25 de mayo de 2024

L'ATRA ESPUENDA

L'ATRA ESPUENDA

Aquí a mía patria
en l'atra espuenda...
A mía paz aquí se troba;
aimar e ser aimato.

Ye a tuya uellada
o mío tresoro,
o mío zancero veyer.

Si no fuese o fol
enamorato, muerto estarba.
Pero vivo, te soi fidel
e en tu tiengo l'aliento.

Cusindo parolas con amor
plega uno a l'atra espuenda,
contemplando a Inocencia
en unos uellos.

Si malfurrié o tiempo
en países d'a no-cosa, a vía
trobé que a tu me'n leva,
a vanidat desfeita.
Aimar-te ye Tot.

Qué silencio e qué soledat bi eba
en o país do morié e naixié
e m'acullió l'Amor.
Monts e vals
yeran ta orar, sin alas
volaban os aimants,
en tot espacio
yera amoroseyo l'aroma d'o chardín
d'o paradiso.

O mío unico treballo:
danzar e contemplar-te,
os míos uellos a tu aunitos.

© Chuan Chusé Bielsa

16 de mayo de 2024

O MÍO PAI

O MÍO PAI

Tenebas o suenio
d'a tierra, d'a plevida
e o sol, d'os güertos
e os árbols, tan dócils
a las tuyas mans.

Tenebas perén en a boca
as parolas que diciban
antis os aragoneses.

Yo te uellaba e yeras tu
o representant d'ixos campos
amariellos.

Yo no te siguié en ixa
falaguera tuya por a tierra,
pero t'almiraba e dica la fin
respeté o tuyo suenio.
Con tu vivié.

Agora que yes viello,
un poquet más viello que yo,
te trobas sin aguaitar os tuyos campos,
sin o sol en alto iluminando-los,
sin tot ixo que aimabas con delera,
e aquí bi yes asentato a o costato
d'a finestra, ya eslanguito e sin fuerzas
ta cautivar o tuyo amor.

Veigo a tuya cara
e peno en veyer a tuya exprisión de desenganyo,
que me diz que no sapes quí e ta qué
devantó tot ixe mirache.
¿Qué estranio maldau te fació creyer
en a reyalidat de lo que aimabas?

E yo también
¡cuánto m'esbarré por os camins d'a vida,
tot estió tan rebutito de folías, rematé siempre
tan burlato a la rechira d'embelecos!
Me libré como bel fato
a verdaders pantasmas.

Agora, amor mío,
te veigo e reverencio, e me quedo
a o canto de tu, a o costato d'a zaguera finestra,
por os veires s'esbariza
cualque gota;
o día ye nublo.

Pienso en ixos tiempos en que
disfrutemos como ninos por o laberinto d'as ilusions,
pero tot lo creba o esgarro
d'o chilo incompreso en a uellada tuya.
"¡¿Quí cautivará os míos campos?!"

Agora, amor mío,
no caldrán ya más enganyos,
no penes más,
¡imo-nos-ne
por ixos Campos que bi ha
dillá de tot tiempo,
Sol e Verdat, por ixa interna Vida!

© Chuan Chusé Bielsa


- Versión en castellano:

MI PADRE

Tenías el sueño
de la tierra, de la lluvia
y el sol, de los huertos
y los árboles, tan dóciles
a tus manos.

Tenías siempre en la boca
las palabras que decían
antes los aragoneses.

Yo te miraba y eras tú
el representante de esos campos
amarillos.

Yo no te seguí en esa
pasión tuya por la tierra,
pero te admiraba y hasta el fin
respeté tu sueño.
Contigo viví.

Ahora que eres viejo,
un poco más viejo que yo,
te encuentras sin contemplar tus campos,
sin el sol en lo alto iluminándolos,
sin todo lo que amabas,
y aquí estás sentado tras los cristales
de la ventana, ya lánguido y sin fuerzas
para cultivar tu amor.

Veo tu cara
y peno con tu expresión de desengaño,
que me dice que no sabes quién y para qué
levantó todo ese espejismo.
¿Qué extraño hechizo te hizo creer
en la realidad de lo que amabas?

Y yo también
¡cuánto me perdí por los caminos de la vida,
todo estuvo tan lleno de locuras, acabé siempre
tan burlado en busca de quimeras!
Me entregué como un estúpido
a verdaderos fantasmas.

Ahora, amor mío,
te veo y reverencio, y me quedo
junto a ti, junto a la última ventana,
por los cristales va resbalando
alguna gota;
el día está nublado.

Pienso en esos tiempos en que
disfrutamos como niños por el laberinto de las ilusiones,
pero todo lo rompe el desgarro
del grito incomprendido en tu mirada.
"¡¿Quién cuidará de mis campos?!"

Ahora, amor mío,
no harán falta más engaños,
no sufras más,
¡vámonos
por esos Campos que existen
más allá del tiempo,
Sol y Verdad, por esa interna Vida!

© Chuan Chusé Bielsa