19 de julio de 2020

OS SERS QUE AIMEMOS

Camín e lusco
Foto: Chuan Chusé Bielsa

OS SERS QUE AIMEMOS

En o zaguer día
d'aquí tot se'n irá,

pero tu
remanerás,
e yo güellando-te.

Abré perdito
a casa que teneba
(anque chiqueta),

abré perdito
los paisaches
que cada día amorosiaba,

os míos libros serán fuellas
de l'árbol de l'oblido,
volarán por as planas
que aima o zierzo,

estión os míos amigos
añada zaga añada,
acompañón a mía soledá
por os disiertos
u en as nueis solitarias.

Se'n irán en un inte
xambres de parolas
que abonico fazié mías,
se'n irán as fablas
que aprendié
en o fundo ta cantar-te.

M'en iré, vagabundo,
por orizons d'o lusco,
aquellos sers que aimé
reposarán en miraglosos mundos,
asperando-te
serán simiens d'o tuyo d'agüerro,

en luminosos leitos
os tuyos suenios soniaremos,
o ibierno plegará,
de nusatros t'atras chens
s'esborrarán toz os recuerdos,

sabrá solo lo misterio
que un esprito reposa en a tuca
d'ixe pueyo,
que un atro ye augua pura
d'ixe arrigachuelo,
que un atro ye ixe azul
por do danzan os paxaros,
que un atro
ye olivera meditando,

sabrá o silenzio
que tanto ser aimato
renaxerá en o tuyo corazón.

Cuan ya tot
o que aimemos seiga viento
d'atro zielo,
volaremos con tu,
unica luz,
alentaremos
do se trobe o tuyo aliento,
t'abrazaremos en mundos
que nunca dengún no descubrió,
tan lexanos que o esmo
no replecarba cosa,
t'aimaremos en galacsias
feitas ta l'amor,
con cuerpos que a parola
tuya renovó,
eternos porque comprendiemos
que a bondá tuya ye tot.

En aimar-te, en güellar-te,
en sagrato viento

tornarán os sers que aimemos.

© Chuan Chusé Bielsa