1 de agosto de 2016

Biachero d'amor

Camín d'a contemplazión
Foto: Chuan Ch. Bielsa

Biachero en o paradiso

Biachero soi
enta l'amor.

Muerto estoi
ta cualsiquier altra distanzia.

Os míos güellos, a mirada,
planto en lo que soi.

Cada inte
ye un tresoro que s'escapa.

O mío corazón
güella enta o país d'a mía aimata

e biacho enta la suya casa
sin asperar ya más

en tantas tristas garas,
sin más biaches enta infiernos

ferindo a luz con más distanzias.
Agora biacho dende a muerte

esbeilando los camins
d'a mía enamorata

e ya no me retantan
os paisaches que naxen e se pierden,

e ya no son plazers
ixos que arriban e marchan,

e siento lo esprito endolorito
por cada paso malfurriato

durante añadas en l'oblido,
por ixo güello a la mía aimata

ta que esborre lo que bide
e me torne la güellata,

que siga yo luzeta
d'a suya luminaria,

parola suya pronunziata,
que me guide enta o costato suyo

e que yo desaparexca
ta cutio en o branquil d'a suya casa

e que nunca d'ella yo me'n baiga.
E morir, naxer, dexar tot lo mío

como un biello perrecallo
en a oblidata zaica

d'as desasperanzas.
Amor mío,

ya no bi ha distanzias,
con tu ya soi biachero

en o paradiso.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar