Pienso en os sers que sufren
en a Tierra,
siento los suyos tormentos
abismando-sen en simas d'orror,
veigo cómo as suyas vidas van arrozegando-sen
en terribles mundos de punchas y de fierros,
encletatos,
mundos de flamas y de chelos.
Veigo agullas de feredà
en os suyos güellos y en as suyas almas.
Veigo cuitiellos, maquinarias de muerte,
diners y diners
tacatos con sangre,
siento aterrorizatos chilos
y ecos d'inozenzia
emplindo espazios diabolicos.
Dios, destruye con o tuyo poder
absoluto as suyas dolors.
Dios totpoderoso,
destruye a o prinzipe
d'a terror.
Siñor, atorga a tuya bondà sin taca
a os sers que ploran en a suya impotenzia,
a os sers que han cayito en o puzo
infinitamén inchusto d'a desgrazia,
toquitiatos, menatos, salvachemén
torturatos, escarnezitos, destruyitos
por a man d'o diaple u d'os ombres.
Dios, reclamamos o tuyo poder absoluto,
invocamos o tuyo poder absoluto.
Agora, Siñor, que tot ya ye plegando
a la suya ultima fin, que ya sólo veyemos
cómo rematan os mundos, a buega
d'ista vida baxo as guambras,
demandamos a tuya misericordia,
l'alba primerenca d'a tuya grazia
en o tuyo universo.
Agora, Siñor, que ya has d'aparexer
sobre as falsas luminarias d'ìste infierno,
agora que ya a la fin s'han d'esborrar
tiempos d'angunias y de chilos
que parexeban eternos en o tiempo,
da-nos o tuyo poder absoluto
como arma que alibere ya ta cutio.
Siñor, conzede-nos o tuyo amor unico,
atorga la tuya piedà
a toz os sers sofriens
que de contino abitan en a casa d'a dolor,
a os tuyos millors fillos,
sers superiors que como tu
han conoxito, sin merexer-la, a cruz.
Siñor, fe-nos compartir
o tuyo poder absoluto,
a tuya luminaria compasiva,
l'amor zanzero d'o tuyo ser,
invía-nos o tuyo esprito
y o suyo mensache,
a tuya verdà que amorosea
os corazons,
cura ta cutio a dolor inmerexita
d'os sers sofriens,
d'os sers superiors,
que acullan o goyo d'a tuya redenzión,
que trespasen o branquil d'o tuyo reino,
que perén vivan en o paradiso.