28 de marzo de 2021

A INOZENZIA D'OS PAXAROS

Con nusatros mesmos
Foto: Chuan Chusé Bielsa

a inozenzia d'os paxaros

aquel verano estió
un tiempo bonico

os días s'elevaban

yo m'elevaba e bailaba

no sé si yeras tu a causa
pero en pensar en tu
os piez no tocaban o sulero

en aquel tiempo tot yera choven
e yéranos chardins de colors
          chardins ta paxaros

en aquel verano sintié adentro
o que sintié cuan yera adoleszén
          ixe misterio

¿yeras tu a razón de tot ixo
u yera la güellada mía en pensar-te?

¿yeras tu u yera
la diosa en que creyebas?

solo sé que tot en yo
puyaba e puyaba e que solo quereba bailar

yera verano e parexeba fázil
meter-se unas alas
          volar en a musica que sonaba en o peito

cualsiquier cosa de tu
me cuacaba

a tuya voz a tuya poesía os besos que alzabas
          a tuya independenzia a tuya fe a tuya umildá

veyeba la puerta d'a tuya casa e teneba
la tuya color

veyeba os tuyos bordatos e yeran
a tuya eleganzia

me prexinaba con tu en cualsiquier cantón chiquet
d'a tuya vida
          dizir bella parola astí ya yera
amorosiar-nos en bel puesto machico

no aconsigo replecar-lo
pero en tornar con tu a las mías seize añadas
me trobé en alto de nuevo

yera verano e volábanos
cada día por un zielo muito azul

dimpués
sin cuasi parar cuenta
plegó l'agüerro e as plevidas e as boiras
nos apegón a la tierra
          as alas quedón mullatas
                    bel malentendito bella fateza
                              bels silenzios bels oblidos

o tiempo nos fue deseparando

e cuan puyo en l'armita e os suyos chardins
          astí do nos trobemos
                    pienso en nusatros

pienso en as mars de terneza
que durante istas añadas no nos diemos
e ya no nos daremos

¿dó marchón as olas
de mans e labios e mormurios?

¿dó marchón
os bailes de l'amor?

se'n fue aquel verano
          a inozenzia d'os paxaros

© Chuan Chusé Bielsa

21 de marzo de 2021

autos autos autos

autos autos autos

autos autos autos
e cansera d'ista funda frior
que sofla en as ziudaz

autos autos autos
e cansera de bochar-se
e nantar ta cosa

cansera de viachar
tan luen d'uno mesmo

yo querese sembrar-me
en un sulco oblidato d'os campos
con o sol amorosiando
lo mío cuerpo

en a casa d'os disiertos
querese vivir

cuan o sol se metese royo u rosa
ir aclucando los güellos
contemplar fito-fito lo misterio
como gata asentata
en un viello coxín

no se siente que lo oculto

o mío luxo ye un lusco
sin deseyos

o mío luxo
ye o silenzio d'os yermos

a jotica de bel paxaro

a vegadas
m'acuesto baxo un pino solitario
que m'amuestra con a bisa
o que me cal

pero qué estranio
e qué angunioso tot
cuan viachamos masiau luen
e tastamos un mundo pantasmal

rade a soledá
por carreras sin mons
en sin varellas que meditan

sin camins amariellos

autos autos autos
por toz os puestos
e camins color zenisa
aspros como rebuñosos fierros
            marchaz luen

avientan d'ixos puestos
a empentons de tristura
a viellos e poetas

qué grans distanzias bi ha
entre os mundos d'ixas priesas
e os disiertos

vivir en una bondá
as añadas que Dios quiera

sentir o sol e a poesía
en o país d'ixa paz

doncas nos seiga permesa
una atra ideya de progreso

amorosiando a natura
            en os campos vivir
            en libertá

© Chuan Chusé Bielsa

14 de marzo de 2021

ESPRITO

Esprito
Foto: Chuan Chusé Bielsa

ESPRITO

brolla la poesía
dende a suya fuen

e aparexe como as boiras
que plegan e de vez desaparexen

como bisa que en os trigos
enchugardita dondea

sin deseyos

le cuaca solo a la poesía
fer musica cara o zielo

qué poeta gran ixe
que escribise en os disiertos
os millors poemas nunca escritos
e dimpués a la fin
cuan ya plegase o tiempo
de marchar
los cremase en un ortal
chunto a fuellas e ramizos de l'agüerro

o poeta escribe ta l'amor
de toz os universos
e no quiere tacar os suyos versos
con deseyos en un mundo
de soledá e d'egoísmos

o mío esprito devanto
enta la unica esistenzia

si aquí viene o poeta
no ye que ta cantar-te
          amor
e achuntar aquí tres vidas

tota atra cosa
          zenisas
amortatas en un suenio

tiempo fuyindo en o zierzo,
¿dó te'n levés os engaños?

o poeta verdadero
no corre engalzando a fama
en o teyatro d'o mundo

ye lusco e nino chugando
coloriando poesías

yo t'aimo
e soi tu e ixe paxaro
que allá entalto viacha e nanta
ta trobar as fuens d'a vida

en o país d'a nuei e de l'alba
ta tu son ixos poemas
que con amor escribiba
e que cremaba en a tierra

© Chuan Chusé Bielsa

10 de marzo de 2021

FELIZIDÁ D'O POETA

Primavera en tiempo de cuarantena
Foto: Chuan Chusé Bielsa

FELIZIDÁ D'O POETA

Güe,
majizo día de sol

e yo aquí,
en a mía cambra chiqueta,
enzarrato.

Escribo iste curto poema
e dimpués marcho escapato
enta la luz d'a tardada.

Veyer l'azul d'ixos zielos,
contemplar os mons sagratos...

Sentir parolas d'o viento,
calmas cantas de paxaros,
ixa musica que aimo...

Sentir ixe gran miraglo
que s'amaga en o silenzio...

Dentro d'un tiempo aturato,
en un inte, agora mesmo,
me bandiaré por os campos.

O peito está ya prou raro,
tot rebutito de goyo,
enchugardito, encantato.

Qué poco cal ta que vienga,
como un beso u un abrazo,
a libertá que asperamos.

Dexar dezaga la puerta,
sentir o cuerpo soliato,
veyer a cara d'os campos,
tener un libro en a man,
amorosiar-lo...

Asentar-se en bella piedra,
leyer un zarpau de versos
en a lengua aragonesa
como qui está enamorato...

Entalto,
dende una gabia o poeta
marcha volando.

© Chuan Chusé Bielsa

7 de marzo de 2021

ME FAZIÉ SANTUARIO

Armita milenaria en Andorra de Tergüel
Foto: Chuan Chusé Bielsa

ME FAZIÉ SANTUARIO

Dentro de yo
he devantato un santuario.

Os míos güellos te contemplan,
aimada.

D'o mundo te'n levés toz os miraches,
dentro de yo tu remanes.

Os paisaches de defuera
son ya suenios d'Yves Tanguy.

As dolors se tornan bisas,
solo brila ixa güellada,
a voluntá no ye mía;
parolas e pensadas,
sentimientos, tot m'invías.

Acullo a tuya luz, ta tu
a mesa aparo con terneza,
ixa cadiera dexo ta cuan viengas,
as finestras ubro ta que dentre o tuyo azul.

Iste santuario soi e vuedo me presento
ta que pueda ser quietú.

O mío día ye escobar o tuyo templo,
ye güellar a polideza,
emplir ixa capiella con recuerdos.

Rosas de roseras d'o mío yermo
ofrexco en ixe altar, flors desfeitas
d'o mío tiempo.

Desaparexco como amador tuyo
ta que en faigas o que quieras;
yo ta cutio ixo deseyo.

Asperé pordemás
os regalos d'o mundo,
solo agora a tu t'aspero;
en a nuei os tuyos suenios solo vivo.

Me das alas ta puyar con tu en o viento
e adempribio
que vivir ye güellar en ixos güellos,
ye danzar con tu en o zielo.

Veyer-te ye de Dios enamorar-se,
ye seyer de l'amor tuyo una parte,
abrilenco chardín en o país d'os ninos.

Me fazié santuario
ta onrar-te e aimar-te de contino.

© Chuan Chusé Bielsa

1 de marzo de 2021

AIMAR PERÉN

Aimar e aimar
Foto: Chuan Chusé Bielsa

AIMAR E AIMAR

iste ye
o treballo nuestro

aimar
dexar-nos levar

en a barca d'o corazón

aimar e aimar
dica que o timón
lo prenga tot o zielo

e no importará guaire
si por aimar
lo perdiés tot en os suenios

si vagabundo a la fin
quedés por os camins

ista vida en un inte como un filo
se'n va

pero agora
agora cal aimar
e que iste amor más gran seiga
que universos e que mars

e nunca no pensar
en o que atros dizirán
cuan iste amor vantemos
como bandera e parexca folía

aimar ye por aimar
perder
ganar a vida

aimar e aimar
e si s'afogón as naus en a batalla
con tu ye Dios e o que sembrés
aimando cada día

caldrá marchar
cuan dende alto nos digan

sisquiera allora sienta
en iste peito a mar aimando
e tanto amor bi aiga
que seiga tot divina melodía

que abaxo quede o mundo
e entalto marche o esprito
e l'au de l'alegría

que vuele e seiga nino
poeta en as altarias

en l'aire en compañía
de l'Aimada

© Chuan Chusé Bielsa