23 de agosto de 2016
Allá en alto
Lo reyal
Foto: Chuan Chusé Bielsa
ALLÁ EN ALTO
A la fin, en o lusco,
buscamos un amor
dentro de nusaltros
e allá en alto.
Ye ibierno
e tot está ya panso:
iste cuerpo, os suenios
que soniemos en a primabera.
A la fin, os beranos
se cremón en un zaguer inzendio,
os aires de l'agüerro
se'n lebón totas as fuellas.
Allá en alto
he sembrato los güellos
y en iste corazón esboldregato.
Tot lo que debanté aquí
lo debanté con palla e bardo,
con tristuras e fracasos.
Sin un siñalín de compasión
o tiempo iba radiendo
los míos suenios en plantar-los.
E prebé de debantar
os paisaches más politos,
enamorato,
e aquí quereba fer un paradiso...
Dimpués, a bonico,
de seguida beniba la tronada
con piedra e rayos
e tot quedaba raso,
como los trigazals muertos
por a desasperanza.
Agora, amor, aquí abaxo
cosa ya no planto,
os míos güellos son simién
en sulcos d'altros campos
e cautibo zielos luminosos,
paisaches aquí ya no ensoneo,
toz los beigo en unibersos
sin escarnios.
Libre, con maletas de polbo
marché enta la mía patria en alto,
crematos dexé aquí os míos días,
e fueras d'una luz
cosa quererba recordar d'o mío paso
por tanto furo fuego.
Si benise l'airera que yo aimé
li dizirba que se'n lebase
a mía muerta bida
por as planas e sasos
e pueyos que adoré
enta una mar que tot oblida,
que tot ixo que sufrié
(tanto, tanto...)
en as auguas fuese una glarima.
Agora güello en alto
e dentro en l'alma mía
e ya no me retanta
en os esternos mundos
ixo que en o fundo ye zenisa.
Agora, amor, en tu planto
lo unico que he guardato
dimpués de tanta guambra
e traiduría,
en os tuyos campos
perén crex una eterna luminaria
e tot brila.
Chuan Chusé Bielsa Alquézar
4 de agosto de 2016
Totpoderoso amor
Oros en o camín
Foto: Chuan Ch. Bielsa
Totpoderoso amor
Tot poder
ta la luminaria de l'amor.
Tota belleza
ta la berdá de l'amor.
Que s'amorte en a zenisa
tot infierno d'odio,
que se'n baiga como polbo
a mentira
en l'airera más trista.
Una boz fabla
dende a casa de l'amor
y en o mundo tot rebilca
con zelestes güellos,
parolas dibinas
se tornan luminarias que redimen,
son os paisaches paradisos
do ora la bida,
o zielo brila e traquetía
como un sublime corazón.
Tota grazia siga
ta toz os que aiman,
fillos gloriosos de l'amor,
ta toz os que iluminan
lo eternamén uno,
ta ixos que debantan
miraglos sin de fitas
con as suyas güellatas
plenizas de Dios.
Gloria a aquels
que replegan lo que fabla
la más intima boz,
que creyan con a más alta parola,
que fan o bien con mans
aunitas a las Suyas mans,
que con o Suyo danze danzan,
que obran marabiellas
con l'alma escoscata
en a Suya augua.
Gloria a o Ser que sólo aima,
amorosa luz que a dengún
nunca no castiga
con dengún infierno en flamas,
gloria a la Cara más bonica
e a os güellos que l'aguaitan,
gloria a l'aizión que tot lo puede
ta restaurar tota alegría,
que sana las tristuras
y esborra glarimas.
Tot poder
ye de l'amor.
Tot miraglo se fa
con parolas de luz biba.
Que tot ixo
que no ye amor
no siga contemplato,
que fuiga con l'airaz furo
d'a no-cosa,
no bi ha ta Dios mayor pecato
que fer-li responsable de bel odio,
de bel castigo eterno.
Nunca no dexemos
de güellar e proclamar a berdá,
que ye esclusibamén amor,
perén sigamos
creyadors de mundos
de polideza e goyo,
de perdón.
Amor e amor de Dios
totpoderoso
ye lo que somos,
corazón de miraglos.
Chuan Chusé Bielsa Alquézar
1 de agosto de 2016
Biachero d'amor
Camín d'a contemplazión
Foto: Chuan Ch. Bielsa
Biachero en o paradiso
Biachero soi
enta l'amor.
Muerto estoi
ta cualsiquier altra distanzia.
Os míos güellos, a mirada,
planto en lo que soi.
Cada inte
ye un tresoro que s'escapa.
O mío corazón
güella enta o país d'a mía aimata
e biacho enta la suya casa
sin asperar ya más
en tantas tristas garas,
sin más biaches enta infiernos
ferindo a luz con más distanzias.
Agora biacho dende a muerte
esbeilando los camins
d'a mía enamorata
e ya no me retantan
os paisaches que naxen e se pierden,
e ya no son plazers
ixos que arriban e marchan,
por cada paso malfurriato
durante añadas en l'oblido,
por ixo güello a la mía aimata
ta que esborre lo que bide
e me torne la güellata,
que siga yo luzeta
d'a suya luminaria,
parola suya pronunziata,
que me guide enta o costato suyo
e que yo desaparexca
ta cutio en o branquil d'a suya casa
e que nunca d'ella yo me'n baiga.
E morir, naxer, dexar tot lo mío
como un biello perrecallo
en a oblidata zaica
d'as desasperanzas.
Amor mío,
ya no bi ha distanzias,
con tu ya soi biachero
en o paradiso.
Chuan Chusé Bielsa Alquézar