26 de julio de 2020

QUE A TUYA POESÍA SEIGA VERDADERA

Roseras e laurelero
Foto: Chuan Chusé Bielsa

QUE A TUYA POESÍA SEIGA VERDADERA

Que a tuya poesía
seiga verdadera,

que perén fable
con voz funda,

que seiga tuya,
con os tuyos paisaches,

que anque ta o mundo
as tuyas parolas seigan palla,

os tuyos versos
enta o zielo perén canten,

en alto
serán o tuyo granero de tresoros.

Canta enta Dios
con güellos d'inozenzia,

con parolas puras
que a El solo veigan,

bien sapes que aquí
nunca res no queda,

os afalagos significan menos
que cuatre gotetas en verano,

as orazions, por cuentra,
son plevidas de sagrata primavera,

a Dios marchan
e i remanen

amorosamén fresquetas
en un puzo eternizo.

Siente o que l'amor
en tu diz e ye escribindo,

ta qué mirar un atro manantío,
cuan te'n vaigas

en un inte esconoxito
tot aquí será sequera,

por ixo,
vanta os labios e bebe ixa belleza

que ta cutio remane,
cuentra ella

cosa puede o tiempo
e a dolor.

Si t'atros
os tuyos versos cosa valen

ta tu tot está bien,
estando orazions

serán simiens
ta naxer en o que aimés,

ye o unico que cal fer
en iste día.

© Chuan Chusé Bielsa