1 de marzo de 2013

Tiempo de nieu

A nieu ye silenzioso día

A nieu ye silenzioso día,
blanca luminaria cayita
dende o zielo.

A nieu s'aduerme en campos e camins
como un nino que arriba
con promesas.

Yo quererba o naximiento
de l'augua sobre os secos sasos,
un regno d'os miraglos.

Ista nieu ha biacheato dende o mesmo zentro
d'as altarias, corazón blanco
do reposan os güellos.

Ista nieu ye ta labios
resequitos, ta frens cansas,
susiego tobo ye e ye lo que queremos.

Meditazions de fuens en calma,
descansos ta o biachero
dimpués de tantos yermos.

Puzos e basas ban aparando
l'asperanza ta cuan a nieu baiga marchando;
allora gotetas besarán como secretos.

Yo asinas lo beigo:
a nieu abonico ba cayendo
e aturando ba abonico setes e deseyos.

Dengún en as carreras,
dengún en dengún puesto,
a paz ye cayita sobre as casas.

Dengún a o canto d'as planas
de sulcos nebatos,
dengún no se beye caminando entre ixos fredos.

Muito luego una luz sin de tiempo
irá emplenando de clarors as zaicas
xutas d'os disiertos.

Ista nieu s'aduerme en bersos
que como flocos ban cayendo
sobre l'alma.

Ista nieu s'aduerme mansa
e ba cobando altas auguas
dende adentro.

Agora mesmo lo sol chuga
con o chelo que regala;
as gotetas brilan, fan reflexos.

L'augua tingla e canta e aima
en cayer sobre istos yermos
como alba.

Chuan Chusé Bielsa