28 de febrero de 2021

D'o libro INOZENZIA: A FLOR D'UDUMBARA

A FLOR D'UDUMBARA

Bel día
nos asentaremos
a o canto d'a mar,
amor.

Sabremos que yera berdá
e no un suenio
a luminaria que como un sol
iluminó lo templo d'os nuestros peitos.

Me güellarás
con o güello de l'alma,
me darás en una unica carizia
o escoscato deseyo
que en Dios plantemos.

Cantarán os paxaros
as cantas que soniemos
en asperanzatos zielos.

Bel día
reculliremos o fruito
de totas aquellas simiens de besos
que sembremos en as nueis
como ninos d'amor.

Bel día
bendrán as olas con recuerdos
a dar-nos o suyo regalo:
os nuestros aniellos.

Te güellaré
con os güellos que besés
dende tan lexos,
atrabesando ozeanos.

Bel día, o lusco
se fará poesía en a mar,
con bersos e bisas de perfumes,
con nusatros caminando
entrelazatos por a placha,
as manos chuntas,
con cuerpos que s'aturan
e s'abrazan,
con miradas ofrendatas
a la bida.

Bel día,
piel chunto a piel,
alma en alma,
daremos grazias por iste amor
que naxió como imposible estrela
e que sembrando a cada inte
en o sulco d'a inozenzia
se ye tornato en un miraglo,
en aunión inmaculata.

T'aimo, e tu m'aimas,
e o brilo d'os güellos
por nusatros fabla;
bi ha amors tan grans
que pasan a bibir en una tierra
que no conoxe a distanzia,
do con luz se forma e creya
o que con fe contempla l'alma;
o corazón ye astí parola que reza,
ye una planta que en Dios naxe,
ye a flor d'Udumbara.

© Chuan Chusé Bielsa

27 de febrero de 2021

TOT L'ORO QUE TIENGO

Aimata primavera
Foto: Chuan Chusé Bielsa

TOT L'ORO QUE TIENGO

guida-me
amor
por os tuyos espazios

yo solo quiero aimar-te

da-me silenzios
ta trobar-te

durante o día
o sol
será o mío confidén

le pediré
o que tu yes

os tuyos miraglos

en a nuei viacharé entalto
ta que implas
istos güellos con a tuya imachen

solo los tuyos dons acullo

dentra en yo e fe posible
que en tu sane

sin a tuya güellada
cayé malenco

te doi grazias
porque me ranqués d'o mundo
e d'un fundo suenio
enta la no-cosa

agora vuelo
con tu en os tuyos zielos

yes tu
tot l'oro que tiengo

as mías alas

dexa amor en iste peito

faziés que iste seiga
tot o mío deseyo

a dolor
me fazió tornar ta casa

e ya solo soi
ixe con qui oras

ixe que te canta
e que en cantar-te
volando s'enamora

ixe que creyés
con pensadas e parolas

© Chuan Chusé Bielsa

20 de febrero de 2021

RÍO EN A MAR

Ababols, almendrera, zielo
Foto: Chuan Chusé Bielsa

RÍO EN A MAR

ta cantar-te
cal remaner en a inozenzia
que acubillas

albandonar
os deseyos d'os mundos allenos

ascuitar a plevida
tuya
con uditos de nino

ta cantar-te m'aturo
implo
de tu toz os intes

seyer poeta
ye acullir a tuya poesía

que tot vienga
d'os mensaches tuyos

gotetas d'amor
en as carreras

ta cantar-te
calen en a vida
silenzio e pobreza
d'esprito

seyer rico
ye veyer o tuyo rostro

ixe ye l'oro

recullir en a plevida
las parolas tuyas

seyer poeta
ye creyar os poemas
que tu escribas

fuye o caos
e naxen os miraglos

ixo somos
perén cuan te güellamos

ta cantar-te
prene ta cutio
iste regalo
d'enamoratos

cambeas
en alegranza o mundo
e ya con tu marchamos

yes e serás

e tota l'augua nuestra
replegas
en ixe zielo calmo

río en a mar

© Chuan Chusé Bielsa

14 de febrero de 2021

PLEVIDA FABLANDO D'AMOR

Trobada
Foto: Chuan Chusé Bielsa

PLEVIDA FABLANDO D'AMOR

siento a plevida

e ye fablando en a carrera
e ye fablando en os disiertos

en selvas ye fablando

e va gotiando
amor dentro de tu

siento a plevida
e isto digo u me diz ella

qué chiqueta
la durada d'o tiempo

cómo a nineza
en o sospiro d'un suenio
se ye tornata viellera

cómo antigas ilusions
ya no bi son

pleve d'o zielo
e ta o zielo torna tot

e qué faremos d'istos días que remanen
en a vida
qué en faremos
cuan ya nos n'imos espullando
querendo u no querendo
d'as napas de nineza viella
e fuyita choventú

remanes tu

cosa más
                  corazón

a plevida plega
e abonico fabla

ye l'aimada
qui nos güella e dimpués besa
ista cansa pelleta

a nuei arriba
e cal aimar

qui aima e aima e aima
e nunca no s'esbarra d'o misterio
d'ixe danze e d'ixa alta
poesía
s'embreca con o zielo

en a plevida
ye una chisla

veye o rostro de l'alba

© Chuan Chusé Bielsa

7 de febrero de 2021

LENGUA ARAGONESA, LENGUA DE L'AMOR

EN LENGUA ARAGONESA, EN A LENGUA DE L'AMOR

Pasará bel sieglo
e también s'abrán amortato
istos camins de Piagordo.

Os paisaches se'n abrán ito
(en bi abrá d'atros,
allenos),
os mons serán ya fuesas
u espritos que emigrón,
con parolas fenezitas
vendrán tristas as aireras.

L'aragonés que conoxié,
l'aragonés en que tot
aquí fablaba,
¿dó i será?,

ixa lengua sagrata
que dica la ultima
zaborra aquí charraba,

ixa lengua poetica
que fablaban oliveras en varellas,
que fablaban estrelas d'almendreras,
caseticas silenziosas,
gortichons e viñers
que cautivaba l'ausenzia,
bisas que plegan e oran.

O chardín nuestro
en o yermo de Piagordo
s'enrunará con o polvo
d'un oblido de parolas,

bi abrá roseras,
cansas rosas,
laurelers con pansas fuellas
alentando en a fabla d'a tristura.

Pasará bel sieglo,
dengún d'os que faigan
bella gambada por aquí
pensará en que bel poeta
cantó en aragonés
a cada cantón d'ista tierra,
en aragonés besó
cada airera e cada piedra,

o corazón suyo
no cojeba en o peito
aimando sin cansera
iste paradiso
que fablaba en a lengua d'as altarias.

Pasará bel sieglo
e sisquiera yo aime
en un atro Piagordo de nineza,
a lengua aragonesa
que seiga la voz d'o miraglo,
árbol e fruito d'os zielos.

os disiertos
s'ubrirán ya sin más velos,
plegando los camins
dica os güellos
d'a mesma polideza,
luminaria ta beber.

Marchar, viachar perén
d'a man d'o ser más bueno.

Pasará bel sieglo,
dengún nunca
no prexinará
que bel poeta aquí cantó

a la suya enamorada,
a o suyo rostro,
a la tierra de Piagordo

en a lengua de l'amor.

© Chuan Chusé Bielsa

1 de febrero de 2021

DANZE YE

DANZE YE

Voló l'au d'a poesía
por os aires
d'a esistenzia.

Novalizios tiempos yeran.
O poeta danze yera,
por amor tornaba e retornaba,
en zielos yera.
A nuei ya rematata,
l'alba yera.

Tot cantaba en o silenzio
marabiellas
e no caleban tierras
porque tot se devantaba
en altos güellos,
polideza d'alta estrela.

Brilan e revuelan
os miraglosos versos,
en danze de luz o poeta
fa lo unico que cal fer
cuan no bi ha ya más tiempo,

torna e retorna,
chira e rechira
con brazos u con alas,
sin deseyos,
por altarias,

danzaire
con a suya enamorada,

goyoso,
inmensamén goyoso e estre-
molezito
porque ta cutio ya marcha
ixe mundo en que viviba
con un cuerpo
desdoblato (espantallo
feito de sol e de palla,
de plevidas e d'aireras).

A musica
allora yera,
como aimada,
tan zerqueta.

Yera o corazón espiello
d'ixa luz que aspera l'alma.

Perén, a o canto a Vida
e a Poesía yeran.

Danze, Danze ye
l'ausén cuan se troba en Casa.

© Chuan Chusé Bielsa