12 de enero de 2013

De patrias

Patrias de mentira

A mía Patria ye una Patria bonica.

Me fan fastio as patrias que teneba,
patrias d'ira.

Más que canso de patrias biolentas, fieras,
patrias que ofrexen en gabias de sangre
totas as terrors d'o mundo achuntatas,
inte a inte, día a día.

Ya no quiero más patrias de Satán,
patrias que ban fendo con mentiras
un camín ta esclaus, sin garra libertá.

Que a mía riqueza siga caminar
enta un amor sin más armas
que una bondá infinita,
una belleza alta.

Adiós, patrias d'os infiernos,
m'amorto ta busaltras como un fuego
sin de purnas, que ye sólo zenisas,
me'n boi d'as casas grisas
enta una altra infanzia e una altra chobentú,
en a cara alienta un alba e una bisa
de frescors, adiós
diaples, ya no busco a buestra esclabitú,
a buestra paga de dolors sin mida,
os buestros diners sagratos
tacatos con sangre.

Que a mía luz bienga con o día
en un país do lo mal no aiga emplenato
toz os espazios, do tot no siga
o más terrible d'os escarnios,
que a mía luz siga feita d'ixe amor
que o tiempo no creba ni enrobina,
que l'aire e os paisaches sigan d'ixe dios
bueno que sólo en l'alma abita,
adiós, adiós, mundos d'os infiernos,
adiós patrias rebutitas de mentiras,
yo me'n boi enta la bida,
aquí no dexo cosa,
tristuras e feritas,
unos güellos muertos con agullas,
ya bide, patria de Satán,
a tuya burla,
tot lo que m'ofribas.

Chuan Chusé Bielsa