27 de septiembre de 2020

PATRIA CONTEMPLATA

PATRIA CONTEMPLATA

A la fin
con goyo piensas
que dexés as patrias falsas

e ya solo devantas
os güellos enta o zielo,
ixe eterno que s'ubre
dende nusatros mesmos.

A nuestra patria
ye una patria de paxaros,

iste cuerpo dexamos abaxo,
iste marueño,
ista arca fexuda en casa esboldregata,

e nos n'imos tan luen
e tan zerqueta,

enta las altarias
e as fonduras
d'una divina aunión,

nadando u volando
en mars zelestes.

No bi ha buegas ta l'alma,
toz os universos
son a tuya cheografía,
puedes eslechir a tuya galacsia
de poesía,

soniar e viachar
en compañía de l'aimada
enta planetas que alufrés
dende os disiertos,

entre sols que nunca la pobreta
zienzia d'os ombres
columbró,

enta cosmos d'amor
que nunca os saputos pensón
que podesen esistir.

A la fin d'a vida
lo perdiemos tot aquí,
tot,
menos o esprito,

ya sin gabias,
ya sin falsedaz
tot podemos agafar,
toz os zielos son ubiertos.

Prene alas d'aus d'os altos,
tu que amorosiés as suyas cantas
en a libertá d'os campos,
tu que te ganés o suyo amor,

vuela con ellas enta azuls
de ninezas infinitamén goyosas,
prene alas
que no seigan d'iste mundo tan baxo,
prene alas feitas d'orazions,
devanta-te, marcha
enta la radiz mesma d'a esistenzia,
oblida-te de tanta patria terrena
bofa e miseriosa,

vuela e vuela, plega
en o paradiso que perén deseyés
dentro de tu, ixe que güellés
cada día que abités en o regno d'a tristeza,
ixe que cantés sin aturar,
por o que caminés a cada inte
anque nunca i vivises,
ixe que pintés con güellos d'inozenzia
e que se desveila como unica realidá:

patria de l'amor.

© Chuan Chusé Bielsa

19 de septiembre de 2020

VIACHE D'AMOR

Día goyoso
Foto de Chuan Chusé Bielsa

VIACHE D'AMOR

quiera l'amiga

a la fin d'as añadas
dar-me a paz

un yermo calmo e caminar
baxo los suyos zielos

leyer o libro d'os suyos güellos

tornar ta casa

una cambra en a que l'alma
tienga o suyo leito

un alba
con a suya luminaria

sisquiera ixa casa
l'amiga m'ofrexca

que astí yo muera
e en ella amanexca

me faré palazio

os campos crematos
se farán chardín
con ánchels orando

silenzio allá en alto

dimpués d'os infiernos
agüerros poeticos

plevidas
cantando

trobar primaveras
do bi eba flamas

frescor d'ixos labios

trobar a l'amiga
que perén ye aimando

o libro divino
trobar sin buscar-lo
en l'arca d'a falsa
d'o nino sagrato

trobar en os altos
a vida
dimpués d'afogar-la

cuan tot yera angunia
veyer ixe sol
d'as altarias

quiera ella güellar-me

prener-me d'a mano
tirar-me d'as auguas
más fundas

naufrago
en o tiempo

por a suya escala
goyoso ir puyando

trobar tot o bueno
dexar tot o falso

quiera ella salvar-me

puyar-me enta zielos
dende as mars de fuego

como azul zanzero
yo quiero vantar-me

aimar a l'amiga
con ixe amor suyo

en ella ta cutio
a mía güellada

que perén yo viache
con as suyas alas

© Chuan Chusé Bielsa

8 de septiembre de 2020

FUELLAS-SILENZIOS

Paradiso
Foto de Chuan Chusé Bielsa (2006)

FUELLAS-SILENZIOS

cayen as fuellas
sobre as mías mans

tornan
dende ixe árbol

que aimo
e que adentro vive

pleve amor
dende o firmamento

a tuya musica
se siente e te veigo

aires de l'agüerro
enta primaveras

m'en voi por os yermos
volando sin tristuras

bi ha un azul
feito de zielo

bi ha una luna
que perén ye aimando

que perén aduya
a qui puya entalto

viene a yo
e seré silenzio

brilas con a brilantor
de qui esborra angunias

plantas en os güellos
ixa lumbre tuya

fogaril con toz
alredor d'o fuego

con amoroseos
parolas e purnas

fabla o corazón
con ixa voz pura

yo te doi amor
e en tu tot me siembro

en l'árbol sin tiempo
soi a radiz tuya

dexaparexco
e sé o que seré

e sé o que en tu soi
no calen preguntas

güellada
profunda

en o chardín tuyo
o sol acucuta

© Chuan Chusé Bielsa

2 de septiembre de 2020

O LIBRO E L'AIRERA

O LIBRO E L'AIRERA

Fer
o que cal que seiga feito,
no dando denguna oportunidá
a tentazions.

No t'esbarres por infiernos de dolors
d'ixe zielo que mena a l'alegría.

Ser esclau d'o deber,
d'ixo que quiere o Dios bueno,
ubrir men e corazón
a la luz que perén brila.

No malfurriar o tiempo
d'o que pende tota vida
en tantos países muertos
luen d'o camín de l'amor.

Plegará un día
en que ya cosa podremos,
remanerá o libro nuestro
rematato, gloria u fumo;

sisquiera
cuan vienga
una zaguera airera
e i vaiga pasando as fuellas
tot tienga o perfumo
d'a inozenzia,

sisquiera,
allora, de luz en luz puyemos
renovatos e ya sin más canseras
ta trobar-nos
con tot ixo que aimamos,

sisquiera
aquí, agora,
no perdamos as oras
que Dios nos dio ta salvar-nos.

Entalto perén güella:
escribirás poemas
como un nino que no conoxió o mal,
millor fer un ortal
d'o tuyo libro,
en paz e perfumato,

cuan vienga aquella airera
revolarán as fuellas
que escribiés, una a una,
bien rapidas,

sisquiera
seigas feliz ixe día,

sisquiera ganes a vida
e puyes dreito enta zielos,

sisquiera ya no te calgan
más angunias, más tristuras,
más ibiernos

ta veyer ya sin más velos
a la tuya enamorada.

© Chuan Chusé Bielsa