31 de diciembre de 2017

Amor, perén pregunta-te

UELLA-ME, AMOR

Uella-me, amor,
e perén en yo
mete o recuerdo.

Para cuenta:
¿me cuacará
lo que estás fendo
con os días,
con cada inte que t'ofrexco?

Poqueta cosa
bi ha que replegar
en campos muertos.

Uella-me, amor,
yo te doi tot lo que tiengo,
ixe paradiso que ye eterno
e no fiza e mata
a o poco tiempo.

Amor, en os disiertos
bi ha miraches que falsamén
parexen lo más bueno,
auguas ta rematar con setes
que sólo con yo callan.

No te'n vaigas por os vieros
que menan enta o ziego
país d'o sufrimiento, vanta
la uellata e pregunta-te
qué ye lo que más quiero,
yo perén ta tu deseyo
ixa eterna luminaria
que sólo en iste corazón
tien o suyo zentro.

Amor, lexos
marchés, cuasi
t'oblidés d'os míos besos
e abrazadas, d'a parola mía
que en dizir-se creya
toz os universos
compasivos e a bondá,
no, no te'n vaigas muerto
enta uambras plenas de cuitiellos,
no te'n vaigas do a dolor
ye tan gran que nafra l'alma
e ya no bi ha remero
de tot lo que ye vida;
yo asinas no te quiero
e asinas ta tu muero.

Por ixo devanta a o mío zielo
perén os uellos
e pregunta-te:
¿sonrisará o mío amor
con isto que estoi fendo,
me despullaré de tot
lo que no ye
a suya luz,
en cuenta de ser dos
seremos uno,
infinitú,
un mesmo aliento?

© Chuan Chusé Bielsa