21 de enero de 2010

Prosa poetica en aragonés

Camín de meditazión - Chuan Ch. Bielsa

Dimpués d'a plevia
Foto: Chuan Ch. Bielsa

Silenzio de plevia

A tardi de plevia en una modesta casa en o campo, nos mena a bonico _doviello de boiras_ a la isla d'a serenidà. Plevia lenta, pazifica, contemplativa. Plevia que envita a repenchar a vida sobre columnas fortals, reyals. Medita cada sereno pensamiento en o suyo ibón calmo, meditan, dezaga d'a finestra, zerezeras, figueras, laurelers... roseras y árbols d'o paradiso, y tamién meditan, mulladas, as bonicas bancadas de piedra que fizo mi pai, y o zielo grisenco y os sembraus, y meditan os mons adormius en l'orizón, perdida la suya color. Tot aculle en a suya meditazión frescor y tovas morisquetas, as gotas desveilan frescas luzetas, uellos d'amors en tot lo que van besando con os labios. Oblidada inozenzia.

En bels intes, que van caindo sin tiempo, s'ubren puertas bien fondas, y o nuestro interior nos charra de mundos oblidatos y posibles. E imos columbrando con claredà, con seguranza, os eszesos bofos de todas as nuestras dispersions en a vida, camins inlumerables por os que caminemos y que no aconsiguioron alportar a paz que perén imos buscando.

A gata, a o costau de l'amorosa estufa, ye sondormida en un rebullo inverosímil, bonica y goyosa en o suyo yoga sin tacas, sentindo _pued'estar en o silenzio_ a musica d'os filos d'augua. Yo he quiesto leyer, he quiesto pintar, y he leyito y he pintato, como en suenios, embolicato en una pobra luminaria silenziosa, pero lo he dixato tot, a la fin. He desembocato sin más remeyo, a la tardada, en o ritmo y a fondura d'a mar d'a plevia.

Asinas, inmóvil, asentato en a silleta viella de madera, vivindo _cuasi sin tiempo_ en o supremo luxo d'o silenzio, uno aguaita la serenidà d'os espazios, uno ye o cuerpo de veire d'a plevia, se viacha con a plevia, uno se transforma en as nogueras solencas que valiens alientan _ramas cara o zielo_ dezaga d'as cortinas de gotas y, en as grisas ringleras de viñers, en jarmientos reziamén aunitos a la zepa. Bi ha charqueras d'auguas bien claretas en os camins que s'adentran y s'enfoscan en as varellas pobladas de pinadas, reino d'a soledà.

Chuan Chusé Bielsa