20 de febrero de 2020

GÜELLOS CON LUZ

GÜELLOS CON LUZ

Rico yes
porque a Dios tiens
dentro de tu.

E qué pobracho
cuan a no-cosa
te fa marchar tan luen.

Si a Dios aguaitas
t'emplirás de luminarias, será Él
o sol d'os paisaches de l'alma.

Qué bofa
polideza tien lo bano,
tot parex brilar en un segundo,
dimpués, con una puncha,
o tiempo plega e marcha
e chira,
dexando-nos popiellos
en un inte; tot no yera
que un sospiro.

Como cuan yéranos ninos
chugando con bochigas.

No, no brila la mentira,
ni canta, ni ye aimando
lo que se troba defuera
d'un amor iluminato.

Por res
marchés tan luen,
o infierno conoxiés
dexando lo que ye pleno de ser
e nunca
no nos albandona.

Imple-nos d'amor,
Siñor,
d'ixe tuyo que nunca
no s'amorta,
o nuestro treballo en ista bida
ye güellar con as ninetas tuyas
e beyer lo que tu beigas.

Ta qué escribir poemas
ziegos e perditos,
con esfuerzo,
si ya la luz
entre nusatros bibe,
si tot berso, en escribir-se,
s'escribe
ta contemplar ista casa
d'infinito.

© Chuan Chusé Bielsa

SÓLO TU REMANES

SÓLO TU REMANES

Si tenese una atra bida,
yo la te darba.

¡Qué calma,
con tu
en o corazón!

E lo que tiengo
encara,
amor,
os míos días cansos,
prene-los.

Quererba yo,
como los ninos,
chugar con ánchels santos.

T'ofrexco
lo mío saso,
puedes contemplar-lo, puyar-lo entalto.

¡Qué ortal en alto,
güellando
con güellos tuyos
e tot aimando
con inozenzia!
Nineza pura.

Tener uditos
ta la boz tuya
e repenchar-me
en o paradiso,
bisa zanzera...

Qué bien yo ferba
no fendo cosa,
con tu dondiando
por infinitos.

Cómo quererba
que rematasen,
amor mío,
tantas canseras...

Nos n'imos,
doncas,
ta do tu quieras,
e seré nino
entre ánchels inmaculatos,

con tu
ta cutio;

de raso
me tresbatié en o mundo.

© Chuan Chusé Bielsa

DEXÉ, poema en aragonés

Foto: Chuan Chusé Bielsa

DEXÉ

Dexo
a mía asperanza por os camins,
os míos días albandonatos
en tu.

Dexo
tot lo que fazié
como yerba amariella,
como boiras
que o zierzo se'n leba,
como pisadas
de bagabundos.

Biene, esprito d'o corazón,
enrebulla-me ta cutio,
os tuyos bestitos
son aromas de goyo
e son alas:
portia-me con tu.

As mías pensadas, con a bisa
tuya marchan,
morisquetas en a cara
se tornan,
e sonrisos.

A luminaria d'os míos güellos
tu la prenerás
e no bi abrá canseras,
os traquitos
d'o mío corazón
tu los sentirás
e no bi abrá tristezas;
en farás, en o infinito,
cantas de silenzio.

Me'n soi ito
de yo mesmo,
en tu soi
lo que buscaba e en tu bibo,
en a parola tuya.

E beigo
zielos, árbols, lunas
u gotetas de plebidas
como un nino,
con ixe amor tuyo, adentro,
que tot en güellar ilumina.

Porque en tu naxié de nuebo
e ya no foi cosa,
¡qué alegría, en tu bibindo!,
solo aimar-te,
amorosiar-te,
amor mío.

Tu yes
o mío danze
e o mío ritmo,
puyo con tu
enta o zielo que perdié
e nax luz
en os güellos.

© Chuan Chusé Bielsa

DA-ME A MAN, AMOR

DA-ME A MAN, AMOR

Dexo de biachar por os camins
sin tu.

Da-me a man, amor,
como a os ninos,
portia-me en a tuya luz,
quiero biachar
por mundos sin dolor.

E qué millor que seigas tu
a parola d’a mía bida,
que seigas tu
o mío corazón,
que sienta o traquito de lo eterno
aimando-te.

Agora sé que sin o tuyo sol
soi tresbatito planeta,
cosa berdadera
poderba fer en a tuya ausenzia,
serba bofa, sin unidá,
cualsiquier angluzia mía,
serba
o regno d’a soledá.

Por ixo, dexo
lo que creyeba mío
e yera propiedá d’o tuyo amor,
tot te doi e soi feliz
en tu,
o zielo más bonico
ye ser boira en os tuyos paisaches.

© Chuan Chusé Bielsa