26 de octubre de 2008

L'airera d'agüerro dispersa las fuellas muertas

Pintura tradizional china

Un ombre choben s'enamoró d'una mesacha rica. Durante dos años li escribió toz os días, sin rezebir nunca una respuesta. Y ye por ixo por o que fizo monche, retirando-se a una armita en o mon.

Un día, bels años más tardi, bido arribar a la muller en o suyo puesto de recullimiento. Achenullando-se debán d'el, li dizió:

— M'he entibocato. Agora he replecato lo tuyo amor. Aquí me tiens, soi tuya.

Pero l'ombre respondió:

— Ye masiau tardi. Agora soi monche, he tallato lo mío amor por tu. Bes-te-ne...

Bels días más tardi, o monche baxó enta la bal ta mendigar bella coseta de minchar en o lugar. A chen no feba que charrutiar sobre a zaguera nueba: s'ha trobato a una muller muito bonica, d'aspecto noble, bestita muito ricamén, afogata en o río. "De seguro que se trata d'una istoria d'amor que ha rematato malamén", diziban.

O monche comprendió, s'endrezó enta o fosal, y astí, debán d'a fuesa d'a muller, rezitó iste poema:

Cuan te presentés en a puerta d'a mía armita
as fuellas muertas de l'agüerro
chazeban, royas, en o sulero.
Dimpués d'a tuya marcha, una airera
las ha dispersato.
Tot ye impermanén
y a mía pobra armita ye millor que un palazio.
¿Por qué os nuestros destinos
no han puesto trobar-sen?
Denantes yo sofriba
y tu yeras en paz.
Dimpués dentré en a bía d'a serenidà
y tu sofribas.
Todas istas añadas han pasato como un suenio.
Cuan morimos
dengún no nos acompaña en o nuestro biache.
Cosa no queda d'as nuestras ilusions.
Sofrir no sirbe, doncas, ta cosa, ni martiriziar-se.
Agora has marchato.
Siente simplamén, con yo,
l'aire que mermura entre as brancas d'os pinos.

Cuento tradizional zen
(Traduzión: Chuan Chusé Bielsa)