Aragonés
Ista ye a lengua que aimo.
No importa guaire
si beluns dizen
qu'está morindo;
ye eterno l'amor mío.
A o canto d'a belleza suya
sin de buegas, en iste lusco de purpuras,
la cusiro.
Iste ye a lengua que aimo,
a mía lengua.
A traviés d'os suyos labios
os míos suenios fablan, vuelan.
Y voi por os camins d'a mía tierra
besando con parolas cada piedra,
amorosiando zielos aquí abaxo
cuan tot lo veigo acubillato
por l'amor d'a mía lengua.
Ista ye a lengua que aimo.
O corazón mío ye en silenzio
cuan l'aire a la tardada va rezando
con as vozes suyas
a un sol que va marchando.
Ta ir replegando
l'oro eterno que Dios ha sembrato
por os campos
cosa millor que a lengua que aimo,
y ta puyar entalto
cuan ya tot aiga rematato,
cosa millor que ir recordando
parolas d'amors
de toz os que nos quison,
cuan ya tot se fable aimando.
Chuan Chusé Bielsa