5 de marzo de 2010

Viella poesía en aragonés común

Sagrato paisache

Sol y boiras
Foto: Chuan Ch. Bielsa

Sagrato paisache

L'olbido crexese como venas
d'o campo carnal que soi.
Sangre venise en corriens
tranquilas, en espazios.

Ya no puedo impulsar muertes
dende o mío suenio alto,
como soledà que sólo va trobando
riberas deserticas.

A nuei venise, y o día
aparixese dimpués en a finestra
con a cara d'un nino.

Ya no puedo seguir rancando
os regles u radizes d'iste unico
chuego que conoxco. Ya no puedo
fixar más parolas vuedas a o paisache,
a o suyo cuerpo escoscato.

Como nino que s'ha emporcato
l'alma con tierra y bardo,
asinas veigo agora la mía casa
pleniza de silenzio, d'esistenzia:
as cambras pintatas d'azuls altos,
as mesas que son árbols,
amplas finestras ubrindo-sen
bataleras como sexos a boiras
que viachan (chuegos blancos desfen-
do-sen, refendo-sen)
eternamén danzando.

Fablaré uei en os camins,
con parolas que son carne terrosa,
con ombres que son simién y sulcos.
Aguaitaré de bislai o melico sagrato
d'os campos. No quererba crebar
o suyo suenio, no deseyo
que a suya uellata me desveile.

Aguaitaré de bislai, sin gosar tocar-los
ni desfer-los, os calmos
paisaches frondosos
a o canto d'os fruitos de l'olbido.

Chuan Chusé Bielsa

Nota.- Poema orichinal en aragonés. Fue publicato con anterioridà en 1990 en "Antolochía", libret que replega una chiqueta parti d'a mía poesía. Fue editato por l'Asoziazión L'Albada de l'Almunia de Dña. Godina, contando con una muito interesán introduzión critica de Paz Ríos.