12 de mayo de 2017

Naixer en o paradiso

Fotos: Raquel Jiménez Núñez

Naixer en o paradiso

E vas por os camins
con o tuyo amor,
e as colors
brilan con más goyo por do pasas,
naixen bendizions cuan uellas tu,
sonrisan flors e nos fablan
con perfumes, nos plega
una sinfonía de musicas
de rosas e azuls,
royos, vrioletas en l'alma,
verdes d'asperanza,
l'amariello d'os tuyos sols,
negros frescos en a nuei
con plevidas que nos aiman.

E te'n vas por a belleza d'a vida,
e a os sers más bonicos
te trobas cuan caminas,
e no importa guaire
que vaigas por camins
xutos u fangosos,
os uellos e sonrisos
d'os tuyos ninos inozens
tornan bardo u polvo en infinito oro,
son ánchels que tot implen de claror.
Yo contemplo ixos uellos
que tu trobas
e uellatas de divina claredá
fan que sólo quiera aimar.

E vas por os camins, amor,
e a eternidá
con tu quiere quedar-se
astí por do amaneixes,
dios quiere baixar e visitar-te,
recullir a tuya luminaria
ta la suya alta carroza,
e si fuese común a dignidá
d'a tuya inozenzia,
e si s'estendillasen como albas
as tuyas luminarias de bondá, o corazón
d'o mundo deixarba de plorar,
os verenos d'as tristuras no existirban,
nos uellarba
dios: en un inte
somos paz.

Veyer-te ye sonrisar
de felizidá, e caminar
por os camins d'o tuyo amor
ye olorar un perfume de musicas.
E tanimientres oras
zarras os uellos ta besar
cada noteta que a plevida más funda
nos invía
dende un zielo de delizias,
vibrando en dios
fas que naixcan mans e didos
como gotetas que acarizian.

E danzaremos, amor,
me deixaré levar
por a tuya bondá,
cuan brilen os tuyos uellos
aprenderé de tu e sabré volar,
cuan sonrises viacharemos
por as boiras
aimando como ninos,
dando chiros e más chiros
despertaremos en a mar
d'os amans, sentindo aus en alto
e ondas de sospiros.

Cuan bel día
me'n vaiga, en o paradiso
me trobaré muito solo.
Tot será perfecto
e, sin d'embargo, o zielo
estará griso,
tan triste que l'alma
tendrá l'angunia
d'os corazons vuedos.
Toz os días a mía soledá
s'amanará a la cleta
d'o s'achuntan os mundos,
asperando,
e no importando guaire
sin tu
a belleza d'os zielos,
me quedaré dondiando
por os camins d'o tuyo amor,
aguaitando cualsiquier cambeo
en colors e luzetas;
sé que has de alumbrar
a mesma luz cuan apareixcas,
perén yo i seré por ixos puestos
d'o recuerdo,
remerando as flors
luminosas que besas,
a tuya paz,
l'orizón d'os tuyos uellos.

E yo lo sé, amor,
bel día, aguaitando
los camins d'o retorno
te i veyeré arribar,
a bonico, a bonico,
repartindo goyo
a tot ixo que contemplas,
vendrá ta yo allora
a primavera en o chardín d'Edén,
naixerán en yo colors,
o mío zielo tornará a tener
o tuyo azul, o tuyo verde
tornará a regar
con auguas claras praus e ortals
en campos d'a mía alma,
o tuyo sol
tornará a amorosiar
o corazón,
a plevida tornará
a cantar con orazions,
con parolas creyarás
fuens e paixaros
e flors de divinas olorías,
tremolarán cuan te veigan
as fuellas de l'árbol
d'a mía vida, revifará
tot ixo que ye radiz
d'eternidá,
cuan me uelles
rematará la soledá,
seremos os dos
un sólo ser zanzero,
o perfume d'os tuyos uellos
será o beso que asperaba,
naixeré de nuevo
en o paradiso.

© Chuan Chusé Bielsa