GOYOSA AÑADA NUEVA 2023
BON ANY NOU 2023
FELIZ AÑO NUEVO 2023
Chuan Chusé Bielsa
GOYOSA AÑADA NUEVA 2023
BON ANY NOU 2023
FELIZ AÑO NUEVO 2023
Chuan Chusé Bielsa
NO PAROLAS MUNDANAS
Caminaba por as carreras
iluminatas;
árbols de Nadal
en as plazas, en bellas casas tinglaban
buenos deseyos de colorez.
A temperatura yera ideyal
ta dexar-se levar
a o compás d'o sin-tiempo,
no bi eba deseyos
ni en os pasos ni en as asperanzas.
Dexé as carreras prinzipals
con as suyas engalanatas estrelas e figuretas
abocando a suya luminaria sobre tot,
me fiqué por carreras disiertas,
ya con luz más pobreta; bi eba
cantons invitando a la intimidá,
a tresbatir-se en a nuei.
E aparexiés tu,
me clamés dende luen,
pronunziés o mío nombre con ixa
alegría d'os tuyos güellos: "¡Chuan!"
E aparexiés en o mundo
semiescuro, dende a radiz
m'iluminés como un ánchel.
Porque t'aimo, anque en os días
poco nos veigamos, porque con tu
abito en os suenios e volamos
como paxaros nueiturnos.
E anque sigamos camins
aparenmén diferens, t'aimo,
e ye a mía luz veyer-te
cuan asinas a Luz quiere.
E fablemos d'o tuyo nuevo treballo,
d'os orarios de treballo,
de bels compañers conoxitos
de treballo. E yo, abstrayito, vivindo
en as tuyas parolas, en o tuyo rostro polidismo.
Feliz como un nino por retrobar-te,
ser privilechiato por aimar-te e compartir
o mesmo espazio. E no bi abrá
un amor con más terneza
ta paxaros u corazons umanos,
amor zanzero en uns atros universos.
No parolas mundanas,
sino dizir-te
ese quiesto:
"yes a mía carrera iluminata, yes
o sol en o mío lusco, e sin saper-lo,
presenzia que me vanta
dillá de tota estrela, tardano amor
que encara enchega
os míos versos".
No parolas mundanas, sino dizir-te:
"abraza-me, muller con a que viacho
enta l'amor en os divinos suenios,
feliz en a presenzia
tuya, a vida mía en fiesta".
E nos felizitemos o Nadal
con corteses parolas,
fablando de zenas en familia.
Dimpués vanté a capeza, poetico,
te dizié: "cuan yera nino, ixas chiquetas luzes
yeran ta yo lo paradiso".
Pero, con corazón ubierto,
millor ese adibito: "yes tu agora, amor,
ta yo ixe edén."
"Muito gusto de veyer-te", te dizié
en despedir-nos, fuerte e con un tono
que bien significaba, traduzito:
"¡poder veyer-te,
sentir-te, amor mío,
yes alto goyo en os míos suenios, nos aimaremos
güe por ixos zielos, nuestro será
l'universo d'a inozenzia".
E m'amorosiés.
Dimpués, volando,
nos perdiemos
en a nuei.
© Chuan Chusé Bielsa
GOYOSO NAXIMIENTO
Qué naximiento querérbanos
en iste momento.
Una luz de nino chigán
que vaiga dillá
de toz os imposibles.
A tu t'adedico os mios espazios
e paisaches, amor.
E plegarán olas d'o tiempo
sobre as mías plachas,
inasperatas esferras,
e plegarán roídos d'o mundo
dende tan luen.
Pero yo... ya en un atro puesto,
pero yo, como Buda,
veigo e no veigo cosa,
siento e no siento cosa,
toco e cosa toco.
Pero a tu te veigo, amor,
e te siento e ye amoroseo
ta yo tanta terneza.
Qué quérerbanos en iste momento...
Ser o que somos e oblidemos bel día
baxo allenos agüerros.
Remors d'infiernos;
Siento e no i siento.
Visions que creban l'armonía;
Veigo e no i veigo.
Pero, amor, a tu si t'atiendo,
viene, e con tu me'n iré,
con tu tornaré
a ser o nino que veyeba
en cualquisier luz chiquinina
tota la luz.
© Chuan Chusé Bielsa
FELIZ NACIMIENTO
Qué nacimiento querríamos
en este momento.
Una luz de niño gigantesca
que vaya más allá
de todos los imposibles.
A ti te dedico mis espacios
y paisajes, amor.
Y vendrán olas del tiempo
sobre mis playas,
inesperados vendavales,
y vendrán ruidos del mundo
desde tan lejos.
Pero yo... ya en otro lugar,
pero yo, como Buda,
veo y no veo nada,
oigo y no oigo nada,
toco y nada toco.
Pero a ti te veo, amor,
y te oigo y te acaricio.
Qué querríamos en este momento...
Ser lo que somos y olvidamos un día
bajo ajenos otoños.
Rumores de infiernos.
Oigo y no oigo.
Visiones que rompen la armonía.
Veo y no veo.
Pero, amor, a ti sí te atiendo,
ven, y contigo sí me iré,
contigo volveré
a ser el niño que veía
en cualquier pequeña luz
toda la luz del universo.
© Chuan Chusé Bielsa
LUEN D'AQUÍ
Luen d'aquí
os yermos son silenziosos,
una fuen con as suyas parolas,
tan calmas, me fabla.
Luen d'aquí
perén aspero atras añadas,
tan altas.
Remero ixa poesía
que teneban os días,
yera nineza la plevida
u o sol a la tardada;
tot aimaba.
Luen d'aquí,
camins amagatos entre as fuellas,
vida que perdié sin parar cuenta,
luscos e falsas do uno ora
como un nino.
Agora aspero
retornar a ixe disierto
e que m'aculla
a tuya armita silenziosa,
aguaitar en ixos zielos
un siñalín d'o qu'he perdito.
D'o tiempo no en conoxié cosa,
de nino pasé a viello,
luen d'aquí me trobarás
en espullato agüerro,
o viento me i portió una primavera.
Agora repleco que caleba
en a vida ya en primeras ir aimando,
no estrafollar oras e oras sin sentito,
que caleban abrazadas, sin aturar
emplir-nos de cariños.
Oblidar tota la resta.
Tanemientres m'aimabas
yo aimaba estapenzias
(e no sé ni o que feba),
luen d'aquí, si m'asperas,
veyerás que a la fin he comprendito.
© Chuan Chusé Bielsa
TA NO MORIR
No, no proibirán
os besos a o silenzio,
anque tot en ista tierra
seigan ternes prebatinas
ta rematar con a terneza.
Besaré os zielos e as boiras,
no podrán proibir-lo, besaré
os camins e o polvo, as peñas
grans e chiquetas, besaré
almendreras u oliveras, zireseras,
laurelers, bisas en pinadas, niedos,
árbols d'o paradiso, besaré
a color e a canta d'os paxaros
en as libres selvas.
En ista fin d'os tiempos besaré
e abrazaré, anque muertos
os labios e os didos deseyen
t'aimar uns atros labios,
t'amorosiar una atra piel.
E besaré l'airera
que escoba os campos,
e besaré as colors
d'o sol cuan diz adiós,
abrazaré a la nuei
e a l'alba abrazaré en as carreras disiertas,
no bi abrá lais ni chendarmes
que me priben d'abrazar
a la mía aimada,
e no importa guaire si proíben fer l'amor
con a suya luz e l'asperanza.
As zaborras besaré
d'albandonatas caseticas, a femenina
espalda d'as tardadas,
labios d'augua, besaré as maxiellas
vrioletas u azulencas
d'una cordelera de montañas.
E poderba
morir besando
tot ixo que aimo, a carne
tremolosa d'as estrelas,
luminosos paradisos, os miraglos
d'a inozenzia,
poesía reclamo
ta besar o imposible,
porque uno muere
de no besar ni abrazar nunca.
E beso lo día que remata
e o día qu'empezipia,
as parolas beso d'ista fabla mía
que ta cutio quieren sin más besos,
os paisaches más bonicos, moribundos,
implo d'abrazadas, e prengo
d'a mano a la muller que bien adentro aima,
o suyo vientre beso, peitos, güembros
recorro con os didos,
o fruito nuestro
a cada inte naxe en contemplar-nos.
© Chuan Chusé Bielsa
SI PERÉN FUESE VERANO
si perén fuese verano
vivirba yo en os yermos
musica d'o viento
e sol allá en os altos
si perén fuese verano
abitarba yo en silenzio
bien rezarba e ixe estarba
solamén o mío treballo
e quedarba o mundo lexos
si perén fuese verano
serban amigos paxaros
e os ripazos serban leitos
si perén fuese verano
cosa nunca me mancarba
tota aspra-xuta tierra
serba la mía ampla casa
si perén fuese verano
luz e yerbas yo mincharba
zaga tronadas beberba
amorrando-me en charqueras
si perén fuese verano
libros d'o zielo leyerba
e güellarba entalto-entalto
si perén fuese verano
e dondiarba por os planos
e por sasos e varellas
caminarba enta montañas
que s'amuestran azulencas
si perén fuese verano
pocos fredos bi aberba
en a vida yo vivirba
allá en tucas de nineza
lexos d'ixo que en o mundo
tornó a vida boiralenca
e tan muerta e trista-trista
que perdié tota alegría
si perén fuese verano
yo vivirba la mía vida
e abitando en alta armita
d'ixe vientre yo naxerba
e morirban as tristezas
en os altars d'o silenzio
solo ixo ya calerba
© Chuan Chusé Bielsa
QUÉ ESTRANIO TOT
Qué estranio tot,
qué alleno,
como si iste mundo
fuese una dolenta
fantasmagoría.
Qué estranias imáchens,
qué dolors aparexen
sin razón, que luz
apagata.
Antis os paisaches
quereban perdurar,
antis
os zielos quereban
ser bien escoscatos.
Antis as parolas teneban
a sapia d'a tierra,
antis os árbols
sonrisaban, antis
a vida teneba una promesa.
Por ixo agora me confío
a o tuero d'a inozenzia, final.
Busco a belún
a qui le cuaque a cansera divina
d'os luscos, que leiga
libros de poesía amarillenca
por os camins sin dengún.
Busco silenzio, y ye cuasi imposible
trobar-lo, m'engalzan ixos roídos
d'o mundo que fan que tienga
por afortunato a qui marcha d'aquí.
Busco cualcosa
que se troba muito luen e bien zerqueta,
busco a paz que dentro bi ye, como en luna
sin chilos e sin asperanza.
No busco
a personas d'o mundo, te busco
a tu, a tu que aprezias
os amoroseos d'a bisa e no d'o tiempo,
te busco e sé
que a puro de prebatinas te trobaré
en o disierto venindo d'os azuls
d'os mons d'a fantasía.
Qué fiero lo mundo
si tu no venises, e anque bi abese de minchar
en a mesa, e anque arribasen nuevos días,
e anque veyese
plegar as fiestas t'atros,
si tu no venises dende adentro
tot en yo fracasarba.
Qué estranio tot,
o soniato e o perdito, cuántas
añadas vivitas ta saper
que o ganato ye espuña e güesos
sin a presenzia d'o tuyo amor.
Quiero abrazar-te, e sé
que yes bien amán, pero manca
ixa venita tuya encara, pleniza,
retuna, estoi aquí.
Quiero abrazar-te e tresbatir-me
en a tuya inozenzia, oblidar o mundo,
que rematen falsedaz e viengan
añadas diferens en universos interiors.
Aquí remató tot, e mesmo ixo
ya no importa guaire, o chelo m'ha ganato
a partita, busco
una casa lexana, un camín
do trobar-te.
© Chuan Chusé Bielsa
QUÉ EXTRAÑO TODO
Qué extraño todo,
qué ajeno,
como si este mundo
fuera una mala
fantasmagoría.
Qué extrañas imágenes,
qué dolores aparecen
sin razón, que luz
apagada.
Antes los paisajes
querían perdurar,
antes
los cielos querían
ser limpios.
Antes las palabras tenían
el sabor de la tierra,
antes los árboles
sonreían, antes
la vida tenía una promesa.
Por eso ahora me confío
al leño de la inocencia, final.
Busco a alguien
que aprecie el cansancio divino
de los crepúsculos, que lea
libros de poesía amarillenta
por los caminos sin nadie.
Busco silencio, y es casi imposible
encontrarlo, me persiguen esos ruidos
del mundo que hacen que tenga
por afortunado a quien se va de aquí.
Busco algo
que se encuentra muy lejos y muy cerca,
busco la paz que dentro estará, como en luna
sin gritos y sin esperanza.
No busco
a personas del mundo, te busco
a ti, a ti que aprecias
las caricias del viento y no del tiempo,
te busco y sé
que mucho lo intento y te encontraré
en el desierto viniendo de los azules
de las montañas de la fantasía.
Qué horrible el mundo
si tú no vienes, y aunque haya comida
en la mesa, y aunque vengan nuevos días,
y aunque vea
cómo llegan las fiestas para otros,
si tú no vienes desde dentro
todo en mí ha fracasado.
Qué extraño todo
lo soñado y lo perdido, cuántos
años vividos para saber
que lo ganado es arena y huesos
sin la presencia de tu amor.
Quiero abrazarte, y sé
que estás muy cerca, pero falta
esa venida tuya todavía, plena,
rotunda, estoy aquí.
Quiero abrazarte y perderme
en tu inocencia, olvidar el mundo,
que se acaben estos días y vengan
años distintos en universos interiores.
Aquí todo ha terminado, y ya
no importa mucho, el frío me ha ganado
la partida, busco
una casa lejana, un camino
para estar junto a ti.
© Chuan Chusé Bielsa
UNO S'ENAMORA
Uno s'enamora
de parolas, cuan ye nino
u de mesache.
E vienen aireras
que fablan o que aimas,
e vienen plevidas
con olors d'o tuyo zielo.
Uno s'adentra
en o bardo u en o polvo
d'una tierra.
Vena uno se torna
d'oliveras u almendreras,
laurelers, figueras, fuscos
camins, s'amorra uno
a auguas de charqueras
de salvaches boiras, uno
ye güellos ta paisaches,
fuella en o zierzo, luscos
que uno bebe a gargalé.
Uno se torna bel día
plana u varella, uno
se torna mon puyando alto, uno
siente en cada cosa as parolas
que han crexito
en a suya alma, uno
crema como flamas
en fogaril de casetica de zaborras.
Uno s'enamora
cuan encara crexen como radizes
as ilusions, cuan encara
tot ye chardín de nino, con aromas
desconoxitos; dengún poderba describir-los
sin parolas d'adentros.
Uno s'enamora
d'una fabla cuan encara la vida
ye un misterio inabastable, uno
s'enamora, s'enamora, ye amor
feito de parolas
que acarona sin remeyo,
e mesmo cuan en a tuya tierra cuasi toz
chirón a capeza a ixas parolas,
cuan ya han decretato politicos
a muerte d'ixa fabla, cuan
ya os paisaches mesmo ploran,
mutos, mutos
(por manca de cariños
bi ha aspros silenzios),
continas aimando e aimando
como en suenios, sin saper por qué,
sin saper si tendrá ya bel sentito
ixe amor tan gran como universos,
perén chugando como un nino
con vozes e luzes d'inozenzia
en a falsa d'as estrelas.
© Chuan Chusé Bielsa
ME CUACARBA
Me cuacarba
una casetica en o yermo,
solenca,
ta vivir solo con tu.
Me cuacarba no minchar cosa,
alimentar-me de zielos e boiras
con tu. Me cuacarba
beber-te, que tu
fueses a mía augua.
Me cuacarba morir
ta que tu me vivises,
me cuacarba volar
con tu en a tuya airera.
Me cuacarba
renunziar a tot
o que no seigas.
Me cuacarba
no veyer más pantasmas
que aparexen con tresoros
que en tinglar desaparexen.
Solo a tu
me cuacarba veyer-te.
¿E qué aspero?
Yo ya no aspero cosa
ni a dengún, pero t'aspero a tu.
Suenio con silenzios ta sentir-te,
suenio con toz os silenzios d'o mundo
en bella casetica oblidata,
suenio con soledaz ta trobar-te,
tota la soledá t'aimar-te,
porque quiero achuntar-me
con o que perén estié, que tu seigas
o mío cuerpo muerto
e a zenisa mía e l'aire en os paisaches
que aimé, que tu seigas o mío unico
orizón, doncas o mon mío se cremó.
Que tu seigas l'alba d'o mío lusco.
Si morié a os deseyos, que tu
seigas o mío deseyo, que en os disiertos
seigas a unica viachera que me trobe,
ya que perdié a ilusión por totas as cosas.
Si aimo, que tu seigas o mío unico amor.
© Chuan Chusé Bielsa
VIENS
T'asperé
durante tantos años,
güellando enta debán
entre as enrunas,
tiempo muto,
do tot marcha
cuasi siempre sin sospresas.
No sé si yera
yo perdito, creigo
que a luz yera
la d'o lusco.
T'asperé e t'asperé
en gara do asperanzas
son sembratas.
Yera
yo ya canso de dondiar por as vías,
as añadas, de veyer un mundo
con paisaches ya macatos.
Viene, amor, ixe
yera o reclamo e o esdevenidero, viene,
amor, dende ixe tiempo
do uno vuela e ye paxaro
dexando-se arrozegar por bel azul
u por bisa enamorata.
Si viens a vida encara
tien sayeta e altaria, si viens
o mundo dexará a suya consistenzia
de pìedra e dolors, si viens
bi abrá nueva inozenzia
e nineza allá en os altos.
Asinas asperaba, a güellada
tentata de canseras,
encara cualque lumineta
en bel cantón d'os güellos
asperando veyer-te bel día debán,
dende a boira a bonico columbrando-te,
remaner aturata e dexar
as maletas en l'aire.
Güellar-te, volar.
E veniés como alas,
sí, veniés,
cuan os reloches ya iban aturando-se,
o pelo retallato, muller
d'alba, veniés con tanta
priesa por dezaga, como airera
sagrata, dende do
yo no podeba veyer-te,
m'agafés en un sospiro d'a mano
e por o zinto, de sopetón
una abrazada, me portiés
volando, volando, astí
do perén me cusiras.
© Chuan Chusé Bielsa
SÓLO DIZIR-TE
Sólo dizir-te
que ye estato bien polito
retrobar-te
dimpués de tanto tiempo.
Veyer o tuyo rostro
retallato entre un peinato
nuevo e elegán,
o tuyo refulchir entre as colors
d'a vida,
sentir a tuya voz como una fuen
conoxita, beber as luminetas
d'os tuyos güellos,
amorosiar a tuya augua.
Sólo dizir-te
que escribo iste poema
como rajante goyo, amanexer
dimpués d'una ausenzia
tan luenga en o verano e que a yo
m'ha parexito como una tristura,
sólo dizir-te que güe
sonaban enchugarditas campanetas
(yera día de fiesta
en o corazón).
Sólo dizir-te
que aimar-te debán de tanta chen
ye estato difízil, t'ese
quiesto dizir tantas cosetas
como qui fabla carizias, caldrá
asperar a trobar-nos en a espuenda
d'o nuestro mar t'amorosiar-nos
como ondas bandiando-se
abonico, abonico.
Sólo dizir-te
que ye estato bien altizo lo día
iluminato por os tuyos
güellos e labios, ye estato
un beso luengo, entre tanta chen,
sentir o sol d'os tuyos didos
esbarizando-se delicadamén
por o mío brazo
con tanto amor en despedir-nos,
aunitos en un inte.
Sólo dizir-te
que ye estato un bien delicato regalo
sentir as tuyas parolas amorosas
baxando a voz, amagando-las d'a chen
e d'o mundo, tan bonicas, tan bonicas,
plenas de tanta intimidá e terneza,
fuyindo enta ixa fuen
tan plena d'inozenzia
que nos pertenexe.
© Chuan Chusé Bielsa
fabla-me Amor
fablas e yo siento
ó fabla-me tu
en a tuya fabla de Silenzio
si me trucas a altas
oras d'a nuei
t'ascuitaré
t'aculliré en o leito
mío d'estrelas
t'aimaré
fabla-me e que seigas
tu l'orichen d'as parolas mías
fabla-me e seré baseta
acullindo as gotetas amorosiando
d'a tuya plevida
que tu seigas
as radizes
e os rechitos e l'aire
d'a mía vida
me veyes Amor
ya retallato en o lusco
bebendo a definitiva
luminaria
prene-me en as tuyas mans
portia-me en a tuya paz
aquí no quiero tornar
replequé ya las lizions dolorosas
e bi soi espullato
voi dexando istos paisaches
que tanto aimé pero que agora
como yo marchan t`adentro
pero tu fabla-me
redimirás os días que i vivié
emplirás a seca fuen
con os tuyos vocables miraglosos
musica d'oro
dende os caños d'o misterio
ye bien majo iste lusco
saper que aquí bien luego
tot rematará
yo no quiero i tornar
serba o fracaso absoluto
pisar o polvo de nuevo
de más e más camins
veigo as tuyas colors de naximiento
e siento as tuyas parolas como viento
ultimo e primerenco
fabla-me fabla-me tu solo
Amor
defuera de tu no bi ha Vida
© Chuan Chusé Bielsa
ta do nunca cosa estió imposible
aparexes en os míos suenios
e astí t'aimo
somos dos paxaros
volando
entalto entalto
dillá de tota buega
somos dos aimans
ta cutio chóvens
¿por qué perén
o tuyo zielo ye o que canto?
¿por qué cuan capuzeo
en ixos güellos que m'aguaitan
me lavo e naxco
en virchen río?
¿sabrás bella vegada
o que siento cuan te siento?
crexe o goyo
e a primavera ye un sonriso
o que perdié en a vida
se torna luz de nino
si fuese de nuei
te veyerba e i serba l'alba
con tu volarba
anque no tenese alas
con tu soniarba
anque no tenese suenios
con tu viacharba
ta veyer os universos
do tu vives
descansarba
¿por qué deseyo dar-te
o que yo tiengo
por qué busco amorosiar-te
anque seiga en a distanzia
por qué un inte nuestro
compartito ya ye eterno
por qué parolas tuyas
son perfumo en ascuitar-las
por qué t'aimo
e a tu vuelo?
e nos n'imos
como ánchels
enta adentro
enta o zentro
do Amor vive
ta do nunca
cosa cosa
estió imposible
© Chuan Chusé Bielsa
l'oro d'os disiertos
aimo ista lengua porque
ye lengua de poesía, cuan
le soi fidel tiengo como regalo
a más bonica amiga
aimo ista lengua porque
pertenexe a o mundo que no muere,
porque a suya polideza ye intima e anque
pase o tiempo cualsiquier coseta d'ella
ye a grazia mesma
aimo ista lengua porque
la fablón os sers que más aimé
en a tierra
sí, aimo ista lengua porque
aimo a poesía
e asinas me'n voi por os camins
aimando
e asinas tiengo aquí una patria
que alzo bien adentro
tiengo una lengua ta orar, tiengo
una lengua amorosiando
tot ixo que nombra, tiengo
una casa cuan marcho por os mons
e charro con os zielos,
as piedras, aireras e paxaros
me fablan con as parolas que aimo
si me quedase solenco, me quedarba
con Amor e con vocables
con os que m'alimento, puyarba
cada día ta l'armita silenziosa,
caminarba abonico enta os adentros, ofrendarba
blosa poesía, luz d'as nueis e os días,
l'oro d'os camins e d'os disiertos
© Chuan Chusé Bielsa
VESTITOS AZULS
me cuacan as colors
que creyas con os tuyos güellos
son as colors d'a inozencia
me cuaca o silenzio
d'a tuya casa
ta ir-ie cal puyar
dillá d'as boiras
me cuacan os azuls
d'os tuyos vestitos
me cuaca
l'aire que amorosea en plegar
a la tuya tuca
agora escribo como los ninos
porque soi un nino
e vivo de tu
vivié en un mundo que se desfá
mientres uno i puya
vivié en un mundo que
en creyer-bi m'alexaba d'as altarias
agora plega la zaguera chornada
e me cuaca la tuya casa azul
agora totas as distanzias
menan a o tuyo mon
e tot atro viache semella
bofa inquietú
me cuaca
plegar en os tuyos branquils
e asentar-me a o canto de tu
güellar-te
festellar en luz
ascuitar-te
e sentir l'amor
¿por qué caldrá
quedar ferito con totas as feridas
d'os mundos sin sentito
ta güellar enta tu?
sin tu o fogaril d'a vida
s'esmorteze e bi ha zenisa sin más purnas
plega alavez una tristura
más funda que totas as fondarias
pero
puyo a tu
puyo a la tuya casa de zielos azuls
dende do se veyen os paisaches más politos
puyo a tu
e ya tiengo istos güellos redimitos
© Chuan Chusé Bielsa
PUYAR EN CASA TUYA
Se pueden
perder añadas e añadas
por camins bofos
(cullitas de cascas
sin fruitos).
Se puede ir muito luen
ta plegar a dengún puesto.
Para cuenta, a la fin d'a vida veye:
Dios e tu, cara a cara,
tan solo a güellada enamorata.
Da-me un chardín en o disierto,
da-me una casa que seiga una armita,
da-me un zielo do pueda veyer-te,
da-me as nueis ta soniar-te,
á, viachar con tu ye viachar
verdaderamén e arribar dica o zentro,
universo sin buegas de l'amor.
Ya no quiero plegar
do abita la cansera, ya no
quiero ilusionar-me con más vuedos,
no, no quiero ser o monchón
arrullato en angunioso puzo,
quiero estar con tu, os tuyos
güellos debán e a calor
d'o tuyo día amorosiando-me,
agora sé
que solo en tu bi ha vida,
sí,
agora sé que sólo quiero aimar-te,
quiero que oblides as feridas mías,
o mío petenar por carreras en tiniebras,
quiero tornar en o punto de partida,
puyar en casa tuya e i remaner
contemplando-te.
© Chuan Chusé Bielsa
LUZ D'O PARADISO
Ta yo los paisaches
cuan os baña la tuya augua.
Ta yo lo silenzio
d'os tuyos campos contemplativos.
Ta yo a luz
que rechuman os tuyos güellos.
Ta yo a eternidá
d'a tuya güellada.
Plega un inte en o camín
de devantar-se, d'ir-se-ne con tu.
Qué soledá tan gran bi aberba
si no me güellases, si m'oblidases.
Sin tu a vida se morirba,
sin tu cosa tenerba un sonriso.
Plegó l'inte d'estar
a o costato tuyo, plegó l'amor.
E no ye un amor que enamora
e dimpués se torna traiduría.
E no ye bella alegría que dimpués
se torna angunia.
Cuan me chite, soniaré con tu,
cuan me vante, con tu
seguiré aimando, cuan te güelle
tendré unos güellos sanos,
Cuan marcho
por ixos míos disiertos
con tu me'n voi e ya me trobo
en o verchel d'o paradiso.
© Chuan Chusé Bielsa
güellos divinos
en a tuya luz vivo
e tiengo los tuyos güellos
qué marabilloso veyer
a traviés d'a perfezión tuya
dentras en yo por as ninetas
e escoscas a mía vida
yes tot o que tiengo
tot o mío tiempo e os espazios
me das o miraglo
de veyer con o tuyo amor
me lavo con a tuya augua
de zielo bloso altizo
con o tuyo amor tot s'aconsigue
con a tuya luz solo lo bien se veye
faremos ixo que nos pertenexe
caminaremos chuntos
os míos güellos renovatos
veyen con claredá infinita
os míos labios besatos
pronunziarán parolas vivas
tot o mío ser en tu vivindo
cada día
toz os míos intes ofrendatos
os míos suenios a tu aunitos
seré plevida
en a mar tuya de colors
seré o fidel pintaire
d'o tuyo amor
veyer con os tuyos güellos
ye l'arte más gran d'a luz
© Chuan Chusé Bielsa
ojos divinos
en tu luz vivo
y tengo tus ojos
qué maravilloso ver
a través de tu perfección
entras en mí por las pupilas
y limpias mi vida
eres todo lo que tengo
todo mi tiempo y los espacios
me das el milagro
de ver con tu amor
me lavo con tu agua
de cielo puro altísimo
con tu amor todo se consigue
con tu luz solo el bien se ve
haremos aquello que nos pertenece
caminaremos juntos
mis ojos renovados
ven con claridad infinita
mis labios besados
pronunciarán palabras vivas
todo mi ser en ti viviendo
cada día
todos mis instantes ofrendados
mis sueños a ti unidos
seré llovizna
en tu mar de colores
seré el pintor fiel
de tus amores
ver con tus ojos
es el arte más grande de la luz
© Chuan Chusé Bielsa
Nau enta o zielo - Isla sin a suya antiga mar
Foto: Chuan Chusé Bielsa
naus de l'amar
ye o unico deseyo trobar
a calma
a confianza en a mar
interior
tan gran
no como laco Aral
que se'n va sin danzes
no como airera que ya plega
sin cantas
no como luna que ya amanexe
con estricallatos paisaches
ye o unico deseyo veyer
a tuya cara autentica dillá
d'o tiempo que desfá
tot lo sembrato con ilusions
no como goyos
que agora son disiertos
no como tristuras
do antis se bandión azuls
vivos Titans con Saturnos
eternos
Martes abitatos por
eremitas
sols e planetas e lunas
que solo brilan dentro de tu
allá invías as tuyas naus
como un Enrique o Navegán enta o infinito
e dexas cualsiquier atro destín
(cosa importa que beluns
encara te rechiren en antigas cheografías)
yes o contemplaire de l'Alfa e de l'Omega
ixo que no esiste
en o mundo d'a vanidá
© Chuan Chusé Bielsa
naves del amar
es el único deseo encontrar
la calma
la confianza en la mar
interior
tan grande
no como lago Aral
que se muere sin danzas
no como viento que llega
sin canciones
no como luna que ya aparece
con hollados paisajes
es el único deseo ver
tu cara auténtica más allá
del tiempo que deshace
todo lo sembrado con ilusiones
no como gozos
que ahora son desiertos
no como tristuras
donde antes se columpiaron azules
vivos Titanes con Saturnos
eternos
Martes habitados por
eremitas
soles y planetas y lunas
que solo brillan dentro de ti
allá envías tus naves
como un Enrique el Navegante hacia el infinito
y dejas cualquier otro destino
(nada importa que algunos
aún te busquen en antiguas geografías)
eres el contemplador del Alfa y del Omega
eso que no existe
en el mundo de la vanidad
© Chuan Chusé Bielsa
Augua d'os zielos
Foto: Chuan Chusé Bielsa
A TU ESTOI LIGATO
A quí estar ligato
sino a tu,
luz que m'abitas,
en tu bi ha ternezas
que nunca nos dexan,
que no son escarnios
(doncas bi ha miraches
que amor parexeban).
A qué estar ligato
sino a ixa bondá
que va con nusatros
cuan aquí en a tierra
toz ya se'n son itos,
tot ye un vuedo aquí
e do bi eba luz
ya bi ha escureza.
A tu estoi ligato,
en tu confío e a tu
m'agafo como a la zaguera
nau en a ripera,
con proa enta altarias.
T'aimo,
compañera d'eternidá,
t'aimo,
dillá d'as galacsias
t'aimo,
bebié d'ixe vino,
l'airera no traye
más remeros tristos,
t'aimo
e con tu ta cutio
me'n voi ta ser uno.
Ai, amor ya mío,
me cal
luz d'as verdaderas,
ixa que acubillas,
ai, amor ya mío,
parolas sinzeras
me calen,
asinas me siembro
en o paradiso,
tan canso me trobas,
ya cuasi muerto e en a escureldá,
reculle-me e portia-me
ta cutio en os güellos.
© Chuan Chusé Bielsa
PATRIA ETERNIZA
tener aquí a patria trencata
no deseyar aquí
denguna patria de bardo
vivir aquí en falsa disierta
tener aquí o deseyo en alto
tener a patria adentro
e enta dentro esvolazeas
sin más buegas en tu
e sin más canseras
a luz aquí ye zenisa
e son calivo as estrelas
tiens aquí como tresoro
una ambosta de feridas
no bi ha patria aquí abaxo
no cal casa entre dolors
con a tuya fabla muerta
puya altarias
(as parolas más bonicas
son as alas)
enta o zielo puyan mons
tener patria
do dengún pueda furtar-la
do dengún escarnio esista
tener patria
en a más intima armita
(luminaria
o siñal d'o corazón)
aduya ta o camín
dizir adiós
aquí
sin más rancors
patria morediza
a luz güella a la fin
paisache fabla amor
dentro de tu
patria eterniza
© Chuan Chusé Bielsa
AU RETROBATA
Dar-te tot, ser
funda cantara,
augua de fuen
do vives tu,
cansa asperanza
que quiere aimar-te.
Veyer-te quiero
e quiero a luz
d'a tuya cara,
emplir-la a besos,
beber os güellos
d'a bondá clara
ta no ser ziego
(beber o zielo).
Si con pensadas
podié trobar-te,
pensar yo quiero
o que te cuaque,
si con pensadas
d'a mía gabia
podié escapar-me,
volar yo quiero
como paxaro,
libertá alta
por ixos zielos
que tu me vantes.
Seré silenzio
ta que me fables,
ta que os paisaches
que tanto aimaba,
que ya callaban,
de goyo canten.
Si con pensadas
podié abrazar-te,
seré en l'airera
fuella de l'aire,
quiero ser uno
con qui a yo m'aima.
Serás o viache
que me mancaba
(yera perdito),
puedes levar-me
do a tu te cuaque,
por as altarias
seremos ninos
chugando en danze
(falsa sagrata).
Perén aimar-te:
somos dos alas,
au retrobata.
© Chuan Chusé Bielsa
DESEYO UNICO
Escribir en a pelleta que perén se debantará sobre os zielos. No creyer en mentiras e asinas fer prodichios con o esprito d'as parolas (con a pensada en l'aire) bibrando dende o corazón.
Creigo en l'augua más funda, en a plebida d'augua biba, en o río en mar ultima, en a boz d'o miraglo
Creyar con luz dende as mesmas rayadas d'o lusco, dende a mesma radiz d'un totpoderoso silenzio.
Tot poder fluye por as benas de l'árbol enzeso e cremato en a crosta, que ye esistenzia e que rebilca en a medolla.
Dizir parolas-enzendallo ta fogarils con tota la berdá flamiando entalto; creyer perén en a chera acubillata en o palazio d'a gran luminaria.
Fablar ta creyar, ta bantar o chusto deseyo, no asperar a que o sol esterior, con materia bueda, laboriosamén arrulle flamas moredizas en mundos de tristura.
¿Alcaso no son as millors parolas as ditas dende un alba retrobata. aunitos a la nuestra meitá tresbatita? ¿Alcaso as parolas sin audienzia allena no son as parolas autenticas? Parolas que a dibinidá siente, berdaders bocables. Creyar fablando cuan ya moriemos e naxemos en alto.
Bi ha parolas-fachendas sobre a no-cosa e bi ha parolas ta creyar a eternidá, parolas que s'achuntan con a luz e creyan dende a tieda divina.
Bi ha días de zenisa e bi ha días ta dizir o que será la bida cuan seiga pronunziato un corazón sin ya güellar a o mundo. Creyar paisaches zanzers (nieu u falsa de nino), cada inte bantato sin tiempo ye berdadera creyazión.
Bi ha bersos que solo ta morir son escritos e bi ha bersos que eternamén son renaxendo, dan fruitos en l'inte, goyo sin taca e sin escarnio.
No cal sino un amor desconoxito ta bantar o que dende siempre estiés, yes e serás: lai, parola en luz.
© Chuan Chusé Bielsa
ORO D'AMORS
Si quiers un amor,
busca-lo en altarias,
busca-lo en tu mesmo.
Brilan en o mundo
tan falsos diamans...
No abientes o tiempo,
o tiempo ye un oro
ta mercar o zielo.
No güelles bellezas
que no son que fumo.
Dexar ista tierra,
no i tornar ya nunca;
replegas e alzas
os diners ta l'alma.
Si buscas tresoros
troba-los do amors
en tu s'arrechuntan.
Yo no tiengo cosa
e asinas cuan muera
me'n iré en a calma
sin cosas d'afuera,
sin bardo ni casa,
sin más asperanzas,
sin ya rechirar
un sacre en a tierra.
Ya no tornaré
do bi ha cansera,
yo ya despullato
solo a tu te tiengo,
amor d'as entranias,
e no te perdié
cuan perdito yera
por camins de guambras.
Ye triste güellar
e veyer dezaga
tantas luminetas,
tantas ilusions
que estión bombolletas
(las punchas e esclatan).
Con tot sí m'aimón
os pais e os míos yayos
e una tía aimata,
moncha de clausura.
M'aimón os paisaches
que aimé con locura
(e m'aimó una gata
en goyosos años,
en ninezas yermas).
Que bel día viengan...
En gran luminaria
querese trobar-los,
querese comprar-los
con l'oro que tienga.
© Chuan Chusé Bielsa
o puesto sagrato
quí bibir podese
en puesto sagrato
silenzio portot
u cualque paxaro
cantando
quí rezar podese
como profesión
en puesto sagrato
quí tota la bida
entalto pasase
güellando as estrelas
que bien dentro brilan
en o corazón
malfurriato tiempo
d'a mía poesía
bibito tan lueñes
d'o tiempo sagrato
quí bibise siempre
en barella santa
perdita en os campos
e sin más razón
que dimpués d'a muerte
bolar enta os altos
qué tristura adentro
en o corazón
(a bida se pierde
luen d'ixe cantón)
o puesto sagrato
ixo quiero yo
quí bibir podese
do bibe l'amor
© Chuan Chusé Bielsa
e no caldrá ibierno
quí podese ser mon
e abitar chunto a o zielo
quí podese l'airera
besar quí l'airera fuese
quí podese finestras
d'amor ubrir bataleras
quí podese tener
casa en yermos verdes
vantar-me e roseras
beber en bel veire
silenzio a la puerta
d'una primavera
añadas sin días
cullitas sin tiempo
como una plevida
ya feita nineza
como bel verano
en falsas altizas
vivindo de veras
cuan no bi ha deseyos
ixo yo quererba
casa en libre agüerro
amor da-me alas
e seré paxaro
chugando en o viento
e milenta cantas
allá en o más alto
rezaré nombrando-te
ixo solo quiero
aimar-te e aimar-te
con tu yo volando
e no caldrá ibierno
© Chuan Chusé Bielsa
A vegadas me siento
como una alica en l'aire
(d'una canta de PABLO MILANÉS)
Estatos d'animo
Unas vegadas me siento
como pobre pueyo
e atras como mon
de multiples tucas
unas vegadas me siento
como un xervicadero
e atras como un zielo
azul pero lexano
a vegadas uno ye
manantío entre rocas
e atras vegadas un árbol
con as zagueras fuellas
pero güe me siento apenas
como lacuna sin suenio
con un embarcadero
ya sin barcas
una lacuna verda
inmóbil e pazién
poblata con as suyas algas
e molsas e con os suyos pexes
sereno en a mía confianza
confiato en que una tardi
t'amanes e te güelles
te güelles en güellar-me
Mario Benedetti
Traduzión feita por Chuan Chusé Bielsa
perén a luz
me'n voi por os campos
solencos
amigos os mons
amigas as bestias salvaches
varrenatos mundos
vos dexo dezaga
a tierra a la fin
ye plegata
nucleyars ibiernos
son ya como espatas
d'imperios
de guambras
si sentises putin
os chilos d'as mais
si veyeses putin
os ploros d'os ninos
millons e millons
fuyindo enta tierras lexanas
d'as ziudaz d'ucrania
en fas una enruena
si veyeses putin
cuerpos sin capeza
putin arrodiato
d'as suyas banderas
de sangre
putin o gran diaple
encara
l'azul por os altos remane
preba de lavar
locuras chigans
botons nucleyars
a o canto d'un ser ya sin d'alma
(encara l'airera
nos vuela en a cara
encara ninezas
chugan por varellas
dondea a poesía
encara en planetas
fan danze os paxaros
en paz azulenca
encara
e encara)
si veyeses putin
furnos que t'asperan
en l'inte aturarbas
de pura medrana
eternizas flamas
laminando-te
a chustizia encara
remane
cuentra tu
diaple putin
a sentenzia d'a luz
© Chuan Chusé Bielsa
e no somos que uno
a casa en os yermos
os teitos d'azuls u de grisos
silenzios
a mar en os zielos
a casa en adentros
o libro en o peito
a vida un sospiro
¡ya se'n ye escapata!
cuan en a plevida
me bocho en os suenios
recullo d'os zielos mensaches
ya cuasi perditos
¡ai amor ya mío
encara pisando ixa tierra!
en bellas añadas
con yo ya ta cutio
serás
ixo que has perdito
o zielo de nino
o peito cantando
plevida escoscando
napas d'ixos bardos
¡yo perén t'aguaito
e nunca te dexo!
poquetas añadas te mancan
ya garimboliando
(fuella en os disiertos)
boira ya escampando
fuella en o mío árbol
de nuevas
o alto e o baxo
perén retrobatos
oblidés que t'aimo
dillá d'as estrelas
yo vivo amagato
dentro de tu mesmo
un día yo naxco
e no somos que uno
© Chuan Chusé Bielsa
solo somos uno
la casa en los yermos
los techos de azules y grises
silencios
el mar en los cielos
la casa en adentros
el libro en el pecho
la vida un suspiro
¡y ya se ha marchado!
cuando aquí en la lluvia
me muevo en los sueños
recojo de cielos mensajes
ya casi perdidos
¡ay amor ya mío
pisando aún la tierra!
en algunos años
ya siempre conmigo
serás
eso que has perdido
el cielo de niño
el pecho cantando
la lluvia limpiando
capas de esos barros
¡yo siempre te miro
y nunca te dejo!
bien poquicos años
ya por ahí errando
(hoja en los desiertos)
boira ya escampando
hoja ya en mi árbol
de nuevo
lo alto y lo bajo
siempre reencontrados
olvidaste que amo
más allá de estrellas
yo vivo escondido
dentro de ti mismo
un día yo nazco
y ya somos uno
© Chuan Chusé Bielsa
MARCHA, LUZ
Marcha, Amor,
cruza vals e mons e ríos,
vuela por os zielos
de países lexanos,
marcha,
plega astí
do en o suyo palazio dorato
abita un diaple de güellada
sin alma.
Marcha, Luz,
dica do s'amaga
ixe que estricalla a ninos e inozens
con o unico que tien,
con os suyos cañons e fuego pudenco, con o suyo
miserioso poder de Satanás, que a la fin
ye impotén deván de Tu,
marcha, recorre camins
embardatos u d'aire, camins
que tu bien conoxes, camins
de sol u de l'arco San Chuan, marcha,
tu que tot lo puedes, arriba
en o palazio do duerme a terror
d'o carnuzo endimoniato, plega
en o cado d'o chenozida, Amor, zarra
ta cutio los suyos güellos, invía a ixe diaple defuera
d'o libro d'a vida, tu yes Dios
e tot poder te pertenexe, zarra
l'aliento d'o tirano, mata-lo en chustizia
con as tuyas mans de flors, mata-lo
con os tuyos didos calmos,
avienta enta la no-cosa
a ixa bestia d'os infiernos.
E ya ye feito, Luz.
© Chuan Chusé Bielsa
MARCHA, LUZ
Ve, Amor,
cruza valles y ríos,
vuela por cielos
de innúmeros países,
ve,
llega allí
donde en su palacio dorado
habita un demonio de mirada
sin alma.
Ve, Luz,
donde se esconde aquel
que destroza a niños e inocentes
con lo único que tiene, con
sus cañones y su fuego hediondo, con su miserable
poder de Satanás, que al final
es impotente ante ti,
ve, recorre caminos
fangosos o de aire, caminos
que tú bien conoces, caminos
de sol o de arco iris, ve,
tú que todo lo puedes, llega
al palacio donde duerme el terror
de carne endemoniada, ve
y llega hasta su antro, Amor, cierra
sus ojos, envía al diablo lejos
de los hombres, tú eres Dios
y todo lo puedes, cierra
el aliento del tirano, mátalo
con tus manos de flores, mátalo
con tus dedos de justicia,
libéranos de esa bestia de infiernos.
Y ya está hecho, Luz.
© Chuan Chusé Bielsa
e quí m'aimará?
e quí m'aimará
cuan marchó a tardada?
serás tu
mon solenco en planas?
serás tu varella
país d'o silenzio?
e quí m'aimará
cuan colors d'a tierra
son ya amarillencas
e canso ye o zielo?
m'aimaré a yo mesmo
compasivo u tierno?
bi abrá ixe ultimo
ripazo a l'abrigo?
que o sol en os güellos
me bese tranquilo
ser piedra u espligo
coscarana en suenios
m'aimará o gatico
d'o camín perdito?
m'aimarán os ninos
d'as boiras en chuegos?
m'aimará iste libro
viellizo que leigo?
yo tot ya fazié
e as mans traigo vuedas
pordemás luité
ta ganar querenzias
m'aimará l'airera
cuan amorosea?
m'aimará o paxaro
en alto cantando?
m'aimará bel muerto
cuan ya o lusco arriba?
m'aimará ixe ánchel
d'os yermos e os sasos?
yo ya tot fazié
(cullita de ruinas)
m'aimarás muller
esprito que abitas
© Chuan Chusé Bielsa
colors d'a nineza
cuan yera nino bi eba
infinitas colors
un collaret teneba reflexos
de cuento de fadas
una rosera oloraba
a tonalidaz de rosazielo
bi eba lampas de milenta luminarias
en os teitos d'a nineza
yo no viviba por yo mesmo
e o mío chirmán me guidaba
dende tan adentro
e asinas yera yo
cuan yera nino
teneba milenta sentitos
e no zinco
e tot como lo paradiso yera
de nino un miraglo
yera tot e Dios i amanexeba
no caleba cautivar denguna fe
ni ir-se-ne lexos
agora recosiro
ixa machia que vivié
un libro d'estampas teneba
visions-sabors d'os más politos suenios
por o melico estaba yo
aunito a o mío chirmanet
yo no feba cosa e bi eba
paradisencos universos
o mío chirmán lo feba tot
e yo reculliba O TRESORO
tot ixo que cariño
e que perdié
un día
cuan querié
chugar yo solo
© Chuan Chusé Bielsa
EN ARAGONÉS YO FABLO
en aragonés
fablo con as piedras
con oliveras fablo
e con almendreras
en aragonés por luscos
navego en a mar
en aragonés me vanto
remerando mans
fogarils sonrisos
como amoroseos
escribo istos versos
aimando unos güellos
que busco en as nueis
dondiando por suenios
danzando en os altos
yo aspero veyer
espritos sin tiempo
que me dion amor
en silenzio e en a escureldá
aspero güelladas de muertos
más vivos que os vivos
goyosas presenzias dillá d'os espiellos
en aragonés yo fablo
e fablo en os campos
e fablo en os zielos
(tardada en a falsa amariella)
fablo con aireras
allá en os ibiernos u en as primaveras
que en aragonés yo muera
ubrindo misterios
en aragonés as piedras
revellan de suenios
allá en o infinito
no bi ha más fuesas
en aragonés yo muero
m'en voi con os vivos
ta ellos ta ellos
yo escribo poemas
ta ixos que alientan
en yo en os adentros
yo canto ta ixos
tan buenos tan buenos
con l'aragonés aniellos
en toz os míos didos
© Chuan Chusé Bielsa
MINAIRE
A vida, ¿qué ye? ¿No ye
desapegar-se de tot d'allá afuera, ir perdendo
asperanzas e luitas, dexar
en oblidatos puzos
esfuerzos que faziemos ta cosa?
Me fa goyo que tu seigas rico aquí.
Me'n fa goyo, pero güella
ixos tresoros: palazios e salas ya feitos
enrunas, e l'oro furtato, e l'oro plorato, e l'oro
en miraches, e l'oro
fuyito, e l'oro cremato u de chelo, e l'oro
de bardo d'os buscaires d'oro
en minas d'o tiempo.
Muito bien está ir-se-ne bel día
e aquí no dexar cosa, sublime
fracaso e esito sublime
ser polvo u zenisa en os mundos vuedos,
tornar-se silenzio e marchar
do a poesía tienga o suyo regno
en atro universo.
Asinas que güello
dentro de yo e a tu t'aimo,
aimada eterna, a tu
que perén yes con yo, tan allena
a tot ixo muerto
e a ixa barbarie que en claman a vida:
sers minchando-se, a dolor crexendo
con cada asperanza, o escarnio
dezaga de tota belleza, o vuedo
dezaga de tota aparienzia, a guerra
contina que astí nunca atura.
A tu t'aimo, Amor, e poso en tu
corazón e güellos,
e anque pasasen milenta eternidaz, en tu
encara seguirba creyendo, a tuya arribada
perén asperando, minaire
de luz, defuera de tu
yo a dengún no tiengo.
© Chuan Chusé Bielsa
TA EN TU NAXER
¿Dó agora
dexarás o tuyo amor, en
un paisache adormito, en
una gata que t'aspera en o disierto, en
as colors d'o lusco, en
a compañía d'os tuyos viellos pais?
Doncas dexé os míos años
por as lunas chelatas e solencas.
No quiero res, quiero
deseyar-te, amor, difuera d'ixo
o mundo se tresbate en chelo u fuego.
Dexo lo mío amor en tu
e en as chiquetas cosas que aimas, en
o camín que encara se devanta
polito deván d'a destruzión, en
un saso oblidato,
poblato de salvaches almendreras,
en umildes güelladas.
Un poema ye
leyer-te, amor, veyer-te
con as tuyas ninetas. Cuan
güello dillá d'os tuyos güellos, do
tu no bi yes, esclata o mundo,
se pierde a polideza e a balanza,
tot o que güellas en silenzio.
Agora arrigo: metié
en a vida tantismas fuerzas
ta no aconseguir ni un granet de polvo,
tantas batallas luité ta
morir sin ganar ni una fuelleta
de laurelero, tanto
ir correndo e ir nantando por os mundos
d'a no-cosa ta plegar chustamén
do nunca ese quiesto plegar.
Agora sí, morié e torné, agora
te contemplo, marcharé
en a tuya airera, viacharé en a tuya augua
reflexato en ixos güellos, da-me
altarias e ixas tucas.
Me'n voi ta en tu naxer, me cansé
de tanta nuei, da-me
albas, da-me
mans ta ixe país
en que seigamos tres
e dos e uno retrobatos.
© Chuan Chusé Bielsa
sala
ista sala
tan gran vuela en a luz
como lo zielo
azul ta ixos paxaros
que vuelan sin de buegas
cantando ta l'amor
ista sala
no ye que en a güellada
paradiso d'altos güellos
dondiamos alma adentro
veyendo luscos u sentindo
cómo ora la plevida
ista sala tan gran ye
que dentra o sol a la tardada
e i troba un universo
amorosea
dentran mons
dende allá luen
blosos e eternencos
ista sala ye templo
do lo silenzio clama e plega
asinas a nuestra Enamorada
asinas somos uno
e feitos un deseyo
e somos abrazada
ista sala ye ixa casa
que prometió Chesús
dillá de toz os tiempos
e ye chardín e paz e luminaria
d'o día que perén
asperemos en ibiernos
amor nomás bi ye
© Chuan Chusé Bielsa
sala
esta sala
tan grande vuela en la luz
como el cielo
azul para esos pájaros
que vuelan sin límites
cantando al amor
esta sala
solo es en lo que vemos
paraíso de altos ojos
vagamos alma adentro
contemplando crepúsculos u oyendo
cómo ora la lluvia
esta sala es tan grande
que entra el sol al atardecer
y encuentra un universo
acaricia
entran montañas
desde allá lejos
puras y eternales
esta sala es templo
donde el silencio clama
y llega así la Enamorada
y nos tornamos uno
y un solo deseo
y somos un abrazo
esta sala es esa casa
que prometió Jesús
más allá del tiempo
y es jardín y paz y gran luz
del día que siempre
esperamos en inviernos
amor tan solo
© Chuan Chusé Bielsa