30 de octubre de 2008

O danze d'o bientre. Ye tiempo de fiesta.

Releyendo los posts anteriors, beigo que son en a suya mayor parti una miqueta seriosos. Sin dembargo, en as nuestras bidas, bi ta tiempo e intes ta tot: ta la seriosidà, ta la reflesión, ta la meditazión, ta o treballo... y tamién ta o relaxamiento y ta la fiesta. Y serba bueno que bi ese una complementariedà entre as dos dembas, mesmo una mutua retroalimentazión.

Por exemplo, en o descanso bi ha un pensamiento creyatibo mesmo más produtibo que en as oras de treballo. Y en o danze puede esistir una funda contemplazión (como ye ebidén en os danzes meditatibos d'os derbiches). Ya he menzionato atras begatas a mía muito alta considerazión d'a musica y o danze. Ta yo son a tuca de l'arte, son plenamén dibinas.

Danze y goyo

En a mía bida bi ha dos períodos de felizidà plena: a mía infanzia y "a segunda chobentù", por dizir-lo de bella traza (d'as trenta añadas a las cuaranta). Ista ultima etapa estió marcata muito fundamén por a mía pasión por o danze. Porque estió una autentica pasión. Bibié de pleno a conoxita epoca d'o bakalao. Podemos banalizar-la si nos peta, pero aquella epoca ta muitos estió machica. De feito, dixando aparti bels eszesos, estió una epoca marcata por una estetica marabillosa, lembeda, elegán en muitos casos, tolerán, positiba, mesmo romantica... Como escaizió en tantas atras cosas, con l'onze de setiembre en Nueba York morió toda ixa inozenzia d'a decada d'os nobanta.

A felizidà que se siente inmerso en o danze ye senzillamén inespresable. Y as intuizions que l'aunión de mente y cuerpo en o danze produzen son inefables tamién, os suyos efeutos son muito fundos y parexen materializar-sen, dentran a formar parti d'as nuestras bidas.

Estetica y metafisica

En o mío arte bi ha una curiosa mezcla entre metafisica y estetizismo. Sin ixe fuerte ingredién estetico, a la mía alegría li mancarba cualcosa. En reyalidà la mía autentica bocazión ye a reflesión metafisica, a la que integro ixe componén estetizista impribable, que surte d'una personal conzeuzión artistica d'o mundo y d'a bida.

Y cuan yo charro de metafisica charro de poesía, charro de relichión. Ta yo difuera d'ixe zerclo de metafisica-poesía-meditazión-estetica-amor-orazión a bida no tien guaire sentito. Adibirba la marabillosa parola "relichión" a ixas atras parolas. A relichión en reyalidà o ye tot. Pero güe muitas personas tienen prebenzions contra las relichions, e ixo puede replecar-se. As mayors aberrazions prexinables s'han comeso (y se continan fendo, tristamén) en nombre de dios. Tamién en nombre de dios s'han feito as obras d'amor más sublimes, pero ixo no tira o anterior. Tot ixo ye trachico, dramatico. ¿Cómo ye posible que determinatas interpretazions de parolas sagratas puedan dar pie a actos de pura maldà, y a más a más en nombre de dios? No bi ha mayor aberrazión posible: fer o mal en nombre de dios, un mal absoluto, creyar una dolor sin denguna piedà prenendo como suposato "alazet" as parolas de qui solamén puede ser amor.

Creigo que manca un mayor contenito estetizista en a praxis filosofica, adibir más estetica en o corazón d'a metafisica. A etica no tien por qué afeblir-se con ixe mayor componén estetizista, mesmo sensualista dica un zierto grau. Cal saper an son as mugas claramén, cal saper an se pierde a estetica y se torna en mal gusto, en tentazión que nos alexa d'a medolla d'a berdadera felizidà, en tentazión que se torna en compulsión y en adizión. Pero a pesar d'ixos risques, cal enfrentar-los y superar-los, con boluntà y buena conzienzia, porque si no nos encaminamos con seguranza enta o fundamentalismo, y por ixe camín enta l'aberrazión más completa d'a espiritualidà, enta l'ausenzia de perdón, enta l'ausenzia de dialogo entre diferens conzeuzions d'a esistenzia, enta la negazión d'os atros, enta la dibisión d'o corazón umano, que ye o prinzipio d'a maldà sin remisión.

O danze d'o bientre

Os oríchens d'o danze d'o bientre se pierden en a nuei d'os tiempos, talmén calerba remontar-se a l'antigo Echipto ta trobar-ne as radizes. Aparenmén iste danze ye simplamén ludico. Pero as personas que l'han prauticato bella begada, sobretot, lochicamén, mullers, perén han proclamato os suyos benefizios de toda mena, fisicos, psicolochicos y espirituals. Y no ye estranio, ya que en o danze d'o bientre se treballa fundamén o plecso solar, se considera l'alazet d'o cuerpo y de l'alma, como los alazez d'una casa (a meditazión zen, o zazen, tamién se zentra en o hara, o plecso solar). O conoxito metodo Pilates de chimnasia tamién treballa sobretot ixa zona d'o cuerpo a trabiés de lumerosos exerzizios, y muitas personas que l'han prauticato afirman que as suyas bidas han cambeato radicalmén a partir d'ixa esperienzia. Y tanto lo danze d'o bientre como lo metodo Pilates como a famosa teunica Alexander preban d'integrar cuerpo y psique, cuerpo y esprito. O treballo sobre o cuerpo se torna en benefizios psicosomaticos.

En o danze d'o bientre s'achuntan a la perfezión estetica, ludismo y chenuino goyo. Y no se refusa aquí mesmo un zierto componén sensualista, sapendo an son as mugas. No bi ha aquí espazios ta fundamentalismos, ta dibisions, ta o no-perdón. Aquí solamén bi ha puesto ta la zelebrazión de l'alegría, de l'alma d'a bida, de l'amor.

Chuan Chusé Bielsa