Flor d'Udumbara
Pintura a l'olio de Chuan Chusé Bielsa
CONTEMPLAZIÓN D'A MAR
Güe l'adedico
a o silenzio.
En plachas de mars mías
foi e faré  lo que cal que siga feito. 
Aquí dexo tot lo falso, 
tot ixo que iba fendo que a bonico
fuesen más grisos os días.
Siento. Aguaito. 
Tanto roído amagaba la mía canta... 
Amagaba o mesmo goyo d'a poesía. 
En tardadas tranquilas
bi ha cantas de paxaros
sobre ramas u aires u colors perditas
que merexen tiempos
 
e más tiempos e oras infinitas
de contemplazions dibinas. 
Atura e siente, aguaita, 
asenta-te u lentamén camina.
No seguiré o bayo
d'as tuyas tentazions, ó mundo-engaño 
que a tanta dolor guidas.
Tornar ye menester e fer puerto 
caldrá en l'alta patria mía, 
que no ye puerto de tristuras, 
que nunca amuestra traidurías.
Millor que tota nuei 
con bocas de chelos que nos minchan
ye o lusco que en nusatros
brila e ye fuen de poesía. 
Millor que a patria fría
d'os deseyos esteriors
poblatos d'angunias e desirias, 
ye contemplar Bellezamor, 
a nuestra mar e reyal bida, 
o nuestro altizo regno.
Puyaré en un tren dito Silenzio
en a mía gara trista 
mancato d'equipaches, 
me'n iré enta plachas e paisaches
de mars sin colors grisas. 
Busco auguas fundas e salbaches 
que me calmen.
Si quiers, a tuya alma amiga
asperaré a o canto de confins: 
arenas que amorosea 
a mar sin fin. 
T'aspero aquí. 
Faigamos-lo asinas, 
si te cuaca: 
podemos adedicar iste día
a o silenzio. 
Para cuenta, güe mesmo
podérbanos morir. 
Marchemos a la mar, 
empezipiemos a bibir. 
Ye curta la bida
e asobén ye minchata por roídos
fieros e por a más mortal rutina 
si se triga tot ixo que no somos,
que nos mena a no esistir.
Reúbro a fantasía
d'un álbum d'inozenzias 
que alzaba en l'arca antiga
d'a nineza. E pasando pachinas
e intuindo a mitica fuen 
d'a paz sin tiempo
ban naxendo estrelas que iluminan
o país nuestro d'amor, plachas
olbidatas e besatas por olas interiors.
Güe aturamos e bebemos
un beire de silenzio e alegría. 
O lusco arriba; 
entre porpras e brioletas
fan acrobazias paxaros marinos
allá en os altos bandiadors
d'a poesía. 
E contemplamos a mar nueba
dende a nuestra capanna
arredolata por aireras. 
Ninos, ninas
corren e chugan entre arenas
e escumas, as suyas bozes
_parolas cristalinas, 
notetas finas_
tringlan como gotas-campanetas
cuan ya plegan e son nuestras
as colors de lusco-mar, 
s'achuntan a musicas
 
d'eternidaz e a cantas primichenias
de paxaros.
Chuan Chusé Bielsa

