28 de diciembre de 2021

SONRISO EN O ZIELO

SONRISO EN O ZIELO

Marchés
e nos dexés un
polidismo
sonriso.

Yo güellaba o leito
do descansés malenca.
Bi yera chunto a la parete
que daba a una carrera silenziosa
e dende el sentibas
a plevida, l'airera, por a finestra
t'amorosiaba o sol a la tardada.

Yo güellaba o tuyo leito
e agora yera vuedo.
Tu ya no bi yeras.

A cambra agora
yera grisa, ya no teneba
garra alma, a tuya alma.

Tenebas feredá a la muerte,
tu que tanto aimabas a vida.
No entendebas a muerte.
Yo no entiendo ista vida. Será
porque perén a dolor se fincó
en o mío corazón.

A yo me cuaca la luz
d'o tuyo sonriso en marchar. Ixe país
a yo me cuaca.
Iste mundo me parexe
un infierno, tal vegada beluns
i tenión suerte,
pasón ta els os años indulchens.

Quiero que plegue un tiempo
e ir-me-ne en o país d'o tuyo sonriso, aquí
as colors se fizon muito viellas,
tot o que aimaba se cheló
en os paisaches d'o mío ibierno.

Te'n fues con paz
e o tuyo sonriso en marchar diziba
que ya no tenebas medrana
a la muerte. Tanto sufriés durante a vida
ixa feredá ta cosa. Yo también
quiero ir-me-ne en o tuyo país, dexar aquí
a mía cambra vueda, cuan Dios
asinas quiera nos veyeremos
en ixe zielo do bi yes,
me i rezibirás con un sonriso.

© Chuan Chusé Bielsa


- Versión en castellano:

SONRISA EN EL CIELO

Te fuiste
y nos dejaste una
hermosísima
sonrisa.

Yo miraba la cama
donde descansaste enferma.
Estaba adosada a la pared
y desde ella oías
la lluvia, el viento, por la ventana
te acariciaba el sol al atardecer.

Yo miraba la cama
y ahora estaba vacía.
Tú ya no estabas.

La habitación ahora era gris y no tenía
ningún alma, tu alma.

Tenías miedo a la muerte,
tú que tanto amabas la vida.
No entendías la muerte.
Yo no entiendo esta vida. Será
porque siempre el dolor se clavó
en mi corazón.

A mí me agrada el país
de tu sonrisa al partir. Ese país me gusta.
Este mundo me parece
un infierno, tal vez algunos
tuvieron suerte aquí,
pasaron para ellos los años indulgentes.

Quiero que llegue un tiempo
e irme al país de tu sonrisa, aquí
los colores se hicieron muy viejos para mí,
todo lo que amaba ya se heló
en los paisajes de mi invierno.

Te fuiste con paz y tu sonrisa al irte
decía que ya no tenías miedo
a la muerte. Tanto sufriste
ese miedo para nada. Yo también
quiero ir a tu país, dejar aquí
mi habitación vacía, cuando Dios
así lo quiera nos veremos,
me recibirás con tu sonrisa.

© Chuan Chusé Bielsa