16 de diciembre de 2016

Arriba un día

Paz a la tardada
Foto: Chuan Chusé Bielsa

Miraglos

Arriba un día
en que una musica
de luz nos fa puyar
enta o supremo amor.

¡Astí bi yeras, vida,
en o mío corazón!

En a tuya companyía
vibro, e tot cambea.

También un mal viache
que pareix eterno
remata. Viene,
aimata, e imo-nos-ne por os camins,
como feba Chesús,
a fer miraglos.

Miraglo ye amar-nos,
miraglo ye que comience cada día
con bonicas parolas
dende os tuyos labios
amorosiando l'alma mía.
Con tu me'n voi cantando
por a vida, iluminato.

Imo-nos-ne, amor,
a danzar por os espacios
sagratos sin más penas, imo-nos-ne
como bezonas almas
e chóvens sin más anyos,
también o goyo vuela
e vienen ánchels
que por nusaltros rezan, paixaros
en as plachas d'a mar
d'a eternidat
cantando plegan con voz nueva.

Da-me, vida, a mano,
con tu quiero ir vibrando
e asinas ir deixando
tanto e tanto enganyo, volando
seré cardelina sin más gabias
e ta tu cantando
seré libre,
uella-me con uellos e labios,
besa-me con luces e tactos,
seré ixe que vive
perén ta tu e sin aturar un inte
te va honrando,
miraglo dezaga de miraglo
s'irá esveilando a bonico lo que somos:
divino oro,
almas brilando
sin cosa más que amor;
toz os malos suenios se'n irán por os camins
oblidatos.

Amor, t'aimo,
aunito a tu
principia un día eterno,
e tien ixe día a color d'os tuyos uellos,
ye tot un dance en goyo abandonato,
luz que puya entalto
e creix dende dentro de nusaltros.

Miraglos.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

23 de noviembre de 2016

Acullindo una orazión

ACULLINDO UNA ORAZIÓN

Escribir e vivir libres
ya sin asperar premios
aquí abaixo. Deixar os adentros
e as oras en o zielo.

Serán os poemas orazions
e plevidas que van cayendo muito luen
e bien zerqueta. Seremos tierra
de luz dende divinas auguas.

Qué tristura escribir
asperando as miollas d'os ombres,
qué tristura asperar en asperanzas
que son boiras que ya marchan.
Qué tristura escribir parolas
que en as parez
d'as garcholas más tristas
se van esmicazando,
qué fosca sogueta
nuga aquí o corazón
a mundos escachatos.

Escribir libre ta dengún
e ta o tot, que sigan as estrelas
en os zielos de lo eterno
o premio sin escarnio d'as anyadas,
deixar parolas escritas en amors
que alumbren como albas.

Cuan a vida no ye
que una mortal ferita,
cubre-nos con as tuyas alas,
ánchel que vives en a vrioleta
paz d'os universos,
que escribamos orazions
con os didos de l'airera,
que vivamos ta o zielo
sin veyer en a viellera
milenta desenganyos.
Diziremos lo que tu digas con amor,
seremos voz que se fa luminaria
en os tuyos güellos, somos tot
cuan cosa no asperamos
de tot ixo que tan luego ba marchando.

Versos en tu deixamos,
amor, ta tu sólo vivimos,
sin tu ye un calivo de glarimas
tot ixo que aimamos,
inútil ye ir prebando
de cambear cualque cosa
dende do res
no puede ser cambeato.
Cambea tu, amor,
tota la medolla trista d'ista vida
acullindo una orazión.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

13 de noviembre de 2016

Fuella cayita

FUELLA CAYITA

Una fuella sin árbol aquí
soi,
una fuella sin tiempo,
una fuella descansando
en tu, amor.

Una fuella que un paso,
sonoro silenzio
en un inte,
la torna en chisletas d'agüerro.

Solamén ya quedan
azulencas montañas
aimatas ayer dende o yermo
e l'airera que plega
en un rezo,
somos ya biachers
biachando enta o zielo,
ya sólo queremos
ser cosa e ser tot
en un árbol nuebo.

T'aimé árbol dibino
dende as ramas d'o destierro,
esclau yera d'o frío
e de flamas como chelos,
te sonié en a infanzia
sin cosa que dar-te
e agora te suenio
dando-te o mío cuerpo
e os míos deseyos,
tot yo lo t'ofrexco
y espullato quedo.

Que o zierzo me lebe,
polbo en o silenzio,
enta lo que aimé
dende un árbol muerto:
fruitos compasibos,
flors d'o zielo
en un árbol de miraglos.

Me despierto
e se'n ban as fuellas d'o destierro
como uns recuerdos malos,
están os güellos bien ubiertos
e aparex a radiz d'a nuestra luz.

Tot somos en tu: paz, árbol
perén de sapia alegre,
amor eterno
en libertá.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

4 de noviembre de 2016

Contemplazión de l'amor

Contemplazions en o chardín
Foto: Chuan Chusé Bielsa

Contemplazión de l'amor

si bi ha distanzia
en o camín de l'amor

si bi ha tronadas
e rayos en a nuei

si bi ha parez altismas
que deseparan

a os eternos amans

astí bi ye también a fuerza poderosa
l'alma enamorata
contemplando a o ser que aima
l'alma que a la fin comprende
e busca o infinito

dexa que contemple a bondá tuya

si m'espiguardé como un nino
e me tresbatié entre mundos
de feredá e malinconía
dexa que agora dentre
en a escuela de l'amor
dexa que aprenda as cosas nezesarias
dexa que beiga o tuyo rostro
dexa que aguaite
a tuya rosa eterna

que os perfumos e luminarias
d'o tuyo zielo
me despierten ta siempre
de tantos malos suenios

no bi ha distanzia
que en o fundo desepare a os amans
e son aire os muros que se debantan
entre una luz sin tiempo

empezipié en a escuela d'a dolor
e bibié totas as tristezas

te beyé dimpués
e te die o corazón

agora te güello
e ye ixa a mía escuela

leigo agora en a cara de l'amor
e tot aprendo

ye o mío libro a tuya mirada

a tuya presenzia ye a mía casa
e astí yo crexco

ya sólo bi ha en yo
parolas que te cantan

me besas con os güellos
e amanexco

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

16 de octubre de 2016

Güellos d'o zielo

Camín enta azuls
Foto: Chuan Chusé Bielsa

Güellos d'o zielo

güello lo zielo
d'o tuyo corazón

e ya me i quedo

como un paxaro
con as alas crebazatas
que o bardo enrebulló
dimpués d'a tronada

agora será o tuyo aliento
l'aire que me debante
enta uns altros azuls

os míos güellos tu los prenerás
redimirás as güellatas
que se tresbatión entre tantos miraches
os míos güellos tu los ferás grans
como los d'un nino negro e bien polito
con as suyas lunas y estrelas
brilando en tierra nueba
compasiba e inozén

e me foi mirada de l'amor
flor que florex
eternamén

e si arribo en tu
dimpués d'incontables naximientos
será ta güellar-te
ta beyer con a luminaria que tu eslichas

ya plegué dica la ultima
puncha funda d'istos suenios

ranca-me-la aimata
zarra muertos güellos
ubre ninetas
en o branquil d'o tuyo regno

e que remana yo astí
con ubiertos misterios
con miraglos de besos
e amors sin cansera

con os tuyos sols e amoroseos
con ubiertas finestras
enta lo eterno
con a tuya musica

ya m'alueñé masiau d'o tuyo zielo
e perén a pelleta endolorita
fue carnuz ta l'au d'o infierno

tantas
tantas begatas no güellé a o tuyo zielo
e fue tanto lo sufrimiento
que cremó lo corazón
que replequé ya o chuego
e ya no i quiero chugar más

prene-me en a tuya compasión
amor mío
e que retorne en a bondá
d'o tuyo peito

da-me o cuerpo que tu eslichas
y emplena la mía alma con l'aliento
d'a tuya luminaria
naxeré en tu e seré lo que tu sigas

paxaro muerto e ya sin güellos
de raso pobre a la fin
e ya solenco
en as mans d'a tuya redenzión
dexa-me amor mío
ser tu en o tuyo zielo

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

14 de octubre de 2016

Casetica ubierta a o zielo

Casetica a o canto d'os trigos
Foto: Chuan Chusé Bielsa

Casetica ubierta a o zielo

antis no yera asinas
pero agora

aimo

a mía bida fracasata
o mío tiempo malfurriato
en a no-cosa
as feritas que sangran
por a mía alma
e que ya sólo
curará un amor desconoxito

antis no yera asinas
e teneba bergüeña
d'a mía alma crebazata
con tronadas de glarimas tristas

antis
quereba en ista bida
debantar una casa
en un mundo sin tu

pero agora aimo
a mía casetica escachata
en os yermos
e cuan l'aire me fa bella bisita
troba las puertas d'a mía armita
bataleras

e ye a calentor mía
perén una orazión

agora aimo
cualsiquier imperfeczión
u taca en as personas buenas
en os sers muito marcatos por os años
en os umildes sers
que s'amanan a l'amor
que dentro alzamos

agora aimo
perditas nueis que buscan una aurora
libros malmesos e paisaches destruyitos

t'aimo amor mío
a tu que bibes
t'aparar grazias goyosas
en l'albandono a lo sagrato

yo no sé e nunca he sapito
bibir aquí abaxo
e ye ta yo un palazio
una casetica esboldregata

yo no sé res d'utilidaz
e prenié o camín falso
de prebar de bibir en o mundo
d'o profeito
luen d'a libertá

pero güello
totas as mías erradas
e también las aimo

agafa-me d'a mano
nobia dibina
portia-me en o tuyo país
e que yo baiga dexando
os míos laberintos de desasperanzas
as dolors e tristuras
que emplenón os míos lagos
d'as más foscas auguas

sin tu tot ploraba
e tot lo se minchaba la tronada

paisaches en calma
aguaita agora la mirada

bagabundo en o zielo
con tu i feré a mía casa

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

11 de octubre de 2016

Bonica faina

Mas escachato en o lusco
Foto: Chuan Chusé Bielsa

SÓLO I ORO

Qué bonica faina:
escribir o tuyo nombre
letra a letra
en o mío corazón,
amar-te,
aguaitar-te.

Iste ye agora o mío treballo:
marchar en os camins,
beyer plegar l'airera
que te canta,
besar-te.

E dexo lo mundo
ta estar chunto a tu,
e si me mancan cosetas
con tu seré pobre,
muito rico seré
en a tuya riqueza.

E si de yo t'alexas
t'asperaré,
t'alzaré en un libro
perén ubierto,
t'abrazaré
en os árbols d'o zielo,
ascuitaré as tuyas fuellas,
te leyeré a o canto
d'as mías gatas goyosas
en as tardadas d'agüerro u ibierno
e será o mío fogaril o tuyo recuerdo,
tanemientres o sol
me traye os tuyos besos
en os suyos labios rosas.

E por tu estaré solenco,
me feré muito biello,
m'oblidarán toz,
perdito en l'oblido
continaré asperando
l'aurora d'os tuyos güellos.

E asinas seguirá la mía bida
dica o día en que plegue
en o tuyo país
como lo ser más goyoso,
porque en tu sólo bi ha un oro
compasibo e infinito,
e ya no importa guaire a pobreza
si en tu puedo bibir.
Tot amor i trobo.

Dimpués de dondiar tresbatito
por os desiertos d'o cosmos
trobé o tuyo chardín.
Sólo i oro.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

26 de septiembre de 2016

Inte d'amor

En l'ortal perdito
Foto: Chuan Chusé Bielsa

Intes ta l'aimata

Iste momento
ye ta tu,
ta o tuyo amor.

E asinas quiero
que sigan toz os míos intes:
amoroso, inozén deseyo,
fuego en lo que soi
e dexar tota altra flama
que amorta o tiempo.

Que no me retanten
os paisaches sin amor
que a begatas amanexen en o zielo
e son tronadas que arredolan
con infiernos o mío aliento;
a güellata tuya, corazón,
ye tot lo que yo tiengo.

Iste momento ye ta tu,
e que con tu se'n baigan ya ta cutio
toz os camins d'o mío tiempo:
iste ye o mío churamento.
E que o chelo d'os silenzios
amorte con tristuras
tot l'amor que alzo en os adentros
si me'n fuese yo por altros bieros.

Enta os campos
que en o zielo tiengo
debanto a mirada,
allí quiero dexar pensamientos,
sulcos e deseyos, toz os intes
dexaré en o granero
d'amors d'a mía aimata,
ya no puedo endurar
más agüerros, más ibiernos
en ista bida masiau aspra,
simién seré en os zielos ya sin tiempo
y en una luminaria d'un bientre sagrato
naxeré de nuebo,
abaxo, abaxo s'irán chelando
totas as güellatas qu'endrezé
enta chardins de muertos suenios,
que os míos cansos güellos
sigan de nuebo los d'un enamorato,
que renaxcan beyendo
a escoscata cara que yo aimo,
que a mía aimata por yo beiga
os camins d'o zielo
e asinas yo con ella
marche en alto.

Somos un miraglo
con milenta güellos
fitos en lo bueno,
con milenta brazos
un danze danzamos
con fuellas e zielos
cantando-bolando
en dibinos chuegos,
ombre-e-muller a la fin aunitos,
retrobatos,
un unico aliento
en inte sagrato
se ye feito luz e ba fablando;
un árbol en alto
creyamos, refemos
en o chardín d'Edén,
amor en lo eterno.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

23 de agosto de 2016

O poema ESPULLATO AGÜERRO rezitato

Allá en alto

Lo reyal
Foto: Chuan Chusé Bielsa

ALLÁ EN ALTO

A la fin, en o lusco,
buscamos un amor
dentro de nusaltros
e allá en alto.

Ye ibierno
e tot está ya panso:
iste cuerpo, os suenios
que soniemos en a primabera.

A la fin, os beranos
se cremón en un zaguer inzendio,
os aires de l'agüerro
se'n lebón totas as fuellas.

Allá en alto
he sembrato los güellos
y en iste corazón esboldregato.

Tot lo que debanté aquí
lo debanté con palla e bardo,
con tristuras e fracasos.
Sin un siñalín de compasión
o tiempo iba radiendo
los míos suenios en plantar-los.

E prebé de debantar
os paisaches más politos,
enamorato,
e aquí quereba fer un paradiso...
Dimpués, a bonico,
de seguida beniba la tronada
con piedra e rayos
e tot quedaba raso,
como los trigazals muertos
por a desasperanza.

Agora, amor, aquí abaxo
cosa ya no planto,
os míos güellos son simién
en sulcos d'altros campos
e cautibo zielos luminosos,
paisaches aquí ya no ensoneo,
toz los beigo en unibersos
sin escarnios.

Libre, con maletas de polbo
marché enta la mía patria en alto,
crematos dexé aquí os míos días,
e fueras d'una luz
cosa quererba recordar d'o mío paso
por tanto furo fuego.

Si benise l'airera que yo aimé
li dizirba que se'n lebase
a mía muerta bida
por as planas e sasos
e pueyos que adoré
enta una mar que tot oblida,
que tot ixo que sufrié
(tanto, tanto...)
en as auguas fuese una glarima.

Agora güello en alto
e dentro en l'alma mía
e ya no me retanta
en os esternos mundos
ixo que en o fundo ye zenisa.

Agora, amor, en tu planto
lo unico que he guardato
dimpués de tanta guambra
e traiduría,
en os tuyos campos
perén crex una eterna luminaria
e tot brila.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

4 de agosto de 2016

Totpoderoso amor

Oros en o camín
Foto: Chuan Ch. Bielsa

Totpoderoso amor

Tot poder
ta la luminaria de l'amor.

Tota belleza
ta la berdá de l'amor.

Que s'amorte en a zenisa
tot infierno d'odio,
que se'n baiga como polbo
a mentira
en l'airera más trista.

Una boz fabla
dende a casa de l'amor
y en o mundo tot rebilca
con zelestes güellos,
parolas dibinas
se tornan luminarias que redimen,
son os paisaches paradisos
do ora la bida,
o zielo brila e traquetía
como un sublime corazón.

Tota grazia siga
ta toz os que aiman,
fillos gloriosos de l'amor,
ta toz os que iluminan
lo eternamén uno,
ta ixos que debantan
miraglos sin de fitas
con as suyas güellatas
plenizas de Dios.

Gloria a aquels
que replegan lo que fabla
la más intima boz,
que creyan con a más alta parola,
que fan o bien con mans
aunitas a las Suyas mans,
que con o Suyo danze danzan,
que obran marabiellas
con l'alma escoscata
en a Suya augua.

Gloria a o Ser que sólo aima,
amorosa luz que a dengún
nunca no castiga
con dengún infierno en flamas,
gloria a la Cara más bonica
e a os güellos que l'aguaitan,
gloria a l'aizión que tot lo puede
ta restaurar tota alegría,
que sana las tristuras
y esborra glarimas.

Tot poder
ye de l'amor.

Tot miraglo se fa
con parolas de luz biba.

Que tot ixo
que no ye amor
no siga contemplato,
que fuiga con l'airaz furo
d'a no-cosa,
no bi ha ta Dios mayor pecato
que fer-li responsable de bel odio,
de bel castigo eterno.

Nunca no dexemos
de güellar e proclamar a berdá,
que ye esclusibamén amor,
perén sigamos
creyadors de mundos
de polideza e goyo,
de perdón.

Amor e amor de Dios
totpoderoso
ye lo que somos,

corazón de miraglos.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

1 de agosto de 2016

Biachero d'amor

Camín d'a contemplazión
Foto: Chuan Ch. Bielsa

Biachero en o paradiso

Biachero soi
enta l'amor.

Muerto estoi
ta cualsiquier altra distanzia.

Os míos güellos, a mirada,
planto en lo que soi.

Cada inte
ye un tresoro que s'escapa.

O mío corazón
güella enta o país d'a mía aimata

e biacho enta la suya casa
sin asperar ya más

en tantas tristas garas,
sin más biaches enta infiernos

ferindo a luz con más distanzias.
Agora biacho dende a muerte

esbeilando los camins
d'a mía enamorata

e ya no me retantan
os paisaches que naxen e se pierden,

e ya no son plazers
ixos que arriban e marchan,

e siento lo esprito endolorito
por cada paso malfurriato

durante añadas en l'oblido,
por ixo güello a la mía aimata

ta que esborre lo que bide
e me torne la güellata,

que siga yo luzeta
d'a suya luminaria,

parola suya pronunziata,
que me guide enta o costato suyo

e que yo desaparexca
ta cutio en o branquil d'a suya casa

e que nunca d'ella yo me'n baiga.
E morir, naxer, dexar tot lo mío

como un biello perrecallo
en a oblidata zaica

d'as desasperanzas.
Amor mío,

ya no bi ha distanzias,
con tu ya soi biachero

en o paradiso.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

15 de julio de 2016

Luminaria que en tu brila

LUMINARIA QUE EN TU BRILA

Me'n boi con a Diosa,
solamén con a Diosa,
ya tot lo perdié, tot marchó,
sólo ella remane.

Me'n boi con l'amor
e ya no me retanta cosa más.

A nuestra relichión remata
en o nuestro propio corazón,
orando dende a nuestra intima luz
podemos aimar
a toz os sers d'os mundos,
cadagún de nusaltros
ye a totalidá en un templo solitario
e no bibe dengún Dios
dillá d'a nuestra sagrata
e compartita soledá.

E no seguimos a berdá
cuan seguimos o camín
d'as multituz,
de tanta idola falsa,
de tanta esterna letra,
luen d'a nuestra luminaria
tota feita d'amor en libertá.

A Diosa aima
dentro de solencos
e silenziosos corazons,
ilumina las almas sin camins esteriors.

Biene, amor, e solamén tu abita
a mía casa bueda, que no biengan
mensachers dillá d'a tuya luz,
que ore yo en a cambra
que dexó calma la tuya boz,
sana-me
con parolas d'amor,
en o tuyo silenzio
o esprito fabla
dende una fuen de miraglos,
augua santa.

A piedra refusata
yera e ye piedra angular,
sobre ella a Diosa
esbeila o mundo berdadero, con ella
ye posible lo imposible,
l'amor esborra tota falsedá.

Sólo un medico bi ha
e que no busque yo más
por os disiertos más fríos,
por os camins muertos
d'os fillos prodigos.

Somos una luz solenca,
somos uno con a Diosa
dentro de nusaltros mesmos,
as nuestras almas retornan a la fin
en o país d'o tot mal ye destruyito,
en a nuestra casa
ya sin más orrors;
plegamos en l'amor.

Siñora, aculle
a mía luminaria en tu,
a mía alma yera plena de chilos
e d'angunias, toz os cuitiellos
d'o mundo s'eban clabato
en o mío corazón.

Amor, te doi
a mía alma e tota la mía bida,
en tu soi orazión,
o mío camín ya remató,
perdona-me e que yo ya sólo siga
luminaria que en tu brila.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

30 de junio de 2016

Patria en l'alma

UNICA PATRIA

Ista ye a mía patria,
o mío zielo,
o paradiso.

Yo aquí perén me quedo.

Res no quiero saper
de patrias muertas.

Res no quiero saper
de miserias infinitas, de furtaires
a los que s'onra como a eroes,
d'ixos que biben d'a dolor
de toz os pobres,
d'ixos que s'arriguen con os risos
d'o diaple cuan ganan
con mentiras e con trampas.

Aquí me quedo, en ista patria
do lo pobre
bibe con l'alma enta o zielo
debantata,
me quedo con o corazón
emplito d'amor e cosa más,
tan pobre soi aquí...
que más rico soi
que toz os reis
d'ista Tierra tan baxa.

Res no quiero tener
d'ixa patria de Satán,
dengún tresoro
sin a luz d'a compasión,
aquí, aquí remano,
en iste puro Amor,
e anque sólo me quedase
una güellata
enta zielos de bondá
aquí me quedarba ya ta siempre.

E anque enta yo
apuntasen mil espatas,
anque solenco e ferito
y espullato me quedase,
a o tuyo canto m'acubillarba, Corazón,
morirba por ista patria
do cadaguno tien
lo que merex a suya alma,
do tot fabla e do tot canta
con amors, polidezas, luminarias,
yo sanarba
aguaitando a dibina cara
de l'Aimata.

Ista, ista ye a mía patria
e nunca, nunca una altra yo abitarba,
anque benise o diaple a cada inte
a ofrir-me toz os tresoros
d'a suya muerta casa,
anque a churros
enta yo brollase o suyo oro,
as suyas riquezas fieras e falsas,
aquí me quedarba
con tot ixo que Amor aima,
tot ye Chustizia aquí
e dengún furta ni engaña,
aquí dengún martirizea
ni asasina
con as suyas lais e os suyos actos
a os más febles,
a os más buenos,
a toz os que más aiman;
que aquí perén yo remana
ta siempre con l'Aimata,
e puedes benir, diaple,
e prebar de matar-me si te cuaca,
poderbas matar o mío cuerpo,
nunca, nunca podrás amortar a mía alma
e a suya güellata enta l'amor.

A mía alma bibe ya
en un altro país e a tu ya nunca aguaita,
prinzipe de totas as maldaz,
nunca tendrás a luminaria
d'o mío corazón.
Morió a muller de Lot.

Yo güello l'Amor
e a más alta Chustizia,
sólo ixo beigo e tota altra cosa
ya no tiengo.

Cuan arribe o día
en que penes en o tuyo fuego
ya ta cutio, prinzipe
de totas as mentiras,
bibirá l'Amor encara nuebo,
eternamén bibindo,
contemplarán o suyo Rostro
toz os pobres d'esprito.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

16 de junio de 2016

Alba en l'alma

ALBA EN L'ALMA

Yo también poderba
escribir poemas sobre a mía infanzia,
u sobre a mía chobentú,
u sobre tantas añadas que bibié
e que agora recuerdo
en despertar.

Suposo que bel día
bella coseta poderba
escribir sobre ixos suenios.

No lo sé.

Pero agora aguaito lo zielo.
Ixo solamén.

Escribo en a lengua que aimo,
en ista lengua sabia e libre,
en ista lengua umilde,
altiza, perfecta,
con a que canta o corazón
a o suyo unico amor
en soledá.

Sisquiera podese alentar
con un alma escoscata e dizir
luminosas parolas. Dexo
tot lo apreso por un inte
e zarro los güellos.
Que o silenzio en yo cante
a suya orazión, que en yo danze
un goyo berdadero.

Ye tiempo d'auroras.
Por ixo ya no importan guaire
as angunias que poblón
en as nueis os míos suenios,
as tronadas que enfoscón
a mía alma.
Arribará l'alba muito luego
y esborrará las boiras
que amagón o sol
que tanto aimaba.

Muitas cosas ya no importan
e han cayito con o tiempo,
pero remanen a bondá
e a berdá más altas.
Un profeta berdadero
ye aquel que aima sin distanzias,
aquel que bibe e fabla
dentro de nusaltros mesmos.
Toz os altros...
bienen en o mundo
con as suyas amostranzas
e o mundo en fa milenta infiernos.

Yo oro, e ora tu amiga
dende o fundo d'o peito,
no bi ha coseta más buena e santa
que una orazión senzilla
a la gran Diosa intima e berdadera,
cosa bi ha más gran en o misterio
que parolas endrezatas a l'amor
con o esprito d'a inozenzia.

Ye tiempo d'orazions. Ya sé
que isto puede estar mal compreso.
Sólo ascuita: que t'aculla o Silenzio
e a suya luz recullindo los sentitos,
apriseta o sol ya ye benindo
e l'Amor ya ye a o costato,
perén ye estato en o camín
a o canto d'os perditos, guidando
a nuestra alma enta un país
sin más foscors.

Dexo lo pasato mío, tresbatito
s'irá chelando con l'ausenzia
e con o frío; li digo adiós.

Que sigan os poemas orazions,
que los reziten os traquitos
d'o corazón.
Sólo ixo importa cualque cosa,
tota la resta
yera un zierzo que en a nuei
dondió por as carreras de l'oblido.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

28 de mayo de 2016

Libre o corazón

Pueyo e zielo
Foto: Chuan Ch. Bielsa

Libertá en tu

Liga-me, ó liga-me a tu,
con estrinques, con armiellas
d'amor,
con luminarias tan fortals
como sols eternizos.

A tu te deseyo e cosa más,
con tu quiero descansar
en un puesto chunto a o zielo,
chunto a tu quiero bolar
en a tuya gabia d'infinito.

Liga-me con fuegos
que cremen lo que sin tu
yo estié,
liga-me con chelos
que creben lo que tan sólo
yeran suenios,
en a tuya airera bolaré
como un feliz paxaro.

Nuga-me a tu, amor mío,
e que remana a o canto
d'o tuyo altizo zielo,
que no fuiga ya más
enta un altro destierro,
que no dexe ya o destín
d'o tuyo amor, liga-me
con totas as glarimas
que marchan en os ríos
d'a tristura e buscan ir puyando
enta una mar en alto, liga-me
con un nugo sagrato, aunito
a tu s'esbafarán os camins míos,
que yo puye con tu
goyoso e bien casato
por os escalerons d'o paradiso,
que con as tuyas alas buele
e que con tu me pierda
ya sin más recuerdos
por os más blosos zielos, azulizos.

Reculle a mía bida
como pardal chicorrón
que cayó d'o suyo niedo,
ista alma mía, que en tu reza,
ya no puede bolar indo ferita,
cura-me e portia-me con tu
en ixa tierra tuya
do reina l'alegría
y esisten os miraglos,
allí s'ubrirán os míos güellos
e marcharán os suenios falsos,
d'o mío esprito irán fuyindo
ixos bardos e ixos furos rayos
que enta tu no me dexaban
ir bolando,
liga-me, liga-me
muito, muito fuerte,
lo que siga mío a tu nuga-lo
e que no faiga yo res,
que solamén baiga güellando
lo que os tuyos güellos güellen
e que as mías parolas digan
lo que tú dizes,
que a mía asperanza
nomás siga lo que asperes
e sigan os míos suenios lo que suenies,
que os camins que yo pise
sigan camins que tu deseyes,
que a bida en yo pinte
con as colors que tu creyes,
que os míos güellos brilen
con a tuya polideza
e que perén te beigan.

Aculle en tu iste corazón,
aimata eterna,
porque en o tuyo amor
ya me trobé a yo mesmo
e ya sólo quiero ser lo que tu quieras;
libertá.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

29 de abril de 2016

SÓLO A TU TE BEIGO

Sólo a tu te beigo

Yo ya estoi canso,
¿e lo estás tu?

Agora sólo quiero ser
lo que soi, lo que somos.

Yo no sé
si seguiré sufrindo,

pero seré
e afirmaré lo autentico,

tota altra cosa
la aguaitaré como a una boira

fiera sobre un zielo
de berano.

Yo ya estoi canso,
e dexo as maletas que portié

ta la gara equibocata,
las dexo e me'n boi

con a libertá.
Aguaito

unos güellos que m'aiman,
ascuito

e digo parolas que no mienten,
oraré

en boz alta
ta que me sientan as estrelas

que nunca naxen ni murión,
ixas que tornan

os suenios de l'amor en poesía
e creyan unibersos

con ixa bondá eterna
que alzamos adentro.

Yo ya estoi canso,
e asinas está bien, tot lo dexo

en l'andana d'a ziudá d'enruenas,
o camín d'o zielo

prengo, ya sin más asperas,
ya sé lo que soi e lo que tiengo,

güellaré as boiras pasacheras
como un ziego

que recobró a bista
solamén ta las cosas de lo eterno.

Yo ya estoi canso
e con tu ya soi feliz, amor;

sólo a tu te beigo.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

Un poema en castellano con aragonesismos d'Andorra.

4 de marzo de 2016

Poema en castellano-aragonés: Piagordo nevau

Piagordo nevau
Foto: Forostierravertical

Piagordo nevau

Este nevasco
que a bonico va marchando,
me va escoscando l'alma.

¡Tantas añadas han pasau
dende nieves de niño!
De chiquitico càiban
nevazos como mundos,
y tenían la color de l'asperanza.

Àhura que todo
parece un libro amarillenco
me lavo estos ojos cansadicos
y veo

el mesmo cielo azulenco de la infancia,
los charcos d'aguas como espejos,
el mesmo cabezo de Piagordo
que reza y marcha cara'l cielo,
me veo l'alma de vagamundo
que ya piensa en nuevos mundos,
y tanto amo esta tierra

que a muesos, a muesos,

yo mincharía d'amor
esas boiras blanquinosas que me besan
dende lejos,
esa nieve que ya regala
y s'esfilorcha en mil riícos
que s'ajuntan al melico de la vida,
comincharía
las flores pansicas de l'almendrera,
que en su juguesca d'inocencia
como yo perdieron
su primavera,
y mincharía a muesecicos
las casetas de piedra
que como yo van càindo
y ya s'escachan
y al cielo abiertas rezan y ya piensan
en otros universos sin más penas,
ay, ay, yo mincharía

mi soledá,

esta soledá que mi esprito no cambèa
por l'oro de mil reinos,
pues soy un vagamundo
que dejó Dios olvidau por los caminos
pa' ir amando sin cansera todo aquello
que nenguno quiere amar;
yo soy la pajareta en el disierto
bailotiando entre roseras de los sueños,
soy un monchón en el verano
cuando s'han segau los trigos,
sin carrañar a más pajàros,
sin aparar más fríos cierzos,
albandonau mi cuerpecico en el ribazo
y dispués en la falsa de l'olvido,
soy palabras que cuasi ya s'han muerto,
que s'aduermen y sueñan
con amaus sasos y varellos
donde dondean y alientan los recuerdos
de las almicas más buenas de los cielos
al canto de las luminarias más bonicas,
a l'amor del fogaril de las estrellas
d'aquellos que tanto, tanto amemos
y ya se fueron.

Este nevasco va gotiando
a bonico, a bonico... en mi corazón,
y a la fin con mí s'ajunta,
en mis pozos y nochecicas con luceros,
y ya marchamos cara galaxias sin dolores,
vagamundo soy d'aquello que no muere,
vagamundo soy d'amores,
el sol m'amorosea cuando repecho
por la costera más lejana
y voy por mi endrecera de poeta
hacia montañas azulencas
d'otra infancia,
y ya olvidau todo lo que fueron
angunias y tristezas,
me dejo llevar
como un aladro de silencio
por el gran sulco de la vida.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

31 de enero de 2016

En yo lo tuyo zielo

Biñero e zielo
Foto: Chuan Ch. Bielsa

en yo lo tuyo zielo

bi ha una nuei
que plega

cansa

con un silenzio que s'atura
sin tiempo

en calma
zarramos os güellos

ye como una boira
que en un inte o misterio
debanta

e tot camina e marcha

e lo que yera claro
ya ye buedo

escureldá

e o camín
se torna suenio

soledá

da-me
aimata
lo que de tu yo quiero

a bondá
d'a tuya alba
e un amor ya sin deseyos

yo ya no busco más
en puestos muertos

t'agafo d'a man
desaparexco
e dexo
que tu me'n lebes
dillá de tantos fuegos
e fumos que se'n ban

da-me
aimata
o tuyo aliento

serás o biento e l'augua
que me caleban ta despertar
de tanta guambra

sagrato beso
en a radiz
d'a mía alma

os tuyos güellos
debantarán entalto
istos disiertos

chardín eterno
será en yo la tuya cara

e i beyeré lo que buscaba
sin saper-lo
e no se'n yera ito

aimata

en yo lo tuyo zielo
en yo lo tuyo esprito

lo paradiso

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

11 de enero de 2016

Flors en o zielo

Suenio d'o lusco
Foto: Chuan Chusé Bielsa

Flors en o zielo

bi ha almendreras
en a mía alma
con colors de paradiso

ixas son las que yo aimo

no quiero beyer ya más
chelatas flors
en mundos falsos

tantas friors amortoron
tantas primaberas
e beranos

agora cuan beigo
flors de zielo sobre a tierra
en o peito las alzo

ta que perén den fruito
aquí dentro
en un ortal sagrato

e ya sin aturar aguaito
ixe miraglo
d'a cullita eterna

agora marcho
por a bida como si tot
ya ese marchato

e amors e simiens planto
a l'emparo d'una estrela
que no mata cremando

do en os campos
tampó chela

t'aimo
muller mía que bibes
en os altos
unibersos d'a belleza

enta ixe chardín tuyo
a canta mía debanto

perén seguindo a endrezera
que siñala o tuyo paso

Chuan Chusé Bielsa Alquézar

3 de enero de 2016

A mar e l'amor

O tiempo amariello
Foto: Chuan Ch. Bielsa

A mar e l'amor

Sisquiera
te tenese a tu

e cosa más.

Sisquiera la mar
m'acullise en a man
como a un ánchel
sin alas,
como plebida ya cansa.

Sisquiera podese biachar
enta tu
ya sin más distanzias.

Aquí tot me fa mal,
tot ye luz cremata
e fumo d'a mía alma;
glarimas que te buscan.

Sisquiera fuese blanca
luz en luna tuya,
amor que te contempla, aquí
tot biene e tot marcha
e ye un planeta de tristura.

Aquí oblidata l'alma
s'amorta, tota enrunata
de zenisa, aquí s'aduermen
sin calibo grisas purnas
sin o fogaril d'a tuya casa.

Sisquiera en un inte
fuese o más pobre
d'os pobres, aimata,
asinas me'n irba
con as tuyas alas
dica o tuyo país,
sisquiera l'arca
d'a mía alma la dexase
astí en a tuya placha,
asinas a mía bida
despertarba con as olas
en a mar d'a tuya alba.

Sisquiera cosa
asperase aquí, serba feliz
dexando tanta guambra.

Allora m'abrazarbas,
aimata, como una nobia santa,
m'albandornarba
en o tuyo peito, naxerba en o leito
d'o tuyo zielo
contemplando a tuya mirada,
yo ya no bolarba,
bolárbanos,
a musica más alta
saludarba o retorno
d'o paxaro emigrato,
l'amor cantarba por nusatros.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar