30 de julio de 2008

Suenio

Paul Cézanne - Maison et arbre

Maison et arbre, quartier de l'Hermitage
Paul Cézanne

Denantes de marchar
(emigrán tardano)
beigo en suenios as colors
d’a mía casa.
A carretera ye dura y grisa.

Cuan yera nino
a nuestra casa yera amariella.
Yera una casa alegre
y a puerta s’arreguiba.
En as finestras bi eba amor.

Cuan yera nino
pintemos tres begadas
a frontera de casa.
Y as parez cambeoron
d’amarillencas a azulencas,
d’azulencas a royencas.
Yera como ficar un chuego
dentro d’un atro chuego.
Yo de begadas güellaba
la casa dende luen
(que teneba perén a mesma alma)
y me puyaba un goyo delicato y calién
por os pulsos.

A clara casa amarillenca,
y azulenca y royenca,
en a mía redolada seca
de fuego y yermos.
I sintié
as purnas d’a bida puyar
d’eternidá a eternidá.
A bida yera un misterio
dentro d’un caleidoscopio.

Agora marcho.
Cal que me’n baiga,
porque o suenio ha rematato
(emigrán tardano)
y s’ubre una bispra de distanzias,
y a mía casa d'a nineza
ya no consona guaire bien
con una atra casa
de deseyos.
Agora ya he ubierto l’atlas
y beigo y comprebo con sospresa
que o mapa d'a bida
ye agora chiquet,
as buegas se i tocan.
As mars tamién rematan,
puedes achuntar-las con os güellos.

Bi ha intes en os que ye difízil
no creyer en o destino,
no sentir en os piez y en a boca d’o estomago
a pulsión que nos empenta a seguir
un suenio en o lusco
u un camín entre boiras.

Dende a carretera ricuerdo as colors.

Pero no puedo remeyar-lo.
Corro por ultima begada enta la casa,
m’asiento en o más alpartato cantón escuro
y prebo de saper en qué lengua
fablaba cuan bibiba entre colors:
“Entre cantón y cantón d’a tuya casa
bi ha una distanzia de mil sabors”.

Y en ubrir una puerta
siento parolas familiars en una cambra,
no sé en qué cambra,
pero ixo ya no importa guaire.
Qué frior y qué silenzio,
qué soledá agora
en baxar os escalerons biellos
d’a memoria.

Asinas que cal que marche.
Dixar o país amariello
do esclatoron purnas.
A carretera ye un deseyo imperioso,
a carretera ye grisa.
Tamién os países d’o mundo son grisos
anque bi aiga puesto ta un emigrán tardano.


Chuan Chusé Bielsa

 

Nota.- Iste poema o escribié fa muitos años y forma parti d'ixos poemas que no se sape por qué razón (talmén porque o mesmo autor no s'identifica de raso con els) o poeta refusa publicar en primeras, guarda en bel calaxo y se'n oblida.

Y tampó no se sape por qué razón bels bersos d'istos poemas se quedan grabatos en a memoria d'o poeta que os escribíó, o que li fa replecar que deseyan beyer a luz y bibir. Asinas que astí os publico por primera begada.

Ye un poema do lo componén onirico ye muito importán, en reyalidá estió lo resultato d'una mena de suenio poetico. Ye prou curioso porque, en o mío caso, o componén onirico no acostumbra a tener un papel importán en a mía poesía, sobretot como motor u "teunica" conszién de creyazión.