17 de marzo de 2014

Contemplazión d'a mar

Flor d'Udumbara
Pintura a l'olio de Chuan Chusé Bielsa

CONTEMPLAZIÓN D'A MAR

Güe l'adedico
a o silenzio.

En plachas de mars mías
foi e faré lo que cal que siga feito.
Aquí dexo tot lo falso,
tot ixo que iba fendo que a bonico
fuesen más grisos os días.

Siento. Aguaito.
Tanto roído amagaba la mía canta...
Amagaba o mesmo goyo d'a poesía.
En tardadas tranquilas
bi ha cantas de paxaros
sobre ramas u aires u colors perditas
que merexen tiempos
e más tiempos e oras infinitas
de contemplazions dibinas.
Atura e siente, aguaita,
asenta-te u lentamén camina.

No seguiré o bayo
d'as tuyas tentazions, ó mundo-engaño
que a tanta dolor guidas.
Tornar ye menester e fer puerto
caldrá en l'alta patria mía,
que no ye puerto de tristuras,
que nunca amuestra traidurías.

Millor que tota nuei
con bocas de chelos que nos minchan
ye o lusco que en nusatros
brila e ye fuen de poesía.
Millor que a patria fría
d'os deseyos esteriors
poblatos d'angunias e desirias,
ye contemplar Bellezamor,
a nuestra mar e reyal bida,
o nuestro altizo regno.

Puyaré en un tren dito Silenzio
en a mía gara trista
mancato d'equipaches,
me'n iré enta plachas e paisaches
de mars sin colors grisas.
Busco auguas fundas e salbaches
que me calmen.

Si quiers, a tuya alma amiga
asperaré a o canto de confins:
arenas que amorosea
a mar sin fin.
T'aspero aquí.
Faigamos-lo asinas,
si te cuaca:
podemos adedicar iste día
a o silenzio.
Para cuenta, güe mesmo
podérbanos morir.
Marchemos a la mar,
empezipiemos a bibir.
Ye curta la bida
e asobén ye minchata por roídos
fieros e por a más mortal rutina
si se triga tot ixo que no somos,
que nos mena a no esistir.

Reúbro a fantasía
d'un álbum d'inozenzias
que alzaba en l'arca antiga
d'a nineza. E pasando pachinas
e intuindo a mitica fuen
d'a paz sin tiempo
ban naxendo estrelas que iluminan
o país nuestro d'amor, plachas
olbidatas e besatas por olas interiors.

Güe aturamos e bebemos
un beire de silenzio e alegría.
O lusco arriba;
entre porpras e brioletas
fan acrobazias paxaros marinos
allá en os altos bandiadors
d'a poesía.
E contemplamos a mar nueba
dende a nuestra capanna
arredolata por aireras.
Ninos, ninas
corren e chugan entre arenas
e escumas, as suyas bozes
_parolas cristalinas,
notetas finas_
tringlan como gotas-campanetas
cuan ya plegan e son nuestras
as colors de lusco-mar,
s'achuntan a musicas
d'eternidaz e a cantas primichenias
de paxaros.

Chuan Chusé Bielsa