27 de junio de 2020

O MILLOR PUESTO

Columbrando polidezas
Foto: Chuan Chusé Bielsa

O MILLOR PUESTO

A mía patria
ye en alto
e dentro de yo.

Os míos güellos
ta güellar o zielo
son,
ta güellar o corazón.

No cremes ixe tiempo
que te dio
como don supremo
Dios.

Que seiga closa
la tuya vida ta o fuego
que defuera amorta l'alma,
tornando-la zenisa.

Bonica Reina:
amanexers sagratos,
lumbre sagrata
se tornan istos güellos
cuan t'aguaitan,
t'iluminan
como candelas
cremando en una armita,
zenzera polideza.

Devanta la güellada
con as mans como presén
a la tuya enamorada
e que seiga ella la que prenga
las ninetas tuyas e las siembre
en l'ortal d'as inozenzias.

A más polida alfaya
o polvo se tornó
en o camín que yo güellaba,
parolas yo dizié cuan o sol amorosiaba:

amor,
que a dolor se torne
en luminaria pura,

canso soi de caminar sin cosa
sobre punchas e tristuras,

ya no angluzeo
sols, ni lunas,
ni estrelas, ni tierras
sin piedá e absurdas,
e ista alma no adempribia
sers que naxen, s'esgallan de tu
e marchan con angunias,

ista purna esvolazea
enta ixa luz
que tu acubillas,

solo bi ha una
eterna marabilla
ta istos güellos:
tot pende en güellar do crexe a vida.

No, no güelles, pobre nino,
enta l'ortal muerto e con verenos
do s'amuestran tentazions, ixa cayita
te menarba a o peyor puesto.

Encara días
tiens ta donar os tuyos güellos
a la bondá infinita,
veyerás
ixa divina
Poesía

que perén alzas en os internos zielos.

© Chuan Chusé Bielsa

25 de junio de 2020

TARDANA PLEGÓ L'ALBA

Luminarias
Foto: Chuan Chusé Bielsa

TARDANA PLEGÓ L'ALBA

Cuántas añadas
se'n son itas...

Marchón por as carreras
que son fumo e no-res

Cuánto tiempo perdito
e no sé do bi ye.

O dexo estar.

¿Cuántos días bi abrá
encara ta iste cuerpo?

Poco u muito,
que marche a nuei.

Tot emplegaré
t'aimar, orar
e ir replegando a cullita.

tota atra cosa
son intes que s'esborran.

En iste día,
amoroseo
l'unico paisache,

veigo lo regno
que nunca no s'amorta,

do bi ha infinito agora.

Güe le digo
a o corazón:

amigo,
trobés ixe camín
d'a eterna luminaria
e d'a parola creyadora,

trobés
a o ser que aima,
santificato zielo,
ixa abrazada que enamora.

Tardana plegó l'alba,
pero dexés,
a la fin, a nuei dezaga,

en ista ora tiens,
amor,
a clau en l'alma,

o que perdiés
e no trobabas,

e ya sapes,
como un nino goyoso,

por do tornar a casa.

© Chuan Chusé Bielsa

21 de junio de 2020

ORTAL SANTO

Tierra goyosa
Foto: Chuan Chusé Bielsa

ORTAL SANTO

Tiengo un ortal en ista casa
ta cautivar luz,
iste nombre:

Chesús.

Aquí bi ha árbols
con guambras muito suaves,
aquí bi ha silenzio,

muito oro.

Aquí rezo
día e nuei
e paz i trobo,

ixe tresoro.

En iste ortal
os fruitos van crexendo
sin treballos,

goyoso i vivo
entre fuens e flors,
ánchels e zielos,
contemplando,

bi ha perén aquí
perfumos delicatos
en ibierno u en verano,
en agüerro u primavera,

o tiempo
ha fuyito d'ista tierra,

l'aire, aquí, ye bueno,
plega
con miraglosos didos,

ubre güellos
e ya no somos ziegos,
marcha la ignoranzia,

aquí, as almas
se fan nuevas,
aquí as auguas curan,

dende altos zielos pleve
e por zaicas corren puras.

Iste ortal
ye tot o que contemplo,
unico tresoro,

perén i trobo
ixe goyo que buscaba
en regnos malos,

vendié
o que teneba
ta comprar-lo,

que Dios
seiga alabato,

agora
iste ortal ye tot
o que yo aimo,

orando vivo
albandonato

en iste corazón.

© Chuan Chusé Bielsa


- Versión en latín simplificato (interlingua):

HORTO SANCTE

Io ha un horto in un casa
pro cultivar lumine,
iste nomine:

Jesus Christo.

Ibi il ha arbores
con umbras suave,
ibi il ha silentio,

multe auro.

Io ibi ora
die e nocte,
io incontra pace,
mi thesauro.

In iste horto
le fructos plus preciose
cresce,

io vive
entre amabile flores, fontes,

il ha sempre
perfumos delicate
in autumno o primavera,

le tempore
ab iste terra fugi,

le aere,
inamorate, veni
con digitos de lumine

aperiente oculos,
nos esseva cecos,
vivente in le ignorantia.

Hic, per le spirito, mundate
son le animas,

depost, in le plus alte
celos
vola e canta aves.

Iste horto
es le plus grande
thesauro que io habe,

io hic incontra
ille vita
que io cercava
in regnos plen de males,

io vendeva
toto lo que habeva
pro comprar lo,

que Christo
sia laudate,

nunc ricchessas
eterne
io recipe,

io vive
orante,
amante,

in ille corde sancte.

© Chuan Chusé Bielsa

20 de junio de 2020

SEMPER APUD TE, REGINA, poema-orazión en aragonés

Campos d'a primavera
Foto: Chuan Chusé Bielsa

SEMPER APUD TE, REGINA

Perén con tu,
Reina,

con o tuyo corazón
e as tuyas mans orando,

perén nusatros adorando
o tuyo amor,

con tu, no bi ha dolors,
Virchen gloriosa,

tot ye luminaria
e no bi ha más guambras,

aquí, como plevida,
dende o zielo canzions

plegan a nusatros
e quedamos escoscatos,

Reina, viene
e Tu nos guidas

por o camín más santo,
con Tu nos n'imos ta salvar-nos,

viene, e seremos goyosos
veyendo a tuya cara,

viene, e asinas naxeremos
d'a tuya fuen en Cristo aimato,

inmaculata rosa,
inmaculata augua,

Cristo de tu naxió
en o chardín más alto,

aquí te damos grazias
por ser Mai chenerosa,

Mai que perdona
a os suyos ninos,

Mai amorosa, perén
a nuestra Mai,

en o Fillo,
en o Esprito,
en o Pai,

Amén.

© Chuan Chusé Bielsa


- Versión en latín simplificato (interlingua):

SEMPER APUD TE, REGINA

Semper apud te,
Regina,

con tu corde
e tu manos que ora,

semper nos adora
tu alte amores,

con te, nos non ha dolores,
Virgine gloriose,

e toto es lumine
e non il ha plus umbras,

hic, como pluvia,
ab le celo cantiones

veni a nos
e nos es pur e inamorate,

Regina, veni
e tu nos guida

per tu camminos sancte,
con te nos vade e es salvate,

veni, e assi nos es felice
reguardante tu facie,

veni, e assi nos nasce
de tu fonte in Christo amate,

immaculate rosa,
immaculate aqua,

Christo de te es nate
in le jardin plus alte,

nos hic te da gratias
pro ser Mater generose,

Mater dulcissime,
Mater amorose,

Mater noster
pro semper

in le Filio,
in le Spirito,
in Pater eterne.

Amen.

© Chuan Chusé Bielsa

17 de junio de 2020

NAXER A L'AMOR

Boiras, mon, oliveras
Foto: Chuan Chusé Bielsa

NAXER A L'AMOR

Que a mía vida
seiga un poema
ta puyar a tu.

¿E qué bi escribiré?

Un poema s'escribe
t'aguaitar-te.

Un poema
ye un corazón
que esiste t'aimar-te.

E qué plantaremos
en o poema sino luz
e perfumes d'amors
e paisaches.

En iste poema
bi ha simiens de boiras
chugando con azuls,
plata d'oliveras,
almendreras
con estrelas blancas,
camins d'oro
a la tardada.

Un poema
ye un vaso d'infinito
de cara
a una augua viva.

Poema:
debuxo d'un nino
feito en zielos.

Toz os míos poemas,
amor mío,
que seigan rezos
e ofrendas,
aquí ofrexco,
por exemplo,
campos d'ababols,
agora están ya pansos,
pero paradisos devantón
ista primavera.

Millor,
en un poema,
abrazar-te,
tresbatir-se
en tu
e escribir lo que tu quieras.

En un poema verdadero
escribimos parolas,
pero parolas
que vuelan en l'airera,
parolas escritas
e pronunziatas cara o zielo,
ta que seigan esprito
e palomas libres
en os tuyos azuls.

Un poema s'escribe
ta vivir en plenitú,
ta trobar os tuyos vieros,
ta veyer o tuyo rostro
e retornar a casa.

Ye o poema
nau que te cusira
e busca os tuyos güellos,
cada verso ye o guaita
que dende a mar
aspera l'alba
ta veyer a tuya placha,

as parolas son recuerdos
que t'aiman e t'asperan,
orazions
en o silenzio.

En o poema,
zanzero uno se siembra
en o tuyo corazón.

© Chuan Chusé Bielsa

14 de junio de 2020

TIEMPO SAGRATO

Sol e albandonatas oliveras a la tardada
Foto: Chuan Chusé Bielsa

TIEMPO SAGRATO

Me cuacarba
no aber perdito
tanto tiempo
por a vida.

Me cuacarba
ser o vagabundo que se'n va por ixos mundos
fendo caso
solo a o corazón.

Me cuacarba
aber pasato los míos días
por os camins que tanto aimo

e no ser estranchero ta yo mesmo,

e asinas
anque m'ese muerto,
e asinas
anque toz me siñalasen
como ixe que no quiere adaptar-se,

cualcosa dizirba: soi d'o zielo
e libre como l'aire.

Millor ser tot u res
e no fer traiduría
a aquel nino diferén.

Que a dengún cuaque
lo que yo diga, lo que fable,
lo que piense,
o mío camín,
pero que seiga siempre
fidel a l'Amor, sin yo añader
ni un siñalín
más de tristeza.

Cuan yo me'n vaiga
(cuan Dios asinas quiera)
apenas bi abrá dengún ta despedir-me,
e ixo qué importa,
e qué importanzia tenerba
si me'n fuese con o mío tiempo
enta las estrelas.

En arribar en ixe puesto,
en derramar a mía vida
como una saca de tresoros,
dizirba:
iste ye o mío oro,
ista
la mía inútil poesía,
istas as mías oras por os mons
entre boiras e paxaros,
ista la mía paz en soledá
baxo salvaches zielos,
baxo oblidatos árbols,
aquí t'ofrexco, como piedras preziosas,
miradas ent'alto e enta adentro,
o mío tiempo aimando-te.

M'ese cuacato
tener un buen treballo,
treballar perén ta l'alma
e no estrafollar años
ta no-cosa,
cremato por o chelo.

M'ese cuacato
emplegar muito más tiempo
en ir aimando con folía
a tanto ánchel verdadero
que me trobé en a vida,
dar más besos, más abrazos,
más parolas de cariños,
más terneza e compañía.

Me cuacarba ir
a replegar ixe tiempo que perdié,
tanta malmesa cullita,
recullir ixas zenisas
d'as oras malfurriatas,
esborrar
aquellas prebatinas
ta ser lo que no yera,
como s'esborra un debuxo
feito a lapizero.

Pero se'n fue
aquella realidá grabata a fuego
en os veranos,
o tiempo caminán
ya dondea en as afueras,
voi pisando en iste agüerro
as mías fuellas muertas.

Espullata la branca, l'aire
sin primavera,

yo no sé
cuánto tiempo
en o reloch d'arena

quedará ta esbarizar-se.

Caye a plevia,
m'enradigo en alta tierra
e que Dios faiga con yo
tot lo que quiera,
por o suyo zielo me'n iré
sin vanidaz,
ta él será
tot o mío tiempo,
d'o suyo amor seré l'amán,
d'os suyos güellos a güellada,
amoroseos
seré d'as suyas mans,
que ta el seigan
as zagueras fuellas d'a mía vida,
os silenzios
ultimos d'a mía tarde.

Viene t'aquí,
nino que estié,
quiero abrazar-te.

© Chuan Chusé Bielsa

12 de junio de 2020

O MÍO PAÍS

O mío país
Foto: Chuan Chusé Bielsa

O MÍO PAÍS

O mío país
ye un país chiquet.

No se i troba
en os mapas d'o mundo,

Ye o mío país,
e asinas me cuaca.

O país mío
no ye codiziato,
e asinas ye libre.

No tiene grans riquezas
o mío país,
anque ye o más rico.

O país mío
lo forman grans disiertos
destinatos a la contemplazión,
escoscatos
están aires e zielos.

En o país mío,
os chardins,
meyo albandonatos,
son ta viellos e ninos-
poetas;
ta yo, son os más politos.

En o país mío
lo que más s'aprezia
ye a inutilidá en lo terreno,
no tener cosa
e no fer cosa
si no ye
ta engalanar o zielo.

As casas,
en o mío país,
son abitatas por silenzios
que meditan.

En o mío país, bi ha eglesias
muito pobres,
anque son as más bonicas:

árbols solencos,
carasols do lo sol s'endormisquea,
amagatas varellas,
sasos yermos.

Altizos templos,
en o mío país, son as falsas:
qui ora aquí
siente secretos en o viento,
replega mensaches
de luz a la tardada,
tot ye calmo
e fuye o tiempo.

En o mío país, os animals
viven libres e son como nusatros,
en devantar os güellos
deseyamos felizidá a os paxaros,
güellando lo suelo
paramos cuenta en no pisar
a las fornigas,
os suyos dreitos respetamos.

En o mío país, alzamos
con muitismo amor
o tresoro d'os paisaches;
os mons,
grans u chiquez,
son molimentos nazionals,
porque son orazions,

as viellas caseticas
de piedra e bardo
son amorosiatas,

os camins aquí son adoratos,
oro ye o polvo.

O mío país ye tierra d'eremitas,
a chen s'adedica
(e nos en sentimos orgüellosos)
a contemplar luzes e luscos,
sí, a ixo
e a cosetas parellanas.

Tarcual pobre ye iste país mío
en iste sieglo,
anque alza arcas
d'a más alta valura
en altos zielos
(monedas d'infinito).

Yo nunca no cambearba
por un atro o país mío,
porque no ye d'iste mundo.

Cuan marcha o sol,
aquí os vagabundos
por soledaz nos n'imos
ta dizir-le
adiós;

ye a fiesta
cutiana d'a poesía.

A la nuei, a vida
ubre o misterio
e nos n'imos a danzar con as estrelas.

© Chuan Chusé Bielsa

7 de junio de 2020

REMANERÁ L'AMOR

Boiras, mon, azuls
Foto: Chuan Chusé Bielsa

REMANERÁ L'AMOR

Que en yo vivan
as tuyas pensadas e parolas.

Que cuan vienga
una luz
seigas perén tu.

Que cuan a bisa
amorosee
seiga que me tocas.

A la fin, tu yes
tot lo que enamora.

Que seiga la tuya casa
a mía unica casa;
no en buscaré una atra,

que seigan tuyos os chardins
d'o mío conuerto,
tuyos os aromas,

os camins, os orizons,
os mundos
sin feredá.

Que os míos deseyos
seigan as tuyas
luminarias e parolas,
que a yo solo vienga
lo que digas,
lo que güelles,

que veiga zielos
e estrelas que tu creyes,
universos que tu inventes.

Se nax un día
e tot desaparex;
remane a tuya vida.

En güellar-me
creyarás tot lo que aimo.

En fablar-me
farás de yo poesía.

Cuan me güelles e me fables,
naxeré.

E yo
no faré una atra cosa
sino aimar-te,
tot alpartaré
ta veyer os tuyos güellos,

se'n irá o tiempo
que malfurrié dillá de tu,
se'n irán mundos como fumo
por disiertos.

Remanerá ixe amor
que sembré como un nino
sin saper que t'aimaba.

Remanerá l'amor.

Treito d'ixo
tot ye no-cosa e res.

© Chuan Chusé Bielsa

4 de junio de 2020

LUMINARIA, MÁS LUMINARIA

Albandonatas oliveras a la tardada
Foto: Chuan Chusé Bielsa

LUMINARIA, MÁS LUMINARIA

Luminaria,
más luminaria,
ta ubrir a esistenzia,
ta que os güellos
veigan o misterio.

Luminaria,
más luminaria,
ta no ser ya ziegos,
ta no sufrir más,
ta ser inozenzia,
poetas.

Luminaria,
más luminaria,
e que l'amor seiga
puerta batalera
ubierta enta o goyo,
divina mirada.

Luminaria,
más luminaria,
que angunias se'n vaigan,
que glarimas mueran,
se trenquen cadenas,
que remana
a libertá.

Luminaria,
más luminaria,
porque no queremos más deseyos
naxitos en a vanidá,
chugaremos
como ninos en as falsas,
contemplando con os güellos
d'o corazón.

Luminaria,
más luminaria,
rematará ista nuei tan larga,
s'ubrirá, de sopetón,
un alba,
brilará adentro
un sol que aima.

Luminaria,
más luminaria,
que a eternidá seiga pronunziata,
parolas sin tiempo
creyarán cuerpos e almas.

Luminaria,
más luminaria,
porque ye arribato lo día
e istos sulcos d'os disiertos
ya no pueden asperar.

Naxerá
una orazión,

bi abrá calma
en o silenzio,

plevida de luz.

© Chuan Chusé Bielsa

VIVIR PERÉN

Viero entalto
Foto: Chuan Chusé Bielsa

VIVIR PERÉN

Me'n iré con tu

do a tuya luz me'n leve,
do a musica tuya suene
en mundos do lo deseyo mío
s'achunte con o tuyo,

do a nieu
seiga de nineza e tienga la terneza
d'os tuyos didos,

do l'amor pleve
con gotetas que a sete
amortan,
porque son altos besos,

me'n iré con tu
do seiga tuyo e asinas
seiga yo zanzero,
oblidato de tot ixo que no esiste
e naxendo a cada inte
en as altarias,

do implas os míos güellos
d'ixe zielo,
do a vida naxca
en a voz tuya,

do tot seiga un miraglo,
en dizir amor yo seiga aimato
e seiga paxaro iluminato,

luz volando
que torna enta alto niedo,

me'n iré con tu
porque soi canso
de camins esboldregatos,
porque o ego ye zenisa ya
en ixa barza ardién
que nunca no se crema,
porque, con tu, naxer
ye beber o tuyo cáliz e ya lo bebié tot,

con tu me'n iré
do te cuaque en o día u en a nuei,
seré una estrela en as mans tuyas
que dillá d'os mundos brila
e esiste ta güellar-te,

porque en tu tot seré
abendo perdito lo que estié,

aimar-te
ye
vivir perén.

© Chuan Chusé Bielsa

SEGUNDO NAXIMIENTO

Camín e luminarias
Foto: Chuan Chusé Bielsa

SEGUNDO NAXIMIENTO

Arribará un día
de completa soledá,
u tal vegada ya plegó.

Allora
dó estarán os paisaches
que aimemos como uns enamoratos,
dó los poquez sers que nos quison
estarán.

Alavez, ixe día,
dó nusatros estaremos.

Abremos desaparexito.

No, no esistiemos nunca,
esistió a luminaria abitando-nos,
esistió l'amor que somos
e que forma o gran amor,
esistió o güellar lo que esistiba,
sentir lo que brollaba d'o silenzio.

Digo adiós a ixe
que creyeba ser yo,
me cansé de cayer en os abismos,
de seguir os camins muertos.

Millor asinas,
seyendo airera que viene e marcha,
pero que perén torna
porque somos esprito,
millor ser luz innominata,
ubrir os güellos enta adentro,
millor ser alba
porque nos cansemos de ser nuei,
e que güe seiga un día
ta empezipiar de nuevo,
espullatos e renaxitos,
ya nunca en soledá.

© Chuan Chusé Bielsa

2 de junio de 2020

VEIGO LO TUYO NOMBRE

Dos aus
Foto: Chuan Chusé Bielsa

VEIGO LO TUYO NOMBRE

Aimo lo tuyo Nombre,
suenio con o tuyo Nombre,
oro a o tuyo Nombre.

En as olas, veigo
venir o tuyo Nombre,
estrel en l'augua,
frescor de l'alba.

Cuan duermo,
veigo lo tuyo Nombre,
letras d'oro, luminarias
que son d'un atro universo.

E despierto.

He asperato una vida
en o disierto
ta sentir o tuyo Nombre,
ta pronunziar iste silenzio
que imple l'alma
d'a más calma musica.

T'aimo.

En tenebrosas nueis
he pasato lo tiempo,
soniando con o son
que agora siento,
soniando con l'oro
que agora veigo.

Pensé tantas vegadas
que talmén no venirbas,
que talmén
me tresbatirba
como nau en mar lexana...

Pero no, una mirada
ha trobato a tuya luz,
a mía fe trobó a la fin
a tuya placha.

Agora
somos una sola luminaria,
somos un sol que perén vive,
agora,
como un nino retrobato,
soi feliz en casa iluminata,
canto e corro e vuelo enamorato,
trobé o tresoro que buscaba.

Veigo lo tuyo Nombre,
Amor,
e a Dios doi grazias.

© Chuan Chusé Bielsa

GÜELLOS CON LUZ

Paisaches d'inozenzia
Foto: Chuan Chusé Bielsa

GÜELLOS CON LUZ

Rico yes
porque a Dios tiens
dentro de tu.

E qué pobracho
cuan a no-cosa
te fa marchar tan luen.

Si a Dios aguaitas
t'emplirás de luminarias, será Él
o sol d'os paisaches de l'alma.

Qué bofa
polideza tien lo vano,
tot parex brilar en un segundo,
dimpués, con una puncha,
o tiempo plega e marcha
e chira,
dexando-nos popiellos
en un inte; tot no yera
que un sospiro.

Como cuan yéranos ninos
chugando con bochigas.

No, no brila la mentira,
ni canta, ni ye aimando
lo que se troba defuera
d'un amor iluminato.

Ta res
marchés tan luen,
o infierno conoxiés
dexando lo que ye pleno de ser
e no nos albandona.

Imple-nos d'amor,
Siñor,
d'ixe tuyo que nunca
no s'amorta,
o nuestro treballo en ista vida
ye güellar con as ninetas tuyas
e veyer lo que tu alumbras.

Ta qué escribir poemas
ziegos e perditos,
con esfuerzo,
si ya la luz
entre nusatros vive,
si tot verso, en escribir-se,
s'escribe
ta contemplar ista casa d'infinito.

© Chuan Chusé Bielsa