12 de julio de 2013

Naxendo lo día iba

Naxendo lo día iba

En o silenzio
naxendo lo día iba
dimpués d'o suenio.

Un arca ubriba:
tresoros muito biellos
allá dormiban.

Nineza antiga,
chugabas en secreto
mientres moriba.

Años solencos,
bos retrobo en plebidas
calmas en yermos.

Torna a la bida
lo que morió en o tiempo
e yera eterno.

Somos perdita
fuen d'amor en o misterio:
augua dibina.

Cuan tot s'olbida
torna la luz e brilan
bonicos zielos.

E l'alma trista
beye a la fin l'aniello
d'as amatistas.

Yera la filla
tresbatita en o tiempo
d'a paz sin mida.

L'augua más fina
bestiba un bardo biello,
filla prodiga.

Chuan Chusé Bielsa