21 de junio de 2010

Poesía en aragonés común 21

A nuestra mar

Ista ye a nuestra mar:
espigas
que o zierzo va bandiando,
olas amarillas
que a bonico van besando
costas plenizas d'ababols,
margüeños que son islas.

Y allá, mar adentro,
en una linia ultima d'orizón,
cuasi perdida,
va navegando a la deriva
a nau d'os nuestros suenios
(o nuestro nino, a nuestra choventù),
cuasi ya en a buega d'o xublido.

Y rapidos van volando, chilando,
falzinos sobre a vida,
sobre os trigos,
y tot ya va anunziando a o segador
_falz compasiva_
que replegará las gaviellas d'a cullita.
¡Ó granero en luz en a divina
casa, ó gran mar
d'a eternidà, chardín zeleste!

Chuan Chusé Bielsa