8 de octubre de 2007

 

SIN  PAISACHES  DE  LIBERTÁ

Ye curiosa la sensazión de bibir en un tiempo que uno sape que ya no ye o suyo. En un tiempo que uno no aima espezialmén, d'o que no comparte muitismas cosas, lo esenzial. En un tiempo an tot se liquida, naturaleza, mons, silenzios, culturas chiquetas, fablas minorizatas. Sin respeto por os camins de Gaia. Tot o que ta uno ye de balura, ye en liquidazión. An tot o que s'aima s'esboldrega día a día, an os ombres, muitismos ombres, ban tornando-se automatas, maquinas pagatas ta fer o que un gran poder quiere. An os paisaches de libertá, paisaches de l'alma y d'a tierra, u ya han desaparexiu u están menazatos de muerte.

¿Cómo bibir en libertá, como bibir con a libertá que uno siente en o más fundo, cómo no cayer en mans d'a estandarizazión, pagato ta formar parti d'un engranache d'esclabitú?

Bibir en uns paisaches muertos, sin d'alma... Fablar en as lenguas d'o poder, sin d'alma...

Ye curiosa ixa sensazión, y dolorosa... Ye rariza ixa sensazión de bibir inmerso en paisaches destruyius, querendo i beyer paisaches de nineza que ya no esisten. Ye notar un punchazo en o corazón cuan deseyas sentir parolas que amés, parolas que conformoron a radiz d'a tuya bida, y saper que poquet a poquet fuoron menadas ta o mazelo, con risos y disprezios. Y sin as parolas biellas, os campos perdión o suyo esprito; son en benda, sin l'amorosidá que lis dio lo suyo goyo y a suya polideza.

Sí, ye curiosa ixa sensazión de bibir en un tiempo que anunzea la muerte de tot lo que tanto quises, en un tiempo an sientes os chilos d'a Tierra, os chilos anguniosos de Gaia, cómo implen de tristura toz os santuarios d'a bida libre.

Ye curiosa ixa sensazión de bibir cuan están matando tot esdebenidero, cuan o futuro no ye que una taca sin libertá ni asperanza, una taca de sangre en un paisache que yera una razón ta la felizidá, una Tierra que, sin belleza, ba dizindo adiós a la luz que bibiba en cada cosa.


Chuan Chusé Bielsa