28 de mayo de 2017

Mai d'amor

Foto: Chuan Chusé Bielsa

Mai d'amor

En l'amor,
as mais son
os mons más altos
d'a Tierra.
O suyo amor
besa o zielo.

En l'amor,
as mais son
como a primavera.
En ellas
renaixe tot de nuevo.

En l'amor, as mais
forman o más bueno
d'entre toz os árbols,
ixe que ye santo
e da un fruito eterno.

A mai ye a vida,
a ella o buen dios
le dio o suyo amor,
e d'amoroseos
ella lo imple tot.
E ofreixe una mai,
de baldes,
abrazos e besos,
desveilos, treballos,
tot lo fa una mai
por veyer a os fillos
medrando e contentos.

Tan plenas as mais
son d'amor d'os zielos
que por un sonriso
en labios de fillos e nietos,
por veyer-los
marchar
por o buen camín,
regalan
tot ixo que alzan
en l'arca d'o peito,
vida e corazón.

Cosa no valdría
iste mundo nuestro
sin ixos diners
que claman amors.
E d'ixos tresoros d'adentro
en son bien plenizas
as mais,
en as suyas almas
oro deixó dios,
de seguida nuestro
ye lo que les dio
e ta ellas
cosa no se'n guardan,
por ixo en os zielos
son as más aimatas,
e cuan reziben
bel amoroseo,
e cuan un poquet,
a vegatas, les pagan
con a unica moneda que ellas
conoixen e gastan
dan a dios as grazias
con o corazón.

© Chuan Chusé Bielsa

26 de mayo de 2017

Por os camins d'amor

Foto: Raquel Jiménez Núñez

Por os camins d'amor

Yo sólo tiengo
diners d'amor,
soi pobre
dillá d'o mío dios.

Yo sólo viacho
por camins de luz
que van enta o sol
d'a vida sin fitas.

Da-me a mano,
reina mía,
mena iste corazón
enta zielos.

Yo ya sólo viacho
por a vía
d'os tuyos uellos;
ye a mía redenzión.

Rico soi
e pobre de vez,
rico cuan te veigo,
pobre si me'n voi
d'o tuyo costato.

E asinas no viacho
nunca guaire luen,
me quedo en a fuen
d'os tuyos miraglos.

E asinas en frescors de labios
m'aturo, descanso besando,
e asinas en uellos brilando
brolla una orazión.

Qué pobre soi,
dios mío, si bels intes
no me fa companyía
la mía reina,
qué pobre
sin viaches d'amor,
cuan ya no la veigo

Pero viens ta yo,
esposa mía,
con paz m'iluminas
e ya no m'esbarro,
con tu tot lo tiengo.

E asinas
nomás viacho entalto
por camins que aimo.

Bonica mía,
con os tuyos uellos
contemplando vas o Corazón,
e ya i voi plegando.

© Chuan Chusé Bielsa

Foto: Chuan Chusé Bielsa

12 de mayo de 2017

Naixer en o paradiso

Fotos: Raquel Jiménez Núñez

Naixer en o paradiso

E vas por os camins
con o tuyo amor,
e as colors
brilan con más goyo por do pasas,
naixen bendizions cuan uellas tu,
sonrisan flors e nos fablan
con perfumes, nos plega
una sinfonía de musicas
de rosas e azuls,
royos, vrioletas en l'alma,
verdes d'asperanza,
l'amariello d'os tuyos sols,
negros frescos en a nuei
con plevidas que nos aiman.

E te'n vas por a belleza d'a vida,
e a os sers más bonicos
te trobas cuan caminas,
e no importa guaire
que vaigas por camins
xutos u fangosos,
os uellos e sonrisos
d'os tuyos ninos inozens
tornan bardo u polvo en infinito oro,
son ánchels que tot implen de claror.
Yo contemplo ixos uellos
que tu trobas
e uellatas de divina claredá
fan que sólo quiera aimar.

E vas por os camins, amor,
e a eternidá
con tu quiere quedar-se
astí por do amaneixes,
dios quiere baixar e visitar-te,
recullir a tuya luminaria
ta la suya alta carroza,
e si fuese común a dignidá
d'a tuya inozenzia,
e si s'estendillasen como albas
as tuyas luminarias de bondá, o corazón
d'o mundo deixarba de plorar,
os verenos d'as tristuras no existirban,
nos uellarba
dios: en un inte
somos paz.

Veyer-te ye sonrisar
de felizidá, e caminar
por os camins d'o tuyo amor
ye olorar un perfume de musicas.
E tanimientres oras
zarras os uellos ta besar
cada noteta que a plevida más funda
nos invía
dende un zielo de delizias,
vibrando en dios
fas que naixcan mans e didos
como gotetas que acarizian.

E danzaremos, amor,
me deixaré levar
por a tuya bondá,
cuan brilen os tuyos uellos
aprenderé de tu e sabré volar,
cuan sonrises viacharemos
por as boiras
aimando como ninos,
dando chiros e más chiros
despertaremos en a mar
d'os amans, sentindo aus en alto
e ondas de sospiros.

Cuan bel día
me'n vaiga, en o paradiso
me trobaré muito solo.
Tot será perfecto
e, sin d'embargo, o zielo
estará griso,
tan triste que l'alma
tendrá l'angunia
d'os corazons vuedos.
Toz os días a mía soledá
s'amanará a la cleta
d'o s'achuntan os mundos,
asperando,
e no importando guaire
sin tu
a belleza d'os zielos,
me quedaré dondiando
por os camins d'o tuyo amor,
aguaitando cualsiquier cambeo
en colors e luzetas;
sé que has de alumbrar
a mesma luz cuan apareixcas,
perén yo i seré por ixos puestos
d'o recuerdo,
remerando as flors
luminosas que besas,
a tuya paz,
l'orizón d'os tuyos uellos.

E yo lo sé, amor,
bel día, aguaitando
los camins d'o retorno
te i veyeré arribar,
a bonico, a bonico,
repartindo goyo
a tot ixo que contemplas,
vendrá ta yo allora
a primavera en o chardín d'Edén,
naixerán en yo colors,
o mío zielo tornará a tener
o tuyo azul, o tuyo verde
tornará a regar
con auguas claras praus e ortals
en campos d'a mía alma,
o tuyo sol
tornará a amorosiar
o corazón,
a plevida tornará
a cantar con orazions,
con parolas creyarás
fuens e paixaros
e flors de divinas olorías,
tremolarán cuan te veigan
as fuellas de l'árbol
d'a mía vida, revifará
tot ixo que ye radiz
d'eternidá,
cuan me uelles
rematará la soledá,
seremos os dos
un sólo ser zanzero,
o perfume d'os tuyos uellos
será o beso que asperaba,
naixeré de nuevo
en o paradiso.

© Chuan Chusé Bielsa