveral
d'a tuya voz.
Iste mundo tien reflexos
de paradiso porque i viven
sers d'amor
como tu, Raquel buena.
Cuan tiengo l'onor
d'espleitar d'a tuya presenzia
tot tien sentito e tot
alienta paz;
esiste Dios cuan despierta
l'alma con o beso d'a luz
e d'a bondá:
enta o zielo allora uellan
as miradas.
E si a nuei plega
e tu bi yes
perén plega con ella
l'asperanza,
tot aspera
sentir parolas tuyas
ta iluminar estrelas
de lo eterno,
alba bella,
plega la plevida de l'amor
e fas naxer en o disierto
chardins de paradiso.
© Chuan Chusé Bielsa
25 de octubre de 2017
Tu yes a mía cura
Tu yes a mía cura
Tu yes a mía cura,
yes o mío amor
e a mía amiga.
Cuan camino
yes o mío sol,
cuan te miro
os tuyos uellos me guidan
por os paisaches más bonicos.
Muller mía, yes
o mío goyo e a mía musica,
yes a luz d'a mía vida,
sin tu o mío corazón,
amiga,
no tien sol e no tien luna,
sin tu o mío corazón abita
en a nuei más fría
e yo soi o más pobre,
l'airera murmura
muito trista
en as carreras.
Amor, yes tu
a mía cura,
cuan veigo a tuya cara
e a tuya alma puras
perén en yo bi ha un sonriso
y estoi sano,
yes a mía luminaria,
a libertá.
Tu yes as lampas
d'a mía casa
e cuan me tresbato
e no te trobo
me pongo malo
e no bi ha que escureldá,
plora o mío corazón
en a mar de nieu
d'a tristeza.
Pero viene a tuya luz,
amiga, as rayadas
d'a tuya estrela,
e allora ya soi libre,
de nuevo tu me curas
e soi de nuevo a tuya luna,
te columbran os míos uellos
e de nuevo soi amor
e de nuevo soi feliz.
© Chuan Chusé Bielsa
Nota.- O poema Tu yes a mía cura ye una versión en aragonés d'o mío poema en interlingua Tu es mi cura.
24 de octubre de 2017
9 de octubre de 2017
Ista patria mía
Ista patria mía
Estoi enamorato
d'ista patria mía...
Agora, me trobo en o paradiso
d'una tardada d'oro
en oblidata vida,
contemplando a sublime
inozenzia...
Podrán altros en o polvo
devantar a suya patria
falsamén gran,
perén querendo-se minchar
con furas guerras e dolors
patrias más bonicas...
Ista patria mía
perén contempla os zielos
e sólo busca amar.
¡Ai, a mía patria altiza
que sin luitar conquista
toz os mundos con parolas
d'inozenzia!
No digaz mentiras,
yo no tiengo una altra patria,
denguna idola muerta e fría
en ista tierra
tien ta yo valura,
no,
ista patria mía
sólo aguaita una luz pura,
ista patria mía, compasiva,
a dengún causa dolor
e no sape de tristuras.
¡Ai, yo en ella tiengo a casa
e por ella
yo morirba!
¡Ai, amor!,
que perén en l'alma mía
ondeye en l'alba
o siñal d'a mía reina,
que a lei mía perén seiga
fer a voluntá d'o más alto
corazón.
¡Ista patria mía...!
Cuan uello enta os zielos, a voz
d'a más alta bondá
fabla con colors d'eternidá
e l'unico poder d'os universos
s'ubre paso pronunziando
a parola d'a luz
que ya naxió dende o misterio.
© Chuan Chusé Bielsa