15 de julio de 2016

Luminaria que en tu brila

LUMINARIA QUE EN TU BRILA

Me'n boi con a Diosa,
solamén con a Diosa,
ya tot lo perdié, tot marchó,
sólo ella remane.

Me'n boi con l'amor
e ya no me retanta cosa más.

A nuestra relichión remata
en o nuestro propio corazón,
orando dende a nuestra intima luz
podemos aimar
a toz os sers d'os mundos,
cadagún de nusaltros
ye a totalidá en un templo solitario
e no bibe dengún Dios
dillá d'a nuestra sagrata
e compartita soledá.

E no seguimos a berdá
cuan seguimos o camín
d'as multituz,
de tanta idola falsa,
de tanta esterna letra,
luen d'a nuestra luminaria
tota feita d'amor en libertá.

A Diosa aima
dentro de solencos
e silenziosos corazons,
ilumina las almas sin camins esteriors.

Biene, amor, e solamén tu abita
a mía casa bueda, que no biengan
mensachers dillá d'a tuya luz,
que ore yo en a cambra
que dexó calma la tuya boz,
sana-me
con parolas d'amor,
en o tuyo silenzio
o esprito fabla
dende una fuen de miraglos,
augua santa.

A piedra refusata
yera e ye piedra angular,
sobre ella a Diosa
esbeila o mundo berdadero, con ella
ye posible lo imposible,
l'amor esborra tota falsedá.

Sólo un medico bi ha
e que no busque yo más
por os disiertos más fríos,
por os camins muertos
d'os fillos prodigos.

Somos una luz solenca,
somos uno con a Diosa
dentro de nusaltros mesmos,
as nuestras almas retornan a la fin
en o país d'o tot mal ye destruyito,
en a nuestra casa
ya sin más orrors;
plegamos en l'amor.

Siñora, aculle
a mía luminaria en tu,
a mía alma yera plena de chilos
e d'angunias, toz os cuitiellos
d'o mundo s'eban clabato
en o mío corazón.

Amor, te doi
a mía alma e tota la mía bida,
en tu soi orazión,
o mío camín ya remató,
perdona-me e que yo ya sólo siga
luminaria que en tu brila.

Chuan Chusé Bielsa Alquézar