9 de enero de 2014

Luz d'a libertá

Mónica Spear
Muller de bondá

Luz d'a libertá

Adedicato a Mónica Spear, reina de bondá

Cuan tot parex
que remata...

aspera un inte,
encara bi ha asperanza.

Encara queda tot;
o zielo nos clama.

Aquí abaxo, tot ye e no ye
a o mesmo tiempo.

Pero aspera, agafa
a luminaria que aima.

Cuan no tenemos cosa
ya somos a diosa.

Cuan tot ye perdito
naxe dios en l'alma.

Si tu a yo m'aguaitas
beyerás mans buedas.

En foi, d'ellas, bandera
que ondeya con l'alba.

Si a tu a yo me fablas
libre contesta l'airera.

Aimo tota la belleza
que d'a Tierra marcha

enta altas estrelas
que en nusaltros beilan.

A más bonica reina,
bestita d'amor, nos clama

dende o paradiso.
En un inte, cuan tot calla,

fabla o infinito.
Nos ubres, aimata, a puerta

d'o chardín con un sonriso.
Besas. Aimas.

Amor que nunca no engañas,
amor mío,

zelestes auguas de río
e zaicas calmas en paz.

Amor que nunca no marchas,
eterniza luz d'a libertá.

Chuan Chusé Bielsa