Uello lo zielo,
e sólo a fabla fablo
d'o corazón.
Chuan Chusé Bielsa
Bienquiesto Emilio
Gastón: perén serás
poeta en alto.
Chuan Chusé Bielsa
Gambada uei,
os uellos rebutiens
de primavera.
Chuan Chusé Bielsa
As mías gatas,
pobretas, en o mon...
¡Qué frío! Chela.
Chuan Chusé Bielsa
Amanex; uei
como ayer, au que en l'alba
ora cantando.
Chuan Chusé Bielsa
L'arco sanchuán
e una flor d'os zielos
s'ubren a os uellos.
Chuan Chusé Bielsa
Machestuosas
en l'orizón as boiras...
Ora l'airera.
Chuan Chusé Bielsa
De sopetón
caye piedra. ¡Batiaguas,
te doi as grazias!
Chuan Chusé Bielsa
Sí, bi ha cadenas,
pero los corazons
ya se'n son itos.
Sí, hi ha cadenes,
però ja els nostres cors
se'n han anat.
Chuan Chusé Bielsa
ZIELOS DE CHESÚS
Aquí, dentro
en o corazón, bi ye
a patria verdadera.
Ixa patria que toz
compartimos, tan
gran como zielos
de bondá, de verdá,
de polideza.
Patria trina en alto.
Qué miseriosas as patrias
terrestres sin ixa inmensa
luminaria compasiva,
qué tristas as luitas
en mundos de muerte
con anguniosas radizes
en o vuedo.
A la fin sólo se i veyen
enrunas plenas de zenisas.
Qué feredaz en l'alma
creyan as patrias sin vida,
guerrers sin sentito
luitando por cosa,
ferindo,
con rabia matando,
cremando,
morindo.
Ya no puedo yo
seguir acullindo
tanta miseria,
carriar ixa pena
de mundos que engañan,
diaples arreguindo,
no quiero ya ubrir
tanto fruito bofo
con cascas mentindo.
No quiero ir uellando, vivindo,
ixo que no esiste
e nunca ha esistito,
anque con milenta
fuegos cremó los sentitos.
Feito paxaro, me'n iré volando
enta altras albas
e altros luscos, infinito
corazón, casa
de l'amor,
por os zielos de Chesús.
© Chuan Chusé Bielsa
Soi catalana,
muller de raza negra,
de corazón.
Chuan Chusé Bielsa
Vanto los uellos
e ya no veigo uambras,
sólo bi ha zielo.
Chuan Chusé Bielsa
Uella ixa estrela;
uellando-la, uellando-la,
ya somos ella.
Chuan Chusé Bielsa
Foto: Chuan Chusé Bielsa
QUIESTA TÍA AURELIA
Rematabas de perder a un fillo
de zincuanta e ueito añadas,
o mío primo chirmano,
a causa d'un malminchador,
e tu, que perén yes estata tan vitalista,
mai que a tu mesma te das como regalo,
tremolando me dizibas,
cuasi plorando:
"Y encara dizen
que a vida ye polita..."
Tu que tanto aimas a vida,
tu que minchas cada alba
e cada lusco e cada
chiqueta vivenzia con engluzia,
tu que vives cada día
como una fiesta de nadal
veyendo felizes a os tuyos,
t'esboldregabas,
s'esboldregaban as tuyas
novanta e cuatro añadas,
tot fablaba con tristura
dende a tuya bondá funda.
Si sapeses..., me faziés
tremolar a yo también
cuan repetibas
ixe afogato chilo:
"Y encara dizen
que a vida ye polita..."
Si sapeses..., si por un inte
s'ubrisen os míos días
como un arca,
veyerbas tantas plachas
do naufragó ista alma mía,
tantas mars silenziosas
de glarimas...;
a la fin ya no ploraba.
Quiesta tía,
yo también aquí perdié
os suenios que vantó a mía vida,
anque bien sé que no ye o mesmo,
pero para cuenta en as mías mans,
plenas de zenisa,
e uella os míos uellos.
Por ixo, yo por dentro
con tu tremolaba en silenzio
cuan me dizibas:
"Y encara dizen
que a vida ye polita..."
Amor mío,
de tanto caminar por os disiertos
a la fin descubrimos una vía:
o que somos, amor puro, s'ilumina,
sentimos ixa alegría
que en o más fundo nos abita
e nunca no perdemos.
Quiesta tía, bi ha un remeyo
ta ista malautía,
bi ha una vida que rechita
cuan d'aquí tot marcha,
o tuyo fillo t'aima e te cusira;
sólo bi ha
amor eterno.
© Chuan Chusé Bielsa
Baxo a plevida
o espantallo parex
una persona.
Natsume Seibi (1749-1816)
Versión feita por Chuan Chusé Bielsa a partir de varias traduzions (anglesa, catalana, italiana...) dende l'orichinal chaponés.
E puncha o sol
as boiras...; se'n son itas
furas barucas.
Chuan Chusé Bielsa
Poder fablar
con ixa luz d'o sol
e d'as estrelas.
Chuan Chusé Bielsa
Ya no bi ha puesto
ta más libros; tot ya ye
pleno d'amor.
Chuan Chusé Bielsa