30 de mayo de 2021

PORQUE PERÉN YO T'AIMO, poema d'o libro inedito "Inozenzia"

PORQUE PERÉN YO T'AIMO

Si marchases bel día
yo me'n irba por os disiertos mons,
astí do lo silenzio
tien a suya radiz.

Si te'n fueses
por uns atros camins,
amor,
tenerba muito luen
una casa asperando-me
arredolata de paisaches oblidatos,
con salas meditando
e silenzios orando,
una lentor d'agüerro
venirba con os días sin oras,
libros viellos
amorosiarba con os güellos
pensando en tu,
aguaitarba por finestras sin luz
roseras sin rosas,
gatas salvaches
en o chardín de polvo,
te beyerba a vegadas
en rayadas doratas de recuerdos
a la tardada
u en chisletas amorosas
de plevidas que son besos,
esborrando oblidos.

Tot en yo protesta e plora
cuan me mancas,
o estomago mío
siente un revolvino
d'angunias e tristuras
que no marchan
cuan no puedo cualque día
u cualque nuei
saper de tu.

A desasperanza
ye aquí cuan no bi yes,
allora soi paxaro
por os zielos d'un azul
que se parexe a tu,
me'n voi buscando a tuya luz,
porque perén yo t'aimo.

Si os míos güellos
ya no tenesen
qui querese güellar-los,
si os míos labios
ya no tenesen
qui querese besar-los,
yo me'n irba enta un país de calmos aires
e de divinos luscos
ta en tu siempre amorosiar-los,
ta sentir a o mío costato
a la mía muller buena.

Si bel día
no podese trobar-te
volarba allora
enta la tuya esenzia:
plevidas lentas
fablando-me d'amor
con gotetas e perfumes
d'inozenzia.

T'ascuitar-te yo me'n irba
enta selvas sagratas de silenzio
e te ferba fiestetas
recorrendo zielos
e abrazando vientos,
en as fuellas bochando-se
sentirba o tuyo rezo,
a tuya boz besando,
e sentirba goyos e sonrisos
en as cantas d'os paxaros,
e cuan venise a nuei,
a bonico, a bonico,
nos aimárbanos
en o leito d'as estrelas.

E asinas, amor mío,
yo perén estoi vivindo
en tu,
e asinas, güella
iste corazón nuestro,
iste disierto
que ye ortal de luz
cuan plega l'alba
e troba chuntas istas almas.

© Chuan Chusé Bielsa

MAR DE FLORS, poema d'o libro inedito "Inozenzia"

MAR DE FLORS

Mar de flors
ta tu,
que vives en o zielo
con a mirada
de l'amor.

Mar de flors
ta tu,
que vives alentando
o perfume que da Dios
cuan aimamos tanto,
tanto...

Mar de flors
ta tu, escoscato corazón, e auroras
que oran, e luscos
que invitan a ser paxaros
en o zielo más alto.

Mar de flors,
e días de goyo,
e camins iluminatos
ta que perén te'n vaigas
enta o destín más bueno e más claro.

Mar de flors, amor mío,
ta que ta cutio remanan esborratos
con polideza e verdá
tantos tiempos de dolors,
que ta tu perén arribe
un esdevenidero cargato de regalos,
como a miraglosa nuei de reis
ta un nino.

Mar de flors,
amor mío,
e que perén danze con tu
o viento más calmo,
e que perén te bese un sol
sagrato,
e que perén miraglos
te bendigan
dende os zielos de colors
que un día asperanzato
columbremos en a choventú.

Mar de flors, mar de flors
ta o tuyo zielo en luz,
perén ta tu
aromas d'os campos
de l'amor,
yes o más puro chardín
en o regno d'a inozenzia,
mar de flors
ta tu que yes ya edén
en os güellos de l'Aimato,
mar de flors, mar de flors,
eterna novia en alto,
ta tu que tiens
o perfume d'os ánchels
en o corazón.

© Chuan Chusé Bielsa

29 de mayo de 2021

VIENE, ABRAZA-ME, poema d'o libro inedito "INOZENZIA"

VIENE, ABRAZA-ME

Yeras fablando
yo no sé de qué,
no lo remero.

Pero remero
lo tuyo sonriso,
os tuyos labios.

Te comentaba problemas,
no sé qué problemas,
pero dizibas
"viene,
abraza-me",
e yo m'acubillaba
en tu.

Yeran días
en que güellaba o tuyo sonriso,
te veyeba e lo güellaba,
de fren e de bislai,
tu no en parabas cuenta
pero cuan te'n ibas
el se quedaba con yo.

E en a nuei tot,
en os míos suenios,
teneba la frescor d'os tuyos labios,
d'ixe zielo.

Agora que yes lexos
remero lo tuyo sonriso
e me pregunto
cómo ye posible ir viachando
por o mundo con ixa
maleta d'inozenzia.

E cuan o frío
veniba con tristezas
tu me dizibas
"viene,
abraza-me",
e yo me preguntaba
cómo uno podeba
concarar-se a tanta pena
con abrazos,
pero tu dizibas e dizibas
"viene,
abraza-me",
e ubribas os brazos
como a mesma inozenzia,
e, amor,
yo no sé cómo
pero marchaban como fumo
los problemas.

E aquí se devantaba,
en un inte, una casa
calién
abitata por os dos.

© Chuan Chusé Bielsa

BATALERAS, poema d'o libro inedito "Inozenzia"

BATALERAS

Ubro as puertas
d'a mía casa

bataleras,

ta que dentres
en as cambras
e alumbres zielos.

Ubro as finestras
d'os míos güellos,
quiero enradigar-me
en a tuya luminaria,
amor,
te doi as claus
d'os míos suenios
ta que i viengas
cuan te cuaque
a soniar e a despertar-me.

E dexo as puertas
d'os recuerdos

bataleras,

quiero escoscar-me
con plevidas claras,
frescors que aimen
os míos yermos,
e seré zaica
d'as tuyas auguas
e iré aparando
lo tuyo zielo,
yo quiero ubrir-me
como qui marcha
enta lo eterno.

E asinas dexo
as puertas d'a mía alma

bataleras,

ta tu,
amor,

bataleras,

templo que t'aima
seré en silenzio,
quiero salvar-me,
yo quiero aimar-te
en o paradiso,
un sólo esprito
i seré con tu,
amor,
allí denguna feredá
nafra o corazón,
allí puertas de luz
perén s'ubren

bataleras.

© Chuan Chusé Bielsa

A VISTA VERDADERA

A VISTA VERDADERA

Da-me, amor,
os tuyos güellos.

Veyeré o mío esprito.

A tu te veyeré.

Amor, da-me
os tuyos güellos,
a vista verdadera.

Se fazión viellos os paisaches
falsos e rechiro a luminaria tuya
dentro de yo, a tuya primavera.

Parexeban grans
os universos esteriors
pero a la fin estión tocatos
por o suenio: yeran fuellas
de l'agüerro.

Qué chiquez allora yeran
lunas e planetas.

Amor,
da-me os tuyos güellos.

A mía luz ya ye tan cansa
que en tu ya solo aspera:
¡veyer o sol d'a tuya cara!.

Cuan plega o fredo
os árbols rezan espullatos,
baxo tierra
a vida brila en as radizes.

Plegó lo ibierno ta os míos güellos;
amor, da-me ixe miraglo,
ixa primavera
que nos torna ninos,
fuellas e rechitos allá en alto,
güellando tot de nuevo
con colors de marabilla.

© Chuan Chusé Bielsa

23 de mayo de 2021

Bäume (árbols)

Bäume (árbols)
Acuarela orichinal de Hermann Hesse

Árbols, de Hermann Hesse (escai)

Un árbol diz: a mía fuerza ye a confianza. No sé cosa d'os míos pais, no sé cosa d'os milenta fillos que de yo naxen cada añada. Vivo o secreto d'a mía simién dica la fin, de cosa más me preocupo. Confío en que Dios abita en yo. Confío en que a mía faina ye sagrata. D'ista confianza vivo.

Ein Baum spricht: Meine Kraft ist das Vertrauen. Ich weiß nichts von meinen Vätern, ich weiß nichts von den tausend Kindern, die in jedem Jahr aus mir entstehen. Ich lebe das Geheimnis meines Samens zu Ende, nichts andres ist meine Sorge. Ich vertraue, daß Gott in mir ist. Ich vertraue, daß meine Aufgabe heilig ist. Aus diesem Vertrauen lebe ich.

© Hermann Hesse (versión feita dende l'alemán por Chuan Ch. Bielsa)

VUEDO E EN TU PLENO

Silenzio de yermo
Foto: Chuan Chusé Bielsa

VUEDO E EN TU PLENO

En tu tot aspero,
amor,
como lo naufrago aspera
insulas de zielo
e velas que marchen ta casa.

Si tot lo perdié,
a tu tot confío
e yo ya no esisto.

A tuya voz mía será,
por yo fablarás,
que seigan as mans
tuyas as mías,
o tuyo corazón o corazón de yo,
¡aimando viviré o que tu vivas!
Seré zenisa
en tu, e asinas calmo fuego.

Si ta isto sirvió
a mía vida,
ya tot está bien, saper
que en tu cosa deseyo,
reconoxer o mío vuedo,
de raso
desaparexer en tu d'o mundo,
en tu alentar e contemplar
nomás os tuyos güellos.

Por ixo, quí vive
dentro de yo, quí,
sino tu mesma ocupando a mía derrota,
recorrendo as cambras d'a mía casa
totas plenas de dolors que a dengún no importan,
as parez totas zafumatas
por asperanzas bofas,
finestras por as que dentra o frío,
trencatas
lampas d'una luz antismás marabillosa
ta la güellada d'un nino.

Prene-me, amor,
e ya no faré cosa,
o que yo faiga
será o que tu eslichas,
ya treballé de más
ta rematar perén cubierto
de glarimas.
No, no glarimas d'o cuerpo,
porque a dolor me fazió roca.

Glarimas de l'alma,
glarimas
t'ofrexco
ta que las redimas.

© Chuan Chusé Bielsa

• Poema traduzito a o castellano:

  juanbielsa.blogspot.com - Vacío y en ti lleno

5 de mayo de 2021

PARADISOS DE DESEYOS

PARADISOS DE DESEYOS

Vivir en poesía ye
que tu deseyes e que nusatros acullamos
os tuyos deseyos.

Amor,
ixo ye.

Sí, yo sí deseyo,
pero los deseyos míos tuyos son,
son d'o tuyo mar e o tuyo zielo.

Si cualque cosa querié fer
me diziés que no podeba fer-lo,
solo aimar-te, güellar-te, asperar a tuya
plevida muito calma de deseyos.

No, yo cosa puedo fer e soi un condenato
a aimar.

Si cualque cosa pretendo
defuera d'o tuyo deseyo,
tu la desfarás maitín, agora mesmo,
tot sin tu naxe desfeito.

Solo puedo aimar-te e acullir
asinas a mirada d'ixos güellos.

Ixo m'amostrés e ixo veigo e comprendo.

E sí, ya sé, muitos piensan que pueden
ir-se-ne por o camín d'a suya voluntá
sin mesmo aimar-te.

No, nunca no en podrán, os suyos vieros
se'n irán por os xervigaders,
cayerán en un solenco mar, chelo
de miraches.

Eternos aimadors tuyos somos,
amor,
de tu vienen os chardins
de luz, a bondá d'o paradiso.

Pero no podemos aimar ixo
que no yes tu,
a güellada se crema e os días
naxen muertos.

Con tu esistimos cuan te güellamos
e t'aimamos,
yes allora la vida
que o día más bendito soniemos.

Pero no, sin tu cosa podemos
e milenta escarnios replegamos
cuan nos n'imos de tu,
a guambra más fosca viene allora d'a no-cosa.

Astí yes, amor,
a o costato, dentro de nusatros.

Volando perén viens
con paradisos de deseyos.

© Chuan Chusé Bielsa