2 de junio de 2019

Bibir con os muertos

BIBIR CON OS MUERTOS

Yo naxié
ta bibir con os muertos.

Os muertos
e yo
en a mesma casa...

Yo aliento
t'aimar a os muertos,
ta güellar-los con os gúellos
de l'amor,
ser danze e canzión
en o suyo país.

T'acullir-los
en o mío corazón.

Como mortichuelo
arribo,
birchen como un río en alto,
u como biello oblidato
(recuerdos tacatos de polbo),
con zarratos parpiellos,
con o refuse d'iste mundo,
con o desprezio
d'as luminarias falsas
que allá afuera rancan
pelleta, libianos, güesos,
brazos, didos, nasos,
labios sin besos,
peitos sin abrazos.

Yo naxco cada día
ta besar a os muertos,
t'amorosiar-los
como una bisa
a la tardada,
acubillatos por un altro sol.

Cuánta pena siento
por iste mundo do los diaples
chugan con mentiras e dolors.

Me'n boi con sers muertos
por paisaches muertos,
por camins esborratos,
baxo zielos muertos
me'n boi,
con busaltros,
amigos, amors,
busaltros que en ixe infierno
ya no tenez casa
e bibiz en altarias do un Dios
compasibo reculle a os muertos,
defuera de flamas e chelos,
ta cutio allenos a fuesas,
a oblidos.

Nos n'imos, nos n'imos,
luen, muito luen,
do sólo esistan os muertos
(os bibos).

A la fin, o goyo:
altizo granero
d'os ninos.

© Chuan Chusé Bielsa