26 de marzo de 2008

 

M'INTERESA

Muitos días ya sin dengún post. Curioso: he pensato y elaborato bels articlos ta incluyir-los y dica agora no lo he feito. Me trobo zagueramén inmerso en un ambién contemplatibo, interesato por cosas que no sé si interesan a muita chen, y manimenos sospreso y alticamato cada día por bellas notizias apercazatas cuasi sin querer-lo, d'astí y d'allá, en os partes. Son as feridas que nafran a contemplazión. As eternas feridas d 'o mundo. O cordón que nos aune a o melico d'os nuestros chirmans.

Bellas begadas tamién me sosprendo cuan reconoxco que ya no m'interesan guaire cosetas que ban emplir muitos entusiasmos en a mía bida, esportes (fútbol...) por exemplo.

¿Qué m'interesa, doncas? Ta empezipiar: un paisache solitario an encara se sienta o pulso en calma d'una bida berdadera, un autentico miraglo en meyo de l'artifiziosidá que lo ba imbadindo tot poquet a poquet. Creigo que, afortunadamén, tanimientres bibamos, encara quedará bel paisache bonico por istas tierras, pleno de polideza y soledá. ¡Qué suerte! Ixo ye o zielo. Poder acudir-ie con un buen libro u con un lienzo ta pintar, u con un corazón ta escuitar. Á... Poder espleitar d'o silenzio... Ixo ye o paradiso. Dios ye ixo. Dios ye astí. Encara.

M'interesan as zibilizazions muertas, por exemplo. Me faszina la zibilizazión echipzia. En cuentas de beyer bella canal de telebisión, repaso muitas begadas documentals sobre l'antigo Echipto. U bien amilloro, beyendo zintas clasicas, o inglés que no m'amostroron en a escuela (a mía chenerazión estió d'as zagueras que s'ilustró en a lengua franzesa). Pero continan interesando-me fablas romanicas minorizatas (como l'oczitano) que no han teniu a suerte d'o inglés, u que mesmo poderban tener en o esdebenidero, si no se i mete remeyo, o destino trachico de l'antiga lengua echipzia.

M'interesa... Atra begada contaré más en profundidá qué m'interesa... Aragón, por exemplo, un Aragón mitico que ya no sé si esiste. Aragón poderba estar, ta yo, un barello en ixa calma ta lo esprito d'a que charro, con trigos que bandea una bisa de silenzio, con una luminaria de tardada presidindo lo que somos. Ta yo Aragón son paisaches que aimo y aragonés, molimentos que aimo y aragonés, alma aragonesa y aragonés. Si no bi ha aragonés en o mío barello silenzioso yo ya no repleco Aragón, yo ya no trobo Aragón. Cadaguno tien os suyos bagaches de parolas y de suenios, as suyas mitolochías, o suyo cantón de ricuerdos en o más fundo, a o canto de bella basa berda, en l'ortal, por exemplo, tot embolicato ya en as boiras d'un pasau remotismo...

Aragón... ye l'Aragón que m'amostroron os míos yayos, a os que adoré. Un Aragón pleno de dignidaz, un Aragón pleno de parolas con sabor a tierra. Un Aragón que ya solamén aguaito en una lumbre interna, en un fogaril de cariños.

M'interesa... Un atro día contaré tot ixo que m'interesa agora, dimpués d'as añadas... M'interesan muitismas cosas, todas coloriatas por una luzeta umil de contemplazión.

Sí, m'interesa la contemplazión. Ye dizir, un progreso autentico.

Y l'ombre y a bida m'interesan como a un enamorato. Con clarors y foscors (anque a begadas duelan).

Y, sí, m'interesa ixe silenzio d'o que charro an s'amaga tot lo que ye d'interés ta l'alma, tot lo que berdaderamén importa.

Chuan Chusé Bielsa