28 de septiembre de 2010

Poema en aragonés común

Almendreras - Foto de Chuan Ch. Bielsa

Almendreras dimpués d'as plevidas
Foto: Chuan Chusé Bielsa

Ofrenda de fruitos d'agüerro

Poquet a poquet
se va asentando a sabor
de l'agüerro.
Poquet a poquet van marchando
as luminarias d'o verano
(no fa guaire os nuestros güellos
yeran ferius por resolinas).

Yayo, os fruitos d'os campos
que treballés van madurando:
ugas en o viñero d'os agüelos;
figas en os ribazos
amagaus, asolanaus, secretos;
almendras que ya han ubierto
as suyas pelletas d'esmeralda;
royas manzanetas;
perfumaus bembrillos amariellos;
tovos tresoros brilando
en verchels y güertos.

As venas d'a sagrada
Tierra fan donazión, a la fin,
d'os suyos días como ofrenda:
todas as dolors,
toz os goyos, toz os sols,
sequeras, tronadas, dorondons,
todas as plevias,
todas as rosadas,
todas as calladas
orazions d'os labradors
s'han tornau en fruito,
en soliada augua madura, sublimada.

Yayo, qué bonicos agora
os campos tuyos en iste agüerro
que ye crexendo;
aguaita o miraglo naxendo.
Sobre ista plenitù
aquí ye lo que yo tamién t'ofrexco
como un atro fruito d'iste tiempo:
o ricuerdo mío, as parolas
tuyas que aimés y que yo
contino aimando, charrando
encara en o silenzio,
as parolas que son o sagrau canto
d'iste Aragón nuestro;
¿sientes yayo dende o zielo?,
agora l'airera lo ye cantando
entre as fuellas que dende alto
nos van dixando, sobre os campos viellos
que pisés, que voi pisando.

Y una rameta d'olivera
tamién te dixo
sobre a mesa d'o tuyo corazón,
una rameta a rebutir de redondetas
perlas verdas, que no fa guaire
no yeran que cadillo; son olivetas
d'o zaguero impelte que plantés;
ya crexió, se fizo gran.

Yayo, aquí te dixo uei
un zarpau d'a tierra
que yo aimo, que tu aimés,
aquí te dixo, zanzero,
l'amor mío,
aquí sobre os sulcos
d'os agüerros continaré vivindo
encara un tiempo breu,
güellando con güellos que no son míos,
güellando con os güellos que me dixés,
claros como zielos azulizos,
dica que nos trobemos ya ta cutio
en os mundos más altizos,
ta aimar perén,
chuntos, sobre os campos perén vivos,
siempre bonicos,
eternamén proclamando primaveras.

Chuan Chusé Bielsa